Data i miejsce urodzenia |
25 sierpnia 1867 |
---|---|
Data śmierci |
22 listopada 1925 |
Konsul Generalny RP w Nowym Jorku | |
Okres |
od 1920 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Stefan Ludwik Grotowski h. Rawicz (ur. 25 sierpnia 1867 w Jaćmierzu, zm. 22 listopada 1925) – polski urzędnik konsularny.
Syn Leona Grotowskiego h. Rawicz (1834–1922), ziemianina, polityka, właściciela dóbr Jaćmierz i Posada Jaćmierska, oraz Marii hr. Starzeńskiej h. Lis (ur. 1845).
Ukończył studia uzyskując tytuł naukowy doktora.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w pierwszych latach II Rzeczypospolitej pełnił funkcję Konsula Generalnego RP w Nowym Jorku (1920–1925).
Pochowany na cmentarzu w Jaćmierzu.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Joanna Słyszewska-Gibasiewicz: Polityka kadrowa Ministerstwa Spraw Zagranicznych w kształtowaniu się służby zagranicznej w II RP, [w:] Państwowość konstytucyjna XIX i XX wieku, Wydawnictwo UWM Olsztyn 2015.
- Stefan Ludwik Grotowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-11-28].