| gmina wiejska | |
| 1934–1939 | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Siedziba | |
| Powierzchnia (1934) |
66,07 km² |
| Populacja (1931) • liczba ludności |
|
| • gęstość |
80,8 os./km² |
Stare Sioło – dawna gmina wiejska w powiecie bóbreckim województwa lwowskiego II Rzeczypospolitej (1934–1939). Siedzibą gminy było Stare Sioło.
Gminę utworzono 1 sierpnia 1934 r. w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej z dotychczasowych gmin wiejskich: Budków, Podmanasterz, Stare Sioło, Szołomyja i Wodniki[2].
Zniesiona w 1939 roku po okupacji ZSRR, gdzie nie funkjconowały gminy zbiorowe (vide rejon bóbrecki)[3].
Nie reaktywowana po zajęciu obszaru przez władze hitlerowskie na skutek wojny niemiecko-radzieckiej, a jej dawny obszar wszedł w skład gmin Chlebowice Wielkie, Dawidów i Podhorodyszcze w Landkreis Lemberg (dystrykt Galicja, Generalne Gubernatorstwo)[4]:
| Gmina
(II RP) |
Powiat
(II RP) |
Miejscowości / gromady | Rejon w ZSRR (1939–1941) | Gmina w Landkreis Lemberg |
|---|---|---|---|---|
| Chlebowice Wlk. | bóbrecki | Chlebowice Wielkie, Hucisko, Łopuszna, Olchowiec, Suchodół, Wołoszczyzna | bóbrecki | Chlebowice Wielkie |
| Stare Sioło | Budków i Podmanasterz | |||
| Dawidów | lwowski | Dawidów, Krotoszyn, Pasieki Zubrzyckie i Zubrza | winnikowski | Dawidów |
| Czyszki | Gańczary | |||
| Stare Sioło | bóbrecki | Stare Sioło i Szołomyja | bóbrecki | |
| Podhorodyszcze | bóbrecki | Dźwinogród, Horodysławice, Hryniów, Kocurów, Mikołajów, Podhorodyszcze, Podjarków, Podsosnów, Romanów i Siedliska | bóbrecki | Podhorodyszcze |
| Stare Sioło | Wodniki |
Po II wojnie światowej gminy te włączono do Ukraińskiej SRR[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Skorowidz gmin Rzeczypospolitej Polskiej.
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 539
- ↑ Смерека Б. (2020). ЛЬВІВСЬКА ОБЛАСТЬ (1939-1959 рр.): адміністративний та демографічний довідник. Львів: НАЦІОНАЛЬНА АКАДЕМІЯ НАУК УКРАЇНИ.
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
- ↑ Українська РСР: Адміністративно-територіальний поділ: на 1 вересня 1946 року. Українське видавництво політичної літератури, Київ (1947).
