Termodynamika klasyczna, inaczej fenomenologiczna lub termostatyka – badanie makroskopowych, równowagowych zjawisk termodynamicznych[1][2] na podstawie pewnych aksjomatów popartych doświadczeniami.
Ze względu na fakt, że nauka ta zajmuje się układami w stanie równowagi, w związku z czym nie zajmuje się zmiennością w czasie, niektórzy uważają, że powinna nosić nazwę termostatyki (określenie to nie przyjęło się, pomimo że jego wprowadzenie postulowano już w latach 70.[potrzebny przypis]).
Zajmuje się badaniem wcześniej wspomnianych zjawisk, tylko z punktu widzenia energetycznych efektów makroskopowych, nie wnikając w naturę tych przemian na poziomie pojedynczych cząsteczek.
Podstawowe pojęcia termodynamiki klasycznej
[edytuj | edytuj kod]- układ termodynamiczny
- otoczenie
- parametr fizyczny
- parametr termodynamiczny
- stan układu
- przemiana termodynamiczna
- przemiana politropowa (pVn = const, gdzie n wykładnik politropy)
- przemiana izobaryczna (stałe ciśnienie p = const)
- przemiana izotermiczna (stała temperatura T = const)
- przemiana adiabatyczna (brak wymiany ciepła z otoczeniem Q = const)
- przemiana izochoryczna (stała objętość V = const)
- przemiana izentalpowa (stała entalpia H = const)
- przemiana politropowa (pVn = const, gdzie n wykładnik politropy)
- równowaga termodynamiczna
- przemiana kwazistatyczna
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ termodynamika klasyczna, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-03-25] .
- ↑ termostatyka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-03-25] .