Tarcza ochronna – element łoża broni palnej w postaci metalowej osłony (tarczy) chroniącej obsługę. Grubość tarczy wynosi najczęściej 3–8 mm, co wystarcza do zapewnienia osłony przed ogniem broni ręcznej i mniejszymi odłamkami. Tarcza ta otacza lufę i posiada wycięty otwór dla przyrządów celowniczych.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 223. ISBN 83-86028-01-7.
