Spis treści
Teodozjusz II (cesarz bizantyński)
Cesarz bizantyński | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Moneta | |
Teodozjusz II, Flavius Theodosius (ur. 10 kwietnia 401, zm. 28 lipca 450) – najstarszy syn cesarza Arkadiusza i wnuk Teodozjusza I Wielkiego. W latach 408–450 był cesarzem wschodniorzymskim.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Został cesarzem w wieku 7 lat, choć koronowano go za życia ojca krótko po urodzeniu w 402 roku.
Pozostawał pod przemożnym wpływem kobiet – starszej siostry Pulcherii i żony Ateny-Eudokii (matki jego jedynego dziecka – córki Licynii Eudoksji) oraz licznych doradców, zwłaszcza prefekta pretorium Antemiusza. Za jego rządów dochodziło do sporów religijnych na tle wyznaniowym (burzenie synagog[1]) oraz na tle teologicznym (nestorianizm). Podejmowano wysiłki dyplomatyczne, mające odwrócić niebezpieczeństwo grożące ze strony Hunów. W latach 412–439 wzniósł tzw. Mur Teodozjański, na zachód od Muru Konstantyna, który uczynił z Konstantynopola największą i najpotężniejszą warownię ówczesnego świata. Znaczne części Muru Teodozjańskiego zachowały się do czasów dzisiejszych.
W latach 421–422 walczył z perskim imperium Sasanidów, a w 423 roku po śmierci stryja Honoriusza wdał się w konflikt z cesarstwem zachodniorzymskim, popierając roszczenia do tronu ciotki Galii Placydii. Spór zakończył się zwycięstwem Teodozjusza, który obalił w 425 roku cesarza Jana, a na tron zachodni wprowadził syna Galli, Walentyniana III. W 429 Teodozjusz powołał komisję mającą zebrać ustawy wydane przez Konstantyna Wielkiego i jego następców. Po pewnych trudnościach w 438 ogłoszono Codex Theodosianus. W 431 roku zwołał sobór w Efezie, w celu zakończenia sporu wywołanego przez biskupa Konstantynopola Nestoriusza dotyczącego natury (physis) i osoby (hypostasis) Jezusa. Sobór ten dał najsilniejszy teologiczny fundament czci Matki Bożej.
Za czasów Teodozjusza powstał uniwersytet w Konstantynopolu w 425 r. W 438 usunął wszystkich Żydów z urzędów państwowych.
Zmarł w wyniku obrażeń odniesionych po upadku z konia[1].
Wywód przodków
[edytuj | edytuj kod]4. Teodozjusz I Wielki | ||||||
2. Arkadiusz | ||||||
5. Aelia Flacylla | ||||||
1. Teodozjusz II | ||||||
6. Bauto | ||||||
3. Aelia Eudoksja | ||||||
7. NN | ||||||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Roman Emperors - DIR Theodosius II [online], www.roman-emperors.org [dostęp 2019-08-29] .
- ISNI: 0000000121312669
- VIAF: 46929243, 684154381008030291706
- ULAN: 500312816
- LCCN: n93049411
- GND: 118756885
- LIBRIS: tr58cjmc5j7sd11
- BnF: 13573325s
- SUDOC: 052666158
- SBN: RMLV021057
- NKC: jo20181006217
- NTA: 069457948
- BIBSYS: 90912232
- Open Library: OL5089727A
- PLWABN: 9810597525705606
- NUKAT: n2006001486
- J9U: 987007298962805171
- PTBNP: 596529
- ΕΒΕ: 143137
- BLBNB: 000709697
- LIH: LNB:V*375946;=BU