Imię i nazwisko |
Stefan Andrzej Türschmid |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
12 marca 1946 |
Data i miejsce śmierci |
18 sierpnia 2020 |
Narodowość | |
Język | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
| |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Stefan Andrzej Türschmid (ur. 12 marca[1] 1946 w Łodzi[2], zm. 18 sierpnia 2020[3] tamże[4]) – polski pisarz i działacz antykomunistyczny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Stefan Türschmid pochodził z rodziny osadników z Bawarii, przybyłych na ziemie polskie w 1786, którzy z czasem spolonizowali się[5] Jego rodzicami byli Robert i Lidia[4]. Türschmid ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim[6]. W trakcie studiów był uczestnikiem strajków studenckich w marcu 1968. W czerwcu 1968 był jednym z organizatorów akcji ulotkowej na uczelniach w Łodzi. Jesienią tego samego roku został członkiem konspiracyjnej organizacji niepodległościowej „Ruch”. W ramach działalności niepodległościowej zaangażowany był w działania mające na celu pozyskanie materiałów i sprzętu, w tym maszyn do pisania, niezbędnych do prowadzenia wydawniczej działalności organizacji. W związku z działaniami w Ruchu był aresztowany w okresie od 30 lipca 1970 do 31 maja 1971. Następnie został skazany na 2 lata więzienia, grzywnę i roczne pozbawienie praw publicznych. Po rewizji Sąd Wojewódzki w Łodzi zmniejszył karę do 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności i przywrócił prawa publiczne. 17 czerwca 1972 Türschmid został przedterminowo zwolniony[2], a w 1970 i w latach 1980–1988 był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa[2].
Türschmid był także trenerem jeździectwa, dwie z trenowanych przez niego zawodniczek uczestniczyły w mistrzostwach Polski w jeździectwie, jedna zaś została członkiem kadry narodowej[7]. Był także redaktorem „Tygodnika Solidarność Ziemi Łódzkiej”, a po 1989 był dziennikarzem i zastępcą redaktora naczelnego „Dziennika Łódzkiego”[8][7].
Od 2015 zaczął publikować książki związane tematycznie z sowiecką Rosją[3]. Jego książka „Mrok i mgła. Stalin i Sonia Buriagina: historia niezwykła” została w 2015 nominowana do Książki Roku 2015 portalu lubimyczytać.pl w kategorii powieść historyczna[9].
Stefan Türschmid został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi[10].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Odznaka honorowa „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”[10],
- Krzyż Wolności i Solidarności (2021)[2][11].
Książki
[edytuj | edytuj kod]- „Mrok i mgła. Stalin i Sonia Buriagina: historia niezwykła” (Poznań 2015),
- „Cień Lucyfera” (Kraków 2015),
- „Ikony: opowieść o terrorystach” (Poznań 2016),
- „Czwarty czerwony” (Poznań 2017),
- „Tancerz” (Kraków 2019),
- „Struna/ Wyspa Nazino” (Warszawa–Kraków 2021)[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stowarzyszenie Wolnego Słowa , Stefan Türschmid [online], facebook.com, 7 września 2020 [dostęp 2022-05-22] (pol.).
- ↑ a b c d Odznaczeni KWiS – Stefan Andrzej Türschmid [online], odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl [dostęp 2022-05-22] .
- ↑ a b Redakcja NNCT, Zmarł Stefan Türschmid, „Nowy Napis Co Tydzień”, 2020, nr 65.
- ↑ a b Türschmid Stefan Andrzej. rejestry-notarialne.pl, 2020-08-28. [dostęp 2024-01-09]. (pol.).
- ↑ Stefan Türschmid , Cień Lucyfera, Arcana, 2015, ISBN 978-83-60940-63-1, OCLC 915912264 [dostęp 2022-05-22] .
- ↑ a b Stefan Türschmid | Nowy Napis [online], nowynapis.eu [dostęp 2022-05-22] (pol.).
- ↑ a b Dariusz Pawłowski , Zmarł łódzki dziennikarz i pisarz, Stefan Türschmid [online], Dziennik Łódzki, 1 września 2020 [dostęp 2022-05-22] (pol.).
- ↑ Miłość w czasach stalinowskiego terroru [online], histmag.org [dostęp 2022-05-22] .
- ↑ Stefan Türschmid [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2022-05-22] (pol.).
- ↑ a b Stefan Türschmid: Nekrologi [online], nekrologi.net [dostęp 2022-05-22] .
- ↑ Nadanie odznaczeń. – Prawo.pl [online], prawo.pl [dostęp 2022-05-22] .