Staw mostkowo-obojczykowy (łac. articulatio sternoclavicularis) – w anatomii człowieka nieregularny staw, łączący ze sobą mostek i obojczyk. Ze względu na zakres wykonywanych ruchów można go zaliczyć do stawów wieloosiowych[1][2].
Staw ten tworzony jest przez powierzchnię stawową końca mostkowego obojczyka oraz powierzchnię stawową wcięcia obojczykowego mostka. Pomiędzy tymi strukturami znajduje się krążek stawowy, który niweluje niepełne dopasowanie ich do siebie i zmniejsza bezpośredni nacisk obojczyka na mostek[1].
Do stawu mostkowo-obojczykowego należą więzadła:
- mostkowo-obojczykowe przednie (ligamentum sternoclaviculare anterius),
- mostkowo-obojczykowe tylne (ligamentum sternoclaviculare posterius),
- żebrowo-obojczykowe (ligamentum costoclaviculare), łączące ze sobą obojczyk i I żebro,
- międzyobojczykowe (ligamentum interclaviculare), pomiędzy końcami mostkowymi obojczyków[3].
Staw ten umożliwia ruchy obojczyka do przodu, do tyłu, ku górze i nieznacznie ku dołowi, a także obrót obojczyka wokół jego długiej osi[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom III, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 25-26, ISBN 978-83-200-4108-8.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 217.
- ↑ a b Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 479–480.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.
