Tadhg Furlong

Pełne imię i nazwisko	Tadhg Vincent Furlong[1]
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1992 Wexford
Wzrost	183 cm[2][3]
Masa ciała	122 kg[2][3]
Rugby union
Pozycja	filar
Kariera juniorska
Lata Zespół 2010 New Ross R.F.C. 2010–2014 Leinster Rugby
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 2010– Clontarf F.C. 2013– Leinster Rugby[3][4] 71 (15)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2008–2010  Irlandia U-18 2010–2011  Irlandia U-19 2011–2012  Irlandia U-20 2015–  Irlandia[1][2] 44 (25) 2017 British and Irish Lions[1] 3 (0)
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 4 stycznia 2020 r. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 23 lutego 2020 r.
Dorobek medalowy Mistrzostwa Europy U-18 brąz Francja 2009 srebro Włochy 2010

Tadhg Furlong (irl. ang. wym. [ˌtaɪg ˈfɚːlɒːŋ], ur. 14 listopada 1992 r. w Wexfordzie^[1][2][4]) – irlandzki rugbysta występujący na pozycji prawego filara. Reprezentant kraju, medalista mistrzostw Europy U-18, dwukrotny uczestnik pucharu świata, zdobywca Wielkiego Szlema w Pucharze Sześciu Narodów, zawodnik British and Irish Lions, klubowy zwycięzca ligi krajowej oraz mistrz Europy.

Furlong dorastał na farmie w niewielkiej wsi Campile w hrabstwie Wexford^[5][6]. Od dzieciństwa przejawiał liczne talenty sportowe. Był zawodnikiem klubu Horsewood GAA, gdzie grał w drużynach futbolowej i hurlingowej^[5][6]. Ze szczególnym powodzeniem uprawiał drugą z wymienionych dyscyplin, występując w juniorskich reprezentacjach hrabstwa^[6][7][8][9]. Także później, w czasie nauki w Good Counsel College w New Ross nadal uprawiał tradycyjne irlandzkie gry zespołowe^[6][9]. Jednocześnie uczęszczał na zajęcia rugby union do klubu New Ross R.F.C., gdzie jego ojciec był trenerem młodzieży^[8] (po raz pierwszy dołączył do grupy młodzików w kategorii do lat 8)^[8][10]. Niemniej aż do ukończenia 16. roku życia swój czas poświęcony na sport dzielił pomiędzy rugby (głównie w zimie) oraz ulubiony hurling (latem). Dopiero wówczas w pełni poświęcił się rugby^[5], w wieku 17 lat zdobywając powołanie do reprezentacji południowo-wschodnich hrabstw kraju^[7].

Przyszły reprezentant Irlandii ukończył szkołę w 2010 roku, zaliczając egzaminy z techniki oraz ekonomii i zarządzania^[6]. Otrzymał wówczas szansę dalszego szkolenia sportowego w strukturach Leinster Rugby. Przed sezonem 2010/2011 dołączył do drużyny juniorów, jednocześnie zmieniając przynależność klubową na poziomie amatorskiej All-Ireland League (AIL): drużynę New Ross zamienił na dubliński Clontarf F.C.^[7][8] W 2011 roku trafił do właściwej akademii Leinsteru^[8][11]. W swoim pierwszym sezonie na tym poziomie Furlong uszkodził tkankę chrzęstną w stawie ramiennym, co skutkowało ponad półroczną pauzą^[7]. Także pozostałe dwa lata w akademii nie były wolne od przerw w treningach. W marcu 2013 roku w czasie meczu AIL pomiędzy Clontarf a Bohemians gracz po ataku jednego z rywali doznał pęknięcia nerki. Choć interwencja chirurgiczna nie była konieczna, jednak przez kolejne 20 tygodni młody filar nie mógł podejmować żadnej aktywności fizycznej^[7][8]. Niedługo po powrocie do zdrowia Furlong przeszedł zabieg wycięcia wyrostka robaczkowego i ponownie zmuszony był wstrzymać się od treningów przez dłuższy czas^[7]. W trakcie wymuszonych przerw zawodnik zdobył wyższe wykształcenia w zakresie przedsiębiorczości (specjalizacja finansowość) na Dublin City University^[7].

Spędziwszy cztery lata w młodzieżowych drużynach Leinster Rugby, w 2014 roku Furlong otrzymał profesjonalny kontrakt i na stałe dołączył do pierwszej drużyny^[8][12].

W profesjonalnych rozgrywkach debiutował wciąż jako zawodnik trzeciego roku akademii Leinsteru^[8]. Pierwsze spotkanie w Pro12 zaliczył w listopadzie 2013 roku, z ławki rezerwowych pojawiając się na boisku w starciu z Newport Gwent Dragons^[13][14]. Drużyna z Dublina rozgrywki zakończyła na najwyższym stopniu podium, w majowym finale pokonując Glasgow Warriors^[15]. Niemniej sam Furlong w zmaganiach ligowych wystąpił zaledwie siedmiokrotnie (trzy razy w pierwszym składzie), w tym po raz ostatni w marcu 2014 roku^[4]. Jednocześnie był członkiem zespołu rezerw, który po zwycięstwie nad Leeds wywalczył British and Irish Cup^[16].

Dobre występy sprawiły, że przed sezonem 2014/2015 urodzony w Wexfordzie zawodnik został nagrodzony miejscem w drużynie^[12]. Początkowo z uwagi na dużą konkurencję w składzie jego okazje do gry były ograniczone – przed nim w hierarchii plasowali się reprezentanci Irlandii Mike Ross i Marty Moore^[8], natomiast na pozycji lewego filara podstawowym zawodnikiem był Michael Bent^[17]. Niemniej kontuzje rywali do miejsca w drużynie (w szczególności Moore’a) pozwoliły młodemu zawodnikowi na stosunkowo regularne zajmowanie pozycji wśród zmienników^[18]. Ostatecznie w swoim pierwszym sezonie jako zawodowiec Furlong opuścił zaledwie dwa mecze^[19], występując w pierwszym składzie siedmiokrotnie i aż 18 razy pojawiając się na placu gry jako rezerwowy^[4]. W sezonie tym zaliczył także swój debiut w rozgrywkach europejskich (październikowe spotkanie z Wasps)^[20]. Z czasem jego pozycja w drużynie stale rosła. W kolejnym roku częściej pojawiał się już na boisku jako zawodnik podstawowy niż jako zmiennik^[4], by w 2017 roku wygrać rywalizację z kończącym sportową karierę Rossem^[21]. Mniej więcej w tym samym czasie skupił się wyłącznie na grze na pozycji prawego filara, porzucając sporadyczne występy po drugiej stronie młyna, jakie dotąd zdarzało mu się notować^[22]. W grudniu 2017 roku Furlong przedłużył swój kontrakt z Leinster Rugby o kolejne trzy sezony, do lata 2021 roku^[23]. Wedle medialnych doniesień miał w ten sposób zostać jednym z najlepiej opłacanych rugbystów w kraju, plasując się pod tym względem jedynie za Jonathanem Sextonem i Conorem Murrayem. Komentatorzy wskazywali, że nowa umowa miała zabezpieczyć drużynę z Dublina przed zakusami bogatych klubów francuskich mogących kusić Irlandczyka lukratywnymi ofertami^[24].

W 2018 roku Furlong był centralną postacią drużyny, która wywalczyła podwójną koronę^[3][4][20]. Najpierw ekipa Leinster sięgnęła po tytuł klubowych mistrzów Europy, w finale pokonując Racing 92^[25], by dwa tygodnie później w finale ligi Pro14 pokonać walijską drużynę Scarlets^[26]. Rok później Irlandczycy byli bliscy powtórzenia tego osiągnięcia. Choć jednak zdołali obronić tytuł mistrzowski w Pro14 (nieznaczna wygrana z Glasgow Warriors)^[27], to wcześniej w finale Champions Cup 10:20 ulegli Anglikom z Saracens. Filar zdobył jedyne przyłożenie swojej drużyny^[28].

Zawodnik New Ross R.F.C. jesienią 2008 roku otrzymał powołanie na zbliżający się sezon do reprezentacji klubów U-18 (obok reprezentacji szkół jednej z dwóch drużyn narodowych w tej kategorii wiekowej)^[29]. Furlong miał wówczas niespełna 16 lat. W marcu 2009 roku znalazł się w kadrze na mistrzostwa Europy^[30], gdzie ostatecznie Irlandczycy zajęli trzecią lokatę^[31]. Rok później uczestniczył w kolejnej edycji tego turnieju^[32]. Tym razem drużyna z Zielonej Wyspy dotarła do samego finału, ulegając w nim rówieśnikom z Francji^[33].

Przed sezonem reprezentacyjnym 2010/2011 młody filar awansował do drużyny do lat 19^[34]. Niemniej już kilka miesięcy później 18-latek brał udział w zmaganiach zespołu U-20 podczas młodzieżowego Pucharu Sześciu Narodów^[35]. Następnie otrzymał powołanie na mistrzostwa świata w tej samej kategorii wiekowej^[7][36], podczas których Irlandczycy po porażce z Walią zakończyli zawody na ósmym miejscu^[37]. Ze względu na swój wiek Furlong brał udział także w młodzieżowych mistrzostwach świata rozgrywanych rok później w Południowej Afryce^[38], gdzie Irlandia zajęła piątą lokatę^[39]. Łącznie w dwóch wspomnianych turniejach brał udział we wszystkich 10 meczach swojej drużyny, tylko raz pełniąc rolę zmiennika^[8].

Na kolejne powołanie do reprezentacji musiał poczekać do jesieni 2014 roku. Wobec kontuzji w składzie po raz pierwszy został włączony do drużyny seniorów przygotowującej się wówczas do listopadowego meczu testowego z Gruzją^[18]. Podobnie rolę partnera treningowego pełnił podczas zgrupowania kadry przed Pucharem Sześciu Narodów 2015^[18]. Pierwszy występ w barwach narodowych zaliczył w maju 2015 roku w spotkaniu z Barbarians, podczas którego w skład irlandzkiej drużyny wchodzili wyłącznie gracze Leinsteru i Ulsteru^[18][40]. Oficjalny debiut przypadł na mecz z Walią stanowiący przedostatni sparing przed pucharem świata w Anglii^[22][41]. Został wówczas pierwszym wychowankiem New Ross w kadrze narodowej^[41]. Miejsce w reprezentacji Furlong zawdzięczał przede wszystkim kontuzjom bardziej doświadczonych graczy, choć on sam niespełna tydzień wcześniej zdążył wrócić po urazie uda, który wykluczył go z treningów na ponad miesiąc^[19]. Kiedy zaledwie trzy dni później selekcjoner Joe Schmidt ogłaszał skład na mistrzostwa, gracz Leinster Rugby znalazł się wśród powołanych^[19][42]. W czasie turnieju Furlong wystąpił zaledwie raz, z ławki rezerwowych wchodząc na boisko w grupowym meczu z Rumunią^[22].

Przełomowym okresem dla kariery reprezentacyjnej filara z Wexfordu był rok 2016. Początkowo, choć znalazł się w składzie reprezentacji na Pucharu Sześciu Narodów^[43], to jedynie dwukrotnie pojawił się na placu gry jako zmiennik^[2][44]. Podczas czerwcowych spotkań z Południową Afryką zaliczył swój pierwszy mecz w podstawowym składzie^[6], czym rozpoczął imponującą serię występów^[17]. W czasie wspomnianych gier w RPA Irlandczycy odnotowali pierwsze w swojej historii zwycięstwo nad „Springboks” odniesione na terenie rywali^[23][45]. Szczególne wrażenie wywarły występy Furlonga podczas jesiennych meczów testowych^[6]. W podstawowym ustawieniu pojawiał się w starciach z Nową Zelandią (dwóch) i Australią^[2][44]. Dwa z nich zakończyły się zwycięstwem Irlandczyków, w tym historyczne, pierwsze wygrane spotkanie z „All Blacks”^[46].

Rok 2017 Furlong rozpoczął jako podstawowy prawy filar reprezentacji, na stałe wyprzedzając w hierarchii doświadczonego Mike’a Rossa^[21]. W pierwszym składzie wystąpił we wszystkich meczach Pucharu Sześciu Narodów^[44], by w kwietniu otrzymać powołanie do międzynarodowej ekipy British and Irish Lions^[47]. W czasie tournée po Nowej Zelandii Irlandczyk rozegrał trzy sparingi (w tym jeden jako zmiennik), a także trzy mecze przeciw „All Blacks” (wszystkie w pierwszym składzie)^[48]. Choć ostatecznie seria pozostała nierozstrzygnięta (w trzech meczach zwycięstwo każdej z drużyn oraz remis)^[44][48], powszechnie wskazywano, że Furlong był jednym z najlepszych zawodników swojej drużyny^{[49][50][51][52]}. Ponownie wyróżniającym się graczem był także podczas Pucharu Sześciu Narodów 2018, choć opuścił mecze z Włochami i Walią^[53] (w pierwszym z wymienionych spotkań z powodu kontuzji zmuszony był opuścić boisko po zaledwie trzech minutach gry)^[54]. Irlandzka reprezentacja pokonała wszystkich pięciu rywali, zdobywając tym samym Wielki Szlem^[55]. W dalszej części roku Furlong brał udział w wygranej 2:1 czerwcowej serii meczów z Australią^[2][44] (w jednym ze spotkań został okrzyknięty najlepszym graczem na boisku)^[56], a także zwycięskich starciach z Argentyną i Nową Zelandią^[2][44][57].

W roku 2019 raz jeszcze był podstawowym graczem swojej drużyny podczas Pucharu Sześciu Narodów^[44], zaś we wrześniu otrzymał powołanie na rozgrywany w Japonii puchar świata^[58]. Irlandzka drużyna przystępowała do mistrzostw w gronie faworytów, w pewnym momencie nawet jako lider światowego rankingu^[59]. Zespół nie zdołał jednak sprostać oczekiwaniom – Irlandia w fazie grupowej doznała porażki z gospodarzami turnieju^[60], przez co w fazie ćwierćfinałowej trafiła na Nowozelandczyków. Ekipa „All Blacks”, rok wcześniej ograna w pojedynku w Dublinie, tym razem zdominowała Irlandczyków, pokonując ich aż 46:14^[61]. Pod względem indywidualnym filar wziął udział w pięciu turniejowych spotkaniach, dwukrotnie zdobywając punkty przez przyłożenie^[2][44].

Po mistrzostwach w reprezentacji Irlandii doszło do znaczących zmian: Schmidta na stanowisku selekcjonera zastąpił Andy Farrell, zaś po zakończeniu kariery przez Rory’ego Besta nowym kapitanem został Jonathan Sexton. Sam 27-letni Furlong wszedł w skład nowo powołanej rady drużyny^[62].

W maju 2021 roku ogłoszono, że zawodnik znalazł się w składzie British and Irish Lions na serię spotkań w Południowej Afryce^[63].

Stan na 23 lutego 2020 r.^[2][44]

Występy na arenie międzynarodowej

Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty  Irlandia 2015 3 0 2016 8 0 2017 8 0 2018 9 5 2019 13 15 2020 3 5 Suma 44 25

Zespół Rok Mecze Punkty Lions 2017 3 0 Suma 3 0

Przyłożenia na arenie międzynarodowej

Lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Rozgrywki
1.	16 czerwca 2018	Melbourne Rectangular Stadium, Melbourne	Australia	mecz testowy
2.	7 września 2019	Aviva Stadium, Dublin	Walia	mecz testowy
3.	22 września 2019	Stadion Nissan, Jokohama	Szkocja	Puchar Świata w Rugby 2019
4.	12 października 2019	Level-5 Stadium, Fukuoka	Samoa	Puchar Świata w Rugby 2019
5.	8 lutego 2020	Aviva Stadium, Dublin	Walia	Puchar Sześciu Narodów 2020

• nagroda European Professional Club Rugby dla najlepszego zawodnika w Europie (EPCR European Rugby Player of the Year):
  • 2019 – nominacja^[64]
  • 2020 – nominacja^[65]
• nagroda Rugby Players Ireland dla zawodnika roku według współzawodników (RPI Players’ Player of the Year):
  • 2017 – nominacja^[66]
  • 2018 – nominacja^[67]
• nagroda Rugby Players Ireland dla zawodnika roku 2017 według kibiców (RPI Supporters’ Player of the Year)^[66]
• nominacja do nagrody Rugby Union Writers’ Club dla osobowości roku 2018 (RUWC Personality of the Year)^[68]

Znakiem rozpoznawczym Furlonga jest przede wszystkim bardzo silna gra w młynie dyktowanym^[6][8][49]. Jednak tym, co odróżnia go od wielu zawodników występujących na tej samej pozycji, jest także dobra postawa w „grze otwartej”. Dysponuje szerokim – jak na tak potężnie zbudowanego gracza – wachlarzem zagrań technicznych tak jeśli chodzi o poruszanie się po boisku jak i zagrania ręką. Zdaniem części komentatorów wynikają one także z tego, że filar w młodości uprawiał futbol gaelicki czy hurling. W połączeniu ze znaczną siłą i mobilnością umiejętności te sprawiają, że Furlong wyróżnia się pod tym kątem spośród innych graczy pierwszej linii młyna, zwłaszcza prawych filarów cechujących się zazwyczaj małym zaangażowaniem w „grę otwartą”^[6][9][69].

Ojciec zawodnika, James był farmerem w Campile w południowo-wschodniej Irlandii^[7][8][70]. W przeszłości prowadził sklep mięsny^[5]. Amatorsko grywał też w rugby na pozycji filara w klubie New Ross R.F.C. – podobnie jak później jego syn^[6][7][8]. Matka Furlonga, Margaret przybyła do południowego Leinsteru z wyspy Whiddy w hrabstwie Cork^[5][70]. W przeszłości była dyrektorem Ballycullane National School we wsi Ballycullane^[8][70]. Tadhg ma młodszego brata Eoina^{[5][6][10][70]}.