Tomasz Majewski na stadionie Orła w Warszawie podczas 4. Mityngu Kamili Skolimowskiej, 25 sierpnia 2013 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
204 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
WMKS Płońsk (1998–2000) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Trener | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tomasz Majewski (ur. 30 sierpnia 1981 w Nasielsku) – polski lekkoatleta specjalizujący się w pchnięciu kulą, działacz sportowy.
Czterokrotny uczestnik igrzysk olimpijskich – w 2004 odpadł w eliminacjach[3], w 2008[4] i 2012 zdobył złoty medal[5], natomiast w 2016 zajął w finale 6. miejsce[6]. Stawał na podium mistrzostw świata, mistrzostw Europy oraz halowych mistrzostw świata i halowych mistrzostw Europy[7]. W 2005 został mistrzem uniwersjady[8]. Dziewięciokrotny (na stadionie i w hali) rekordzista Polski[9] i wielokrotny medalista mistrzostw Polski seniorów[10]. Reprezentant kraju w pucharze Europy, halowym pucharze Europy, drużynowych mistrzostwach Europy, zimowym pucharze w rzutach lekkoatletycznych oraz meczach międzypaństwowych[7].
W 2008 i 2012 wygrywał plebiscyt Złote Kolce organizowany przez Polski Związek Lekkiej Atletyki i magazyn Sport[7][11]. W plebiscycie European Athletics na najlepszego lekkoatletę Europy zajął siódme miejsce w roku 2008. Wybrany lekkoatletą lipca 2009 w Europie[12]. Dwukrotnie wybierany do dziesiątki najlepszych polskich sportowców w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”[7]. Na koniec roku 2012 zajął szóste miejsce w plebiscycie na europejskiego lekkoatletę roku organizowanym przez European Athletics[13].
Absolwent Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego[14]. Za swojego największego sportowego rywala uważa Amerykanina Christiana Cantwella[15].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Początki
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi z małej wioski Słończewo obok Pułtuska. Majewski sportem zajął się w wieku 15 lat[14]. Gdy był dzieckiem, chciał zostać pisarzem[15], a w szkole podstawowej unikał uczestnictwa w lekcjach wychowania fizycznego[16]. Z rejonu, z którego pochodzi kulomiot, pochodzi wielu wybitnych polskich sportowców w sportach siłowych, takich jak podnoszenie ciężarów[17]. Początkowo Majewski chciał uprawiać koszykówkę[14]. Do trenowania lekkoatletyki zachęcił go brat stryjeczny, który był trenerem biegów i skoków, kiedy Majewski przeniósł się do Ciechanowa, aby podjąć naukę w miejscowym liceum[16]. Początkowo miał zajmować się trójskokiem[18][19]. Później zajął się rzutem dyskiem[19], a następnie pchnięciem kulą[14]. Pierwszym trenerem Majewskiego był Witold Suski[19] – w Ciechanowie wraz z kulomiotem trenował także późniejszy wicemistrz olimpijski Piotr Małachowski[19]. W lipcu 1998 Majewski zajął 21. miejsce w eliminacjach pchnięcia kulą podczas Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży[20], pół roku później został halowym wicemistrzem Polski juniorów w tej konkurencji[21]. Aby kontynuować treningi na wysokim poziomie, sportowiec przeniósł się do Warszawy[17].
2000–2003
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy raz w wąskim finale mistrzostw Polski seniorów wystąpił w sezonie 2000, zajmując w Krakowie siódmą lokatę[10]. W 2001 zaczął reprezentować warszawską Skrę, a na mistrzostwach kraju zajął szóste miejsce[10]. Jesienią 2001 jego trenerem przestał być Witold Suski, a został nim Henryk Olszewski. Pierwszy medal – złoty – mistrzostw Polski seniorów zdobył w kolejnym sezonie na zawodach w Szczecinie, podczas których pchnął kulę na odległość 19,33 m[10]. Na koniec 2002 był trzeci w Libercu podczas meczu młodzieżowców Czechy – Polska[22].
Zimą 2003 zdobył pierwszy medal halowych mistrzostw Polski zajmując w Spale drugie miejsce za zawodnikiem wrocławskiego Śląska Tomaszem Chrzanowskim[23][24]. W czerwcu 2003 po zajęciu 3. lokaty w Memoriale Janusza Kusocińskiego[25] zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Polski podczas zawodów superligi pucharu Europy – we Florencji zajął czwarte miejsce z wynikiem 20,09 m; pierwszy raz w karierze pchając kulą ponad 20 metrów[26]. 4 lipca na stadionie w Bielsku-Białej uzyskał wynik 19,63 m i zdobył drugi w karierze tytuł mistrza Polski seniorów[10]. Dwa tygodnie po krajowym czempionacie Majewski startował w Bydgoszczy na mistrzostwach Europy młodzieżowców (zawodników do lat 23) i na tej imprezie zajął z rezultatem 19,92 m czwarte miejsce przegrywając brązowy medal z reprezentantem Holandii Rutgerem Smithem, który uzyskał wynik 20,18 m[27]. Na uniwersjadzie w Daegu był piąty[7]. Sezon zakończył zdobyciem, 13 września w Białej Podlaskiej, złotego medalu młodzieżowych mistrzostw Polski[28].
2004
[edytuj | edytuj kod]Sezon halowy rozpoczął od zwycięstw na zawodach w Spale (7 lutego) oraz Warszawie (14 lutego)[26]. 22 lutego z wynikiem 20,01 zdobył w Spale pierwsze w karierze złoto halowych mistrzostw Polski seniorów[29]. Kilkanaście dni później wziął udział w halowych mistrzostwach świata, które odbywały się w Budapeszcie – w eliminacjach uzyskał wynik 20,28[26], a w finale zajął czwarte miejsce z rezultatem 20,83[7]. Swoim wynikiem Majewski poprawił 18-letni halowy rekord Polski, który wynosił 20,36 i należał do Edwarda Sarula[9]. Czwarte miejsce kulomiota było obok tej samej lokaty żeńskiej sztafety 4 × 400 metrów w składzie Zuzanna Radecka, Monika Bejnar, Małgorzata Pskit i Grażyna Prokopek oraz czwartego miejsca Krystyny Zabawskiej w pchnięciu kulą najlepszym osiągnięciem reprezentacji Polski w stolicy Węgier[30].
Główną imprezą sezonu letniego były igrzyska olimpijskie – minimum kwalifikacyjne do igrzysk wynosiło w pchnięciu kulą 20,30. Majewski w pierwszej części sezonu letniego wystąpił m.in. na memoriale Janusza Kusocińskiego w Warszawie (trzecie miejsce z wynikiem 19,92), superlidze pucharu Europy w Bydgoszczy (czwarte miejsce z wynikiem 19,90), memoriale Josefa Odložila w Pradze (trzecie miejsce z wynikiem 20,16) oraz na mistrzostwach Polski seniorów w Bydgoszczy gdzie z wynikiem 20,21 zdobył złoty medal[10][26]. Rezultat lepszy od minimum na igrzyska wywalczył dopiero 31 lipca na Białorusi, pchając 20,52[26] – o dołączeniu Majewskiego do reprezentacji zadecydował ówczesny prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego Stanisław Stefan Paszczyk[31]. Konkurs kulomiotów na igrzyskach odbywał się w historycznej Olimpii – 18 sierpnia, w eliminacjach, Polak uzyskał wynik 19,55 i ostatecznie został sklasyfikowany na 18. miejscu, nie wywalczając awansu do finału[3]. W dwóch ostatnich startach w sezonie odnosił zwycięstwa – 11 września w Krakowie i tydzień później w Suwałkach[26].
2005
[edytuj | edytuj kod]19 lutego został w Spale halowym mistrzem Polski seniorów[32]. W swoim pierwszym występie na halowych mistrzostwach Europy[7] odpadł w eliminacjach – 4 marca w Madrycie uzyskał wynik 19,57 i zajął 10. lokatę w rundzie kwalifikacyjnej[33].
Sezon letni rozpoczął 3 maja od zwycięstwa w Białymstoku – w starcie tym osiągnął wynik 20,42[26]. W pierwszej części sezonu startował w Polsce oraz 18 czerwca był czwarty we Florencji na zawodach superligi pucharu Europy (z rezultatem 20,13)[7]. 24 czerwca w Białej Podlaskiej zdobył kolejny złoty medal mistrzostw Polski seniorów[10]. W lipcu wystartował na mityngach w Gdańsku (Memoriał Józefa Żylewicza), Aarhus i Poznaniu[26]. Na mistrzostwach świata w Helsinkach konkurs pchnięcia kulą odbył się 6 sierpnia – w porannych eliminacjach Majewski uzyskał wynik 20,12, a po południu z rezultatem 20,23 zajął dziewiąte miejsce nie awansując do ścisłego finału, zarezerwowanego dla czołowej ósemki[34]. Po dyskwalifikacji za doping dwóch zawodników Majewski został ostatecznie przesunięty na 7. miejsce[35]. Dwa tygodnie po zawodach w stolicy Finlandii Majewski zdobył pierwszy medal imprezy międzynarodowej – z wynikiem 20,60 został w Izmirze mistrzem uniwersjady[8]. Na koniec sezonu zwyciężył w DécaNation w Paryżu[36].
2006
[edytuj | edytuj kod]Sezon halowy rozpoczął od występów zagranicznych w Tampere, Walencji i Düsseldorfie[26]. 26 lutego zdobył złoto halowych mistrzostw Polski[37], a 5 marca wygrał we francuskim Liévin zawody halowego pucharu Europy[7]. 10 marca podczas rozegranych w Moskwie halowych mistrzostw świata zajął siódme miejsce z rezultatem 20,07 (w eliminacjach był szósty – pchnął 20,19, po późniejszej dyskwalifikacji Michniewicza przesunął się na 6. miejsce w konkursie i 5. w eliminacjach)[38]. Pierwszy start na stadionie w roku 2006 odnotował już 19 marca, kiedy to zajął trzecią lokatę w zawodach zimowego pucharu Europy w rzutach w Izraelu[39].
W sezonie letnim pierwszy raz wystartował 28 maja w Hengelo, gdzie osiągnął wynik 20,14[26]. W czerwcu brał udział w mityngach w Bydgoszczy, Saragossie, Gateshead[26] i Warszawie[40]. Podczas zawodów superligi pucharu Europy w Maladze był szósty[40]. W lipcu wystartował tylko dwukrotnie – 1 lipca był pierwszy w Cork, a dzień później był trzeci na mityngu w Stadskanaal[26]. Na mistrzostwach Europy w Göteborgu pchnięcie kulą odbyło się 7 sierpnia – Majewski w eliminacjach uzyskał dziewiąty wynik (19,74), a w finale uzyskał w swojej najlepszej próbie rezultat 19,85 (w drugiej kolejce – kolejne trzy pchnięcia miał spalone, a z szóstej próby zrezygnował[41]) i został sklasyfikowany na ósmej lokacie (po dyskwalifikacji za doping dwóch wyżej sklasyfikowanych rywali przesunął się na 6. miejsce)[42]. Po europejskim czempionacie wystartował m.in. na memoriale Władysława Komara i Tadeusza Ślusarskiego w Międzyzdrojach[26], na mityngu w Warszawie[43] oraz pierwszy raz w karierze na światowym finale lekkoatletycznym w Stuttgarcie, podczas którego zajął z wynikiem 20,13 siódmą lokatę[17]. Sezon zakończył dwoma startami w Azji – 23 września był drugi z wynikiem 20,66 w Szanghaju, a 29 września z rezultatem 19,83 wygrał mityng w Nowym Delhi[26].
2007
[edytuj | edytuj kod]Zimą 2007 Majewski startował w Rosji, Niemczech i Hiszpanii[26]. 17 lutego na halowych mistrzostwach Polski zdobył srebrny medal, przegrywając z Jakubem Giżą[44]. Mimo zakwalifikowania się do reprezentacji kraju na halowe mistrzostwa Europy[45], Majewski nie zdecydował się na start w Birmingham[46].
Na początku sezonu letniego startował m.in. w Kassel, Bydgoszczy, Warszawie i na zawodach superligi pucharu Europy w Monachium, gdzie był trzeci z rezultatem 19,93[26]. 30 czerwca zdobył w Poznaniu złoty medal mistrzostw Polski seniorów[10]. Przed sierpniowymi mistrzostwami świata wystąpił jeszcze trzykrotnie – w Zagrzebiu, Saragossie oraz Wattenscheid[26]. Konkurs kulomiotów na mistrzostwach w Osace odbył się 25 sierpnia – w porannych eliminacjach Majewski uzyskał siódmy rezultat wśród startujących (20,25) i awansował do finału[47]. W popołudniowym finale w pierwszej kolejce uzyskał wynik 20,35, drugą próbę miał nieważną, a najlepszy rezultat – 20,87 – uzyskał w ostatniej serii i ostatecznie zajął piąte miejsce[48]. Po zawodach w Japonii Majewski wystartował już tylko dwukrotnie – 15 września wygrał mityng w Elstal oraz był drugi na zawodach Pedro’s Cup w Warszawie[26].
2008
[edytuj | edytuj kod]18 stycznia w Nordhausen uzyskał wynik 20,01[26]. Ponad miesiąc później pchnął w Spale na halowych mistrzostwach Polski 20,51[49]. 7 marca na halowych mistrzostwach świata w eliminacjach uzyskał ósmy wynik (20,23), a w finale uzyskał w trzeciej próbie wynik 20,93, będący nowym halowym rekordem Polski oraz rezultatem, który pozwolił Polakowi zdobyć brązowy medal imprezy rozgrywanej w Luis Puig Palace w Walencji[50][51][52].
Sezon letni rozpoczął od zajęcia drugiego miejsca w zawodach World Athletics Tour 9 maja w Dosze (z wynikiem 20,71)[53]. 21 czerwca był drugi w superlidze pucharu Europy[7] – pomiędzy startami w Katarze i Francji wygrał rywalizację na mityngach w Kędzierzynie-Koźlu i Moskwie oraz był drugi na memoriale Janusza Kusocińskiego w Warszawie[26]. 4 lipca w Szczecinie sięgnął po złoto mistrzostw Polski seniorów[54]. Przed igrzyskami olimpijskimi w Pekinie Majewski wygrał mityng w Madrycie, był trzeci w Londynie (wynikiem 20,97 poprawił rekord życiowy[17]) oraz wygrał prestiżowe zawody Herculis w Monako[26]. Po igrzyskach w Pekinie wygrał jeszcze zawody w Kawasaki, był drugi w Szanghaju i wygrał światowy finał lekkoatletyczny IAAF[26].
Letnie Igrzyska Olimpijskie 2008
[edytuj | edytuj kod]Kulomioci rywalizowali w pierwszym dniu zawodów lekkoatletycznych na Stadionie Narodowym w Pekinie – eliminacje i finał pchnięcia kulą odbyły się 15 sierpnia[55].
W eliminacjach Majewski startował w grupie A – w pierwszej próbie uzyskał wynik 21,04 (minimum kwalifikacyjne wynosiło 20,40) i z najlepszym wynikiem wśród wszystkich startujących awansował do popołudniowego finału[56][57].
Finał pchnięcia kulą rozpoczął się o godzinie 21:00 czasu pekińskiego (UTC+8:00)[58]. Majewski na prowadzenie wysunął się już po pierwszej kolejce, w której osiągnął wynik 20,80[58]. W drugiej serii lepsze od Polaka rezultaty uzyskała trójka zawodników – Christian Cantwell (20,98), Andrej Michniewicz (21,05) oraz Dylan Armstrong (21,04)[59]. W tej samej rundzie Majewski pchnął 20,47[58]. W trzeciej kolejce Polak uzyskał wynik 21,21, a w kolejnej próbie poprawił się i wynikiem 21,51 ustanowił swój rekord życiowy[58]. Żaden z rywali nie zdołał już poprawić swoich wyników i ostatecznie Majewski został mistrzem olimpijskim, srebro zdobył Amerykanin Cantwell, a brąz Białorusin Michniewicz[60].
Złoty medal Tomasza Majewskiego był pierwszym złotem reprezentacji Polski na igrzyskach w Pekinie[61], pierwszym medalem polskiego kulomiota na igrzyskach od wygrania przez Władysława Komara zawodów w 1972 w Monachium[4] oraz sześćdziesiątym złotym medalem w historii startów Polaków na igrzyskach olimpijskich[60]. Po igrzyskach sponsorem kulomiota został Polski Koncern Naftowy Orlen[62].
Poniższa tabela prezentuje start Tomasza Majewskiego podczas finału olimpijskiego w Pekinie[59].
Zawody | 1 kolejka | 2 kolejka | 3 kolejka | 4 kolejka | 5 kolejka | 6 kolejka | Wynik | Miejsce |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pekin | 20,80 | 20,47 | 21,21 | 21,51 | x | 20,44 | 21,51 | 1. miejsce |
2009
[edytuj | edytuj kod]Początkowo Majewski planował tylko kilka startów w hali, jednak nie zamierzał brać udziału w halowych mistrzostwach kontynentu w Turynie[63]. Kulomiot uzyskał wynik lepszy od minimum Polskiego Związku Lekkiej Atletyki na tę imprezę, jednak od początku nie planował występu we Włoszech[64]. 27 lutego wynikiem 21,10 ustanowił w Chemnitz nowy halowy rekord Polski i podjął decyzję o starcie w mistrzostwach Europy[65]. W hali Oval Lingotto Majewski uzyskał wynik 21,02 i o 60 centymetrów pokonał drugiego w zawodach Francuza Yves’a Niaré[66][67].
Sezon letni rozpoczął od zajęcia drugiego miejsca z wynikiem 21,19 w zawodach Fanny Blankers-Koen Games 2009 w Hengelo[68]. Tydzień później startował w Eugene (trzecie miejsce z wynikiem 21,26)[26], a 10 czerwca wygrał mityng Enea Cup w Bydgoszczy[69]. Kilkanaście dni później triumfował w pierwszej edycji superligi drużynowych mistrzostw Europy[70]. W lipcu startował m.in. w Moskwie i Londynie[26]. 25 lipca w Barcelonie rezultatem 21,64 poprawił rekord życiowy z igrzysk w Pekinie, a 30 lipca w Sztokholmie podczas mityngu DN Galan wynikiem 21,95 ustanowił nowy rekord Polski – poprzedni rekord wynosił 21,68 i został ustanowiony w 1983 roku przez Edwarda Sarula[71]. Dzień później w Bydgoszczy, podczas mistrzostw Polski zdobył złoto z wynikiem 21,17[72]. Podczas mistrzostw świata w Berlinie kulomioci rywalizowali 15 sierpnia[73]. Majewski startował w eliminacjach w grupie A i osiągnął wynik 21,19 (minimum wynosiło 20,30) i z najlepszym wynikiem wśród startujących awansował do finału[74]. Finał odbył się wieczorem – początek rywalizacji miał miejsce o godzinie 20:15[75]. Rywalizacja o złoty medal toczyła się między Polakiem a Amerykaninem Christianem Cantwellem – po pierwszej kolejce na prowadzeniu był reprezentant USA, który uzyskał wynik 21,54, a Majewski był drugi z rezultatem 21,36[75]. W czwartej próbie Polak uzyskał wynik 21,68 i wyszedł na prowadzenie w konkursie[75]. W piątej serii Amerykanin pchnął 22,03 i został liderem – Majewski poprawił swój rezultat, pchając 21,91[75]. W ostatniej kolejce polski zawodnik uzyskał 21,18, a Cantwell zrezygnował z próby i to on został mistrzem świata[76]. Pojedynek Polaka z Christianem Cantwellem na stadionie olimpijskim został uznany przez amerykański portal Universal Sport pojedynkiem roku w lekkoatletyce[77]. Po mistrzostwach Majewski wygrał zawody w Tallinnie (25 sierpnia), Krakowie (5 września) i Dubnicy nad Váhom (6 września)[26]. Sezon zakończył startami w Salonikach na światowym finale lekkoatletycznym IAAF (drugie miejsce z rezultatem 21,21)[78] oraz w Szczecinie na mityngu Pedro’s Cup (druga lokata z wynikiem 20,91)[26]. Po zakończeniu sezonu wziął ślub[79][80].
2010
[edytuj | edytuj kod]Sezon halowy rozpoczął 3 lutego od zajęcia drugiej pozycji w mityngu PSD Bank Meeting 2010 rozegranym w Düsseldorfie[26]. 27 lutego zdobył – z wynikiem 19,99 – kolejny w karierze tytuł halowego mistrza Polski[81]. Mimo bólu kręgosłupa podjął decyzję o starcie w halowych mistrzostwach świata[82]. Podczas imprezy rozgrywanej w Katarze w eliminacjach (12 marca) osiągnął wynik 20,38, a dzień później z rezultatem 21,20 będącym nowym rekordem Polski w hali uplasował się na piątym miejscu[83]. Konkurs w Aspire Dome w Dosze był pierwszym w 25-letniej historii halowych mistrzostw świata, w którym aż pięciu kulomiotów osiągnęło wynik ponad 21 metrów[84]. Halowym mistrzem świata został w Katarze – trzeci raz w karierze – Amerykanin Christian Cantwell[84]. Start w halowych mistrzostwach Majewski uznał za swoją największą porażkę w dotychczasowej karierze[15].
14 maja w Dosze wystartował pierwszy raz w sezonie letnim, zajmując w zawodach Qatar Athletic Super Grand Prix 2010 inaugurujących cykl Diamentowej Ligi IAAF piąte miejsce z wynikiem 20,39[85]. W pierwszej części sezonu wystartował jeszcze w Tajpej, Oslo, Bydgoszczy, Warszawie i Rzymie przekraczając barierę 21 metrów tylko w stolicy Norwegii (21,12) i na mityngu Enea Cup (21,22)[26]. Na superlidze drużynowych mistrzostw Europy pełnił funkcję kapitana reprezentacji[86], a w konkursie kulomiotów zajął pierwsze miejsce[87]. 8 lipca na stadionie w Bielsku-Białej zdobył swój kolejny złoty medal mistrzostw Polski seniorów, pchając na odległość 21,25[88]. Po krajowym czempionacie Majewski kolejny raz wystartował dopiero 30 lipca w eliminacjach mistrzostw Europy w Barcelonie – z wynikiem 20,36 awansował do finału tej imprezy z trzecim rezultatem wśród startujących[89]. Finał pchnięcia kulą na Estadi Olímpic Lluís Companys odbył się 31 lipca – Majewski po pchnięciu w pierwszej serii 20,66 prowadził w konkursie do drugiej kolejki, w której późniejszy zwycięzca Białorusin Andrej Michniewicz uzyskał wynik 21,01[89]. Polak poprawił swój rezultat w drugiej serii, osiągając wynik 20,83, a w czwartej próbie oddał swoje najdłuższe pchnięcie na odległość 21,00 i ostatecznie przegrał złoto o centymetr z Michniewiczem[89]. Srebrny medal mistrzostw Europy uznał za porażkę[90]. Kilka dni po mistrzostwach, na mityngu DN Galan 2010 w Sztokholmie kulomiot uzyskał wynik 21,01[26]. Ostatecznie po dyskwalifikacji Michniewicza w czerwcu 2013 roku za doping odzyskał złoty medal. W kolejnych startach – w Londynie, Zurychu i Berlinie – ponownie osiągał wyniki ponad 21 metrów[26]. Swój najlepszy rezultat w sezonie – 21,44 – uzyskał 27 sierpnia na Memorial Van Damme 2010 w Brukseli[91]. Mimo zdobycia wicemistrzostwa Europy początkowo miał nie wystąpić w zawodach pucharu interkontynentalnego w Splicie[92]. Obok złotego medalisty z Barcelony w zawodach miał uczestniczyć Chorwat Nedžad Mulabegović, jednak ostatecznie Europę w pchnięciu kulą reprezentowało dwóch medalistów lipcowych mistrzostw kontynentu[92]. Na stadionie Poljud Majewski uzyskał wynik 21,22 i zajął drugie miejsce, przegrywając z Amerykaninem Christianem Cantwellem (21,87) oraz pokonując mistrza Europy Michniewicza, który był trzeci (20,68)[93][94]. Po zakończeniu sezonu, jeszcze we wrześniu, przeszedł operację barku[95]. Z kontuzją barku zmagał się już od 2009 roku[96]. Po zabiegu zapowiedział, że w sezonie 2011 będzie chciał uzyskać wynik ponad 22 metry[97].
2011
[edytuj | edytuj kod]Z powodu długiego okresu rehabilitacji był zmuszony opuścić sezon halowy[95] – w związku z tym nie bronił w Paryżu zdobytego dwa lata wcześniej halowego mistrzostwa Europy[98].
Pierwszy raz w sezonie 2011 wystartował 6 maja na mityngu Qatar Athletic Super Grand Prix 2011 w Dosze, podczas którego był szósty z wynikiem 20,68[99]. W swoim kolejnym starcie, na zawodach w Rzymie 26 maja, był drugi z rezultatem 21,20[100]. Granicę 21 metrów przekraczał także w kolejnych startach: 28 maja w Hengelo (21,39)[101], 4 czerwca w Eugene (21,14) oraz 12 czerwca na mityngu w Krakowie[26]. Reprezentował Polskę na superlidze drużynowych mistrzostw Europy, pełniąc funkcję kapitana reprezentacji[102] – w Sztokholmie zajął drugą lokatę z wynikiem 20,51 przegrywając jedynie z Niemcem Davidem Storlem[103]. Po powrocie ze Szwecji zajął pierwsze miejsce na memoriale Janusza Kusocińskiego w Szczecinie[104]. W kolejnych tygodniach występował w mityngach zagranicznych w Lozannie, Birmingham i Sztokholmie[26]. Na mistrzostwach Polski, 11 sierpnia, zdobył dziewiąty z rzędu złoty medal[105]. Dwa dni później uzyskał wynik 21,30 na mityngu w Gocie[106]. Taki sam rezultat osiągnął w ostatnim starcie przed mistrzostwami świata na mityngu w Międzyzdrojach, który poświęcony jest pamięci Władysława Komara i Tadeusza Ślusarskiego[26]. Podczas mistrzostw świata konkurs kulomiotów odbywał się 1 i 2 września. W eliminacjach Majewski uzyskał w pierwszej próbie rezultat 20,73 (minimum wynosiło 20,60[107]) i z siódmym wynikiem awansował do finału[108]. 2 września, w finale, Majewski spalił pierwszą próbę, w której kula poleciała na odległość ponad 21 metrów[109]. Najlepszy wynik, jaki osiągnął w dwóch kolejnych seriach – 20,18 – pozwolił mu zająć dziewiąte miejsce[110]. Po zakończeniu konkursu kulomiot powiedział dziennikarzom:
„Przepraszam wszystkich kibiców, przepraszam trenera, byłem tu przygotowany na mistrzostwo świata a spaprałem zawody. To moja stypa, a nie urodziny[111].
Mistrzem świata został Niemiec David Storl, który w ostatnim pchnięciu wyprzedził Kanadyjczyka Dylana Armstronga[110]. W pierwszym starcie po powrocie do Europy, na mityngu w Zurychu 7 września, poprawił własny halowy rekord Polski, uzyskując wynik 21,38[9]. We wrześniu wystartował jeszcze w Berlinie, Zagrzebiu, Brukseli i Bad Köstritz[26]. Sezon zakończył startem na memoriale Kamili Skolimowskiej w Warszawie[112].
2012
[edytuj | edytuj kod]Sezon halowy 2012 rozpoczął 20 stycznia od zajęcia z wynikiem 20,81 czwartego miejsca na mityngu w Nordhausen[113]. W Niemczech uzyskał wynik lepszy od minimum na halowe mistrzostwa świata w Stambule[114] – 8 lutego po mityngu Pedro’s Cup 2012 w Bydgoszczy podjął ostateczną decyzję o starcie w Turcji[115]. 25 lutego w swoim 11 starcie w halowych mistrzostwach Polski seniorów zdobył siódmy złoty medal[116]. Poprawiając (dwukrotnie) halowy rekord Polski (do 21,72) zdobył brązowy medal halowych mistrzostw świata[117].
Pod koniec kwietnia Majewski został ojcem – na świat przyszedł jego syn Mikołaj[118] (tak samo na imię dał swojemu synowi Władysław Komar, mistrz olimpijski w pchnięciu kulą z 1972 roku[119]).
W pierwszym starcie w sezonie letnim, 19 maja, Polak zajął drugie miejsce w mityngu w miejscowości Halle – zawodnik wynikiem 21,12 (seria: 20,69-x-x-21,12-x-20,98[120]) wypełnił minimum Polskiego Związku Lekkiej Atletyki na igrzyska olimpijskie w Londynie i przegrał tylko z aktualnym mistrzem świata Niemcem Davidem Storlem (21,13)[121]. W czerwcu został ponownie mistrzem Polski[122] oraz nie wystąpił – przygotowując się do igrzysk – w mistrzostwach Europy[123]. W ostatnim starcie przed igrzyskami olimpijskimi, na 58. Memoriale Janusza Kusocińskiego, zwyciężył z wynikiem 21,04[124].
Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie obronił mistrzostwo olimpijskie zwyciężając z wynikiem 21,89[5][125].
Zawody | 1 kolejka | 2 kolejka | 3 kolejka | 4 kolejka | 5 kolejka | 6 kolejka | Wynik | Miejsce |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Londyn | 21,19 | 21,72 | 21,87 | x | 21,72 | 21,89 | 21,89 | 1. miejsce |
2013
[edytuj | edytuj kod]2013 rok należał z powodów zdrowotnych do najtrudniejszych w karierze Tomasza Majewskiego. W sezonie halowym nie wystąpił ani razu. Podczas superligi drużynowych mistrzostw Europy w Gateshead zajął 2. miejsce z wynikiem 20,29 m. Start w mistrzostwach Polski w Toruniu przyniósł mu już 11 tytuł mistrzowski (20,69). W mistrzostwach świata w Moskwie był szósty z wynikiem 20,98 m, swoim najlepszym w sezonie. Wygrał również konkurs pchnięcia kulą podczas igrzysk frankofońskich w Nicei wynikiem 20,18 m.
2014
[edytuj | edytuj kod]W hali Tomasz Majewski został po raz ósmy mistrzem Polski, tym razem z wynikiem 20,70 m. Podczas halowych mistrzostw świata w Sopocie uplasował się tuż za podium (21,04). Superliga drużynowych mistrzostw Europy w Brunszwiku przyniosła mu 2. miejsce (20,57), a mistrzostwa Polski w Szczecinie – 12. tytuł mistrzowski (20,29). Podczas mistrzostw Europy w Zurychu wywalczył brązowy medal (20,83). W Pucharze Interkontynentalnym w Marrakeszu zajął 5. miejsce (20,35). Najlepszy wynik sezonu – 21,04 m – uzyskał 7 czerwca w Szczecinie, podczas Memoriału Janusza Kusocińskiego.
2015
[edytuj | edytuj kod]Tomasz Majewski nie startował w sezonie halowym. Latem wystąpił w siedemnastu konkursach, tylko w jednym nie przekraczając granicy 20 m. Podczas zawodów w Krakowie po raz 13. zdobył tytuł mistrza Polski (20,80 m). Reprezentował Polskę w DME w Czeboksarach, zajmując 2. miejsce za D. Storlem z wynikiem 20,12 m oraz w mistrzostwach świata w Pekinie, gdzie 23 sierpnia zajął 6. miejsce z najlepszym swoim wynikiem sezonu – 20,82 m. Sezon zakończył 13 września w Warszawie podczas Memoriału Kamili Skolimowskiej, zajmując w konkursie pchnięcia kulą 2. miejsce z wynikiem 20,32 m.
2016
[edytuj | edytuj kod]W pięciu startach halowych Majewski nie uzyskał minimum 20,50 m, uprawniającego go do startu w halowych MŚ w Portlandzie. W halowych MP w Toruniu zdobył brązowy medal (20,33). Najlepszy wynik sezonu halowego – 20,41 m uzyskał również w Toruniu, 12 lutego. W sezonie letnim wystąpił w 16 konkursach. Zdobył m.in. brązowy medal mistrzostw Polski w Bydgoszczy (20,44) i zajął 6. miejsce w igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, czwartych w swej karierze (20,72). Był tam najlepszym z Polaków i Europejczyków. Wcześniej zdecydował się na opuszczenie mistrzostw Europy w Amsterdamie, by lepiej przygotować się do swojego ostatniego olimpijskiego startu. Najlepszy wynik sezonu, 21,08 m, uzyskał podczas Memoriału Kamili Skolimowskiej w Warszawie, 28 sierpnia 2016 r. Było to jego pożegnanie z krajową publicznością. W klasyfikacji Diamentowej Ligi zajął 5. miejsce ex aequo ze swym krajowym następcą, Konradem Bukowieckim. 5 września 2016 r. w Zagrzebiu, w ostatnim swoim konkursie w karierze, zajął 7. miejsce z wynikiem 20,24 m.
Po karierze
[edytuj | edytuj kod]Po zakończeniu czynnej kariery sportowej, Tomasz Majewski w 2016 został wiceprezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki[126][127].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowe
[edytuj | edytuj kod]- Pierwsze miejsce przyznane po dyskwalifikacji Andreja Michniewicza w 2013 roku.
Rankingi
[edytuj | edytuj kod]Ranking Track and Field News[143]
[edytuj | edytuj kod]Rok | Pozycja |
---|---|
2006 | 10. miejsce |
2007 | 7. miejsce |
2008 | 1. miejsce |
2009 | 2. miejsce |
2010 | 4. miejsce |
2011 | 7. miejsce |
2012 | 2. miejsce |
2013 | 6. miejsce |
2014 | 6. miejsce |
2015 | 9. miejsce |
2016 | 8. miejsce |
Mistrzostwa Polski
[edytuj | edytuj kod]Stadion
[edytuj | edytuj kod]Tomasz Majewski w latach 2000–2016 szesnaście razy startował w wąskim finale mistrzostw Polski seniorów[10]. W klasyfikacji medalowej wszech czasów mistrzostw Polski kulomiotów zajmuje drugie miejsce z trzynastoma złotymi medalami[7]. Sportowiec stawał także na podium mistrzostw Polski juniorów (także w hali)[26] oraz dwukrotnie był medalistą mistrzostw kraju w kategorii młodzieżowców (2002 i 2003)[28][144].
Mistrzostwa Polski | Pozycja | Wynik |
---|---|---|
Kraków 2000 | 7. miejsce | 16,72 |
Bydgoszcz 2001 | 6. miejsce | 17,83 |
Szczecin 2002 | 1. miejsce | 19,33 |
Bielsko-Biała 2003 | 1. miejsce | 19,63 |
Bydgoszcz 2004 | 1. miejsce | 20,21 |
Biała Podlaska 2005 | 1. miejsce | 20,13 |
Poznań 2007 | 1. miejsce | 20,07 |
Szczecin 2008 | 1. miejsce | 20,50 |
Bydgoszcz 2009 | 1. miejsce | 21,17 |
Bielsko-Biała 2010 | 1. miejsce | 21,25 |
Bydgoszcz 2011 | 1. miejsce | 20,94 |
Bielsko-Biała 2012 | 1. miejsce | 21,07 |
Toruń 2013 | 1. miejsce | 20,69 |
Szczecin 2014 | 1. miejsce | 20,29 |
Kraków 2015 | 1. miejsce | 20,80 |
Bydgoszcz 2016 | 3. miejsce | 20,43 |
Hala
[edytuj | edytuj kod]W czasie swojej kariery kulomiot jedenaście razy zdobywał medale halowych mistrzostw Polski seniorów – ma ich w dorobku osiem złotych, dwa srebrne i jeden brązowy[7][26]. W tabeli medalowej wszech czasów halowych mistrzostw zajmuje drugie miejsce[7].
Mistrzostwa Polski | Pozycja | Wynik |
---|---|---|
Spała 2001 | 6. miejsce | 17,61 |
Spała 2002 | 5. miejsce | 18,07 |
Spała 2003 | 2. miejsce | 19,15 |
Spała 2004 | 1. miejsce | 20,01 |
Spała 2005 | 1. miejsce | 19,80 |
Spała 2006 | 1. miejsce | 20,01 |
Spała 2007 | 2. miejsce | 19,69 |
Spała 2008 | 1. miejsce | 20,51 |
Spała 2009 | 1. miejsce | 20,47 |
Spała 2010 | 1. miejsce | 19,99 |
Spała 2012 | 1. miejsce | 21,05 |
Sopot 2014 | 1. miejsce | 20,70 |
Toruń 2016 | 3. miejsce | 20,33 |
Progresja wyników
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Rekordy
[edytuj | edytuj kod]Rekordy życiowe
[edytuj | edytuj kod]Rezultat | Data | Miejsce | Zawody | Źródła | |
---|---|---|---|---|---|
stadion | 21,95 | (dts) | 30 lipca 2009Sztokholm | DN Galan 2009 | [146] |
hala | 21,72 | (dts) | 9 marca 2012Stambuł | Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2012 |
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]8 października 2008 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[147], 2 września 2009 wyróżniony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[148], a 11 listopada 2017 otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[149]. Jest laureatem Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej za 2012 rok[150]. Został wyróżniony Superczempionem w 82. Plebiscycie "Przeglądu Sportowego" i Telewizji Polskiej na Najlepszego Sportowca Polski 2016[151].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wynik uzyskany w ramach mityngu Weltklasse Zürich, w hali głównego dworca kolejowego w Zurychu. W sezonie halowym Majewski nie startował.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tomasz Majewski bez trenera?. sport.tvp.pl. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 sierpnia 2012)]. (pol.).
- ↑ Lekkoatletyczne HMP. Tomasz Majewski odebrał złoty medal ME 2010. Sport.pl. [dostęp 2015-02-21]. (pol.).
- ↑ a b c 2004 Olympic Games – Shot Put – M Qualification. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ a b c Chris Turner: Men’s Shot Put – FINAL. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ a b OG London GBR 3 – 12 August 2012 / 30th Olympic Games, Olympic Stadium. tilastopaja.org. [dostęp 2012-08-03]. (ang.).
- ↑ a b Majewski szósty w konkursie pchnięcia kulą. Bukowiecki bez awansu do finału. rmf24.pl, 2016-08-19. [dostęp 2024-04-16]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Janusz Rozum, Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftam, Stefan Pietkiewicz, Tadeusz Wołejko: 90 lat polskiej lekkoatletyki 1919–2009. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2009. ISBN 978-83-902509-9-1.
- ↑ a b c WUG Izmir TUR 15 – 20 August 2011 / 23rd World University Games. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ a b c Rozwój halowego rekordu Polski w pchnięciu kulą. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Janusz Rozum: Laureaci Złotych Kolców 2012. pzla.pl. [dostęp 2012-10-31]. (pol.).
- ↑ Tomasz Majewski lekkoatletą lipca. sport.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ Great Britain’s Mo Farah voted 2012 European Athlete of the Year. European Athletics. [dostęp 2012-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-20)]. (ang.).
- ↑ a b c d Absolwent UKSW zdobył złoty medal olimpijski. uksw.edu.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ a b c 5-MINUTE INTERVIEW – Tomasz Majewski. European Athletics. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)]. (ang.).
- ↑ a b Radosław Leniarski: Jak Majewski i Małachowski zostali odkryci w Ciechanowie. sport.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Maciej Petruczenko: Focus on Athletes – Tomasz Majewski. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Fajnie byłoby zostać mistrzem świata, ale bez przesady. przegladsportowy.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ a b c d Witold Suski wychował mistrzów Piotra Małachowskiego i Tomasza Majewskiego. mistrzowiesportu.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ Lekkoatletyka w 1998. Sportpress, 1999, s. 158. ISBN 83-910012-1-0.
- ↑ LA'99. 2000, s. 20. ISBN 83-910012-5-3.
- ↑ CZEvPOL Liberec CZE 14 September 2002. tilastopaja.org. [dostęp 2014-09-13]. (ang.).
- ↑ Halowe Mistrzostwa Polski SPAŁA-COS, 1-2 marca 2003. domtel.sport.pl. [dostęp 2011-10-05]. (pol.).
- ↑ NC Spala POL 1 – 2 March 2003 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
- ↑ Kusoc Warszawa POL 15 June 2003. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj Athlete career in Shot. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ a b EJ Bydgoszcz POL 17 – 20 July 2003. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ a b NC-j Biala Podlaska POL 13 – 14 September 2003. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ National Indoor Championships Spala POL 21 – 22 February 2004 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ a b WC Budapest HUN 5 – 7 March 2004 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
- ↑ Ateny 2004: T.Majewski dołączył do reprezentacji. sport.pmedia.pl. [dostęp 2011-10-06]. (pol.).
- ↑ National Indoor Championships Spala POL 19 – 20 February 2005 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-04]. (ang.).
- ↑ a b EC Madrid ESP 4 – 6 March Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Pierwszy dzień MŚ w Helsinkach. Sport.pl. [dostęp 2013-07-31]. (pol.).
- ↑ a b 10th IAAF World Championships in Athletics > Shot Put – men. iaaf.org. [dostęp 2013-07-31]. (ang.).
- ↑ Décanation Paris FRA 3 September 2005. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-27]. (ang.).
- ↑ 50th National Indoor Championships Spala POL 25 – 26 February 2006 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-04]. (ang.).
- ↑ a b WC Moskva RUS 10 – 12 March 2006 Indoor / 11th IAAF World Indoor Championships, Olimpiyskiy Moscow Sports Complex. tilastopaja.org. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
- ↑ Zbigniew Jonik i Janusz Rozum: Historia Zimowego Pucharu Europy w Rzutach. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-05]. (pol.).
- ↑ a b c Janusz Rozum (opracowanie) oraz Komisja Statystyczna Polskiego Związku Lekkiej Atletyki: Rocznik PZLA 2006. Warszawa: Dział sportowo-techniczny PZLA, 2007.
- ↑ European Athletics Championships / Göteborg, Sweden 7 – 13 August 2006. European Athletics. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ a b EC Göteborg SWE 7 – 13 August 2006 / 19th European Championships, Ullevi Stadium. tilastopaja.org. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
- ↑ Elite Pedro's Warszawa POL 30 August 2006. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-04]. (ang.).
- ↑ National Indoor Championships Spala POL 17 – 18 February 2007 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2014-07-09]. (ang.).
- ↑ Janusz Rozum: Skład reprezentacji Polski na Halowe ME w Birmingham. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
- ↑ Janusz Rozum: Do Birmingham bez Majewskiego i Ejdys. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
- ↑ WC Osaka JPN 25 August – 2 September / 11th World Championships, Nagai Stadium. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
- ↑ 2007 IAAF World Championships in Atheltics – Shot Put – M Final. osaka2007.iaaf.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
- ↑ NC Spala POL 23 – 24 February 2008 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
- ↑ Bob Ramsak: Men’s Shot Put – FINAL. iaaf.org. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ 2008 IAAF World Indoor Championships – Shot Put – M Final. iaaf.org. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Janusz Rozum: Brąz Majewskiego w pierwszym dniu 12. HMŚ w Walencji. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-13]. (pol.).
- ↑ Janusz Rozum: Bardzo dobry start Polaków w Doha. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
- ↑ NC Szczecin POL 4 – 6 July. tilastopaja.org. [dostęp 2014-09-13]. (ang.).
- ↑ Athletics at the 2008 Beijing Summer Games: Men’s Shot Put. sports-reference.com. [dostęp 2011-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lipca 2009)]. (ang.).
- ↑ 2008 Olympic Games – Shot Put – M Qualification. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ IO: Tomasz Majewski awansował do finału pchnięcia kulą. bankier.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ a b c d 2008 Olympic Games – Shot Put – M Final. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ a b Athletics at the 2008 Beijing Summer Games: Men’s Shot Put Final Round. Sports-Reference.com. [dostęp 2011-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 września 2009)]. (ang.).
- ↑ a b Tomasz Majewski mistrzem olimpijskim!!!. sport.trojmiasto.pl. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
- ↑ Mamy złoto! Majewski mistrzem olimpijskim!. tvn24.pl. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
- ↑ Orlen sponsorem Majewskiego. qsnews.pl. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
- ↑ Janusz Rozum: Nieobecni w Turynie. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ Majewski i Pyrek nie wystąpią w Turynie. sport.interia.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ 21.10 halowy rekord Polski Majewskiego w Chemnitz. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ a b Torino ITA 6 – 8 March 2009 Indoor / 30th European Athletics Indoor Championships, the Oval. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Tomasz Majewski mistrzem Europy!. wiadomosci.dziennik.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ Fanny Blankers-Koen Games / Hengelo (NED) – Monday, Jun 01, 2009. iaaf.org. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
- ↑ Enea Cup 2009: wygrana Majewskiego. wp.pl. [dostęp 2011-10-08]. (pol.).
- ↑ a b ETC Leiria POR 20 – 21 June / European Team Championships. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Rafał Bała i Janusz Rozum: Rekord Polski Tomasza Majewskiego – film!!. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-08]. (pol.).
- ↑ NC Bydgoszcz POL 31 July – 2 August 2009. tilastopaja.org. [dostęp 2014-09-13]. (ang.).
- ↑ Timetable by date. berlin.iaaf.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
- ↑ 2009 IAAF World Championships in Atheltics – Shot Put – Men Qualification. berlin.iaaf.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
- ↑ a b c d 2009 IAAF World Championships in Athletics – Shot Put – M Final. berlin.iaaf.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
- ↑ a b Steve Landells: Event Report – Men’s Shot Put – Final. berlin.iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Janusz Rozum: Rywalizacja Majewskiego i Cantwella w Berlinie pojedynkiem roku. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-27]. (pol.).
- ↑ a b Jörg Wenig: Event REPORT – Shot Put – MEN. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Majewski wziął ślub. Foto!. fakt.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ Tomasz Majewski nie jest już kawalerem. sport.interia.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ NC Spala POL 27 – 28 February 2010 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Tomasz Majewski – nominowany w Plebiscycie na 10 Najlepszych Sportowców Polski 2010. przegladsportowy.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ a b WC Doha QAT 12 – 14 March 2011 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
- ↑ a b Steve Landells: EVENT REPORT – MEN's Shot Put Final. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Diamond Doha QAT 14 May 2010. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Rafał Bała: Majewski kapitanem reprezentacji. Oficjalny portal Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2013-09-13]. (pol.).
- ↑ a b ETC Bergen NOR 19 – 20 June 2010. tilastopaja.org. [dostęp 2010-10-02]. (ang.).
- ↑ Solid throwing and surprise jumping the highlights at the Polish championships. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ a b c d 2010 European Athletics Championships – Men’s Shot Put. sportsresult.com. [dostęp 2011-10-03]. (ang.).
- ↑ Radosław Leniarski: Lekkoatletyczne MŚ. Tomasz Majewski: Czuję się przegrany. sport.pl. [dostęp 2011-10-05]. (pol.).
- ↑ Janusz Rozum: Bruksela – Majewski trzeci z najlepszym wynikiem w sezonie. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-03]. (pol.).
- ↑ a b Rafał Bała: PUCHAR INTERKONTYNENTALNY: Zaproszenia dla Majewskiego i Demczyszaka. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ a b 2010 IAAF Continental Cup – Men’s Shot Put. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Majewski drugi w Pucharze Kontynentalnym IAAF. sport.interia.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ a b Lekkoatletyka. Tomasz Majewski nie wystartuje w sezonie halowym. sport.pl. [dostęp 2011-02-09]. (ang.).
- ↑ Tomasz Majewski wraca do zdrowia po operacji. przegladsportowy.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ Majewski ready to rumble after shoulder surgery. European Athletics. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-29)]. (ang.).
- ↑ Tomasz Majewski nie wystartuje w sezonie halowym. RMF24.pl. [dostęp 2011-10-06]. (pol.).
- ↑ Samsung Diamond League: Doha QAT 6 May 2011. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
- ↑ Rafał Bała: DIAMENTOWA LIGA: Majewski drugi w Rzymie. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
- ↑ Fanny Blankers-Koen Games Hengelo (NED) – Sunday, May 29, 2011. iaaf.org. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ Rafał Bała: MELDUNEK ZE SZTOKHOLMU: Walczcie o podium. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-08]. (pol.).
- ↑ a b ETC Stockholm SWE 18 – 19 June 2011. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Polish stars Malachowski, Majewski and Russia’s Feofanova shine in Szczecin. European Athletics. [dostęp 2011-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)]. (ang.).
- ↑ MP W BYDGOSZCZY: Majewski złoty po raz 9-ty. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-06]. (pol.).
- ↑ Maciek Jałoszyński: 21.30 Majewskiego w Gotha. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
- ↑ Pierwsza próba i po sprawie. Majewski w finale. eurosport.pl. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
- ↑ IAAF: Shot Put – qualification / results. daegu.iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Majewski rzuca mięsem po ostatniej próbie. eurosport.pl. [dostęp 2011-10-04]. (pol.).
- ↑ a b c 2011 IAAF World Championships – Men’s Shot Put. daegu2011.iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Szokująco słaby Majewski przeprasza kibiców. polskieradio.pl. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
- ↑ Skolimowska Warszawa POL 20 September 2011 / 2nd Kamila Skolimowska Memorial. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Ergebnisliste 12. Int. Nordhäuser Energie-Kugelstoß-Indoor. kugelstoss-indoor.de. [dostęp 2012-01-20]. (niem.).
- ↑ Maciek Jałoszyński: Majewski z minimum na HMŚ. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
- ↑ Majewski: „Jadę na mistrzostwa świata”. przegladsportowy.pl. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
- ↑ Po 56. HMP – mężczyźni - Janusz Rozum. Polski Związek Lekkiej Atletyki. (pol.).
- ↑ a b Len Johnson: EVENT REPORT – Men’s Shot Put – Final. iaaf.org. [dostęp 2012-03-09]. (ang.).
- ↑ Tomek Majewski z tytułem... ojca!:). azsawf.com. [dostęp 2012-05-03]. (pol.).
- ↑ Komar Władysław (1940-1998). pkol.pl. [dostęp 2012-05-04]. (pol.).
- ↑ Kugelstoß Männer 7.26 kg Riege A. halplus-werfertage.de. [dostęp 2012-05-21]. (ang.).
- ↑ Janusz Rozum: Halle: Majewski 21.12, Glanc 65.34, Małachowski 68.94. pzla.pl. [dostęp 2012-05-21]. (pol.).
- ↑ Janusz Rozum: Mistrzostwa Polski Seniorów – dzień I. pzla.pl. [dostęp 2012-08-03]. (pol.).
- ↑ Skład reprezentacji na ME w Helsinkach. pzla.pl. [dostęp 2012-08-03]. (pol.).
- ↑ Janusz Rozum: Cztery rekordy Memoriału J. Kusocińskiego. pzla.pl. [dostęp 2012-08-03]. (pol.).
- ↑ Mike Rowbottom: 'Restless' Majewski makes history in London. iaaf.org. [dostęp 2012-08-04]. (ang.).
- ↑ Wicepremier Piotr Gliński pogratulował polskim lekkoatletom występu w Tokio [online], Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu – Portal Gov.pl, 9 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2021-08-09] .
- ↑ Maciej Petruczenko, Tomasz Majewski w zarządzie PZLA - Lekkoatletyka [online], przegladsportowy.pl, 19 listopada 2016 [dostęp 2021-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-02] .
- ↑ ECp Bydgoszcz POL 19 – 20 June 2004. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ ECp Firenze ITA 17 – 19 June / European Cup Super League. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Powrót Polski do DecaNation. pzla, 9 września 2017. [dostęp 2017-09-24]. (pol.).
- ↑ European Indoor Cup. gbrathletics. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ 2006 IAAF World Indoor Championships in Athletics – Shot Put – M Final. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Zbigniew Jonik i Janusz Rozum: Historia Zimowego Pucharu Europy w Rzutach. Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ Bob Ramsak: Men’s Shot Put – FINAL. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ 2010 IAAF World Indoor Championships – Shot Put – M Final. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Drugie złoto dla Tomasza Majewskiego!. pzla.pl. [dostęp 2012-08-03]. (pol.).
- ↑ 4th European Team Championships Gateshead GBR 22 – 23 June 2013: Shot. tilastopaja.org. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
- ↑ MŚ W MOSKWIE: Srebro Włodarczyk, Majewski szósty. pzla.pl. [dostęp 2013-09-11]. (pol.).
- ↑ Fajdek i Majewski mistrzami Igrzysk Frankofońskich. pzla. [dostęp 2013-09-11]. (pol.).
- ↑ Raport: men's shot put final – Sopot 2014. iaaf.org. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
- ↑ 2014 European Athletics Championships – Men’s Shot Put. european-athletics.org. [dostęp 2014-08-12]. (ang.).
- ↑ Piotr Ziemka: Brązowy medal Tomasza Majewskiego na ME. sportowefakty.pl, 2014-08-12. [dostęp 2014-08-19]. (pol.).
- ↑ World Rankings – Men’s Shot. trackandfieldnews.com. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
- ↑ NC-j Kraków POL 24 – 25 August 2002. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ 2015 World Top 20: Men Shot. tilastopaja.org. [dostęp 2016-02-08]. (ang.).
- ↑ Polish Track & Field Athletic Records – Men. Serwis internetowy Komisji Statystycznej Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 października 2008 r. o nadaniu orderów i odznaczeń. isap.sejm.gov.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 września 2009 r. o nadaniu orderów i odznaczeń. isap.sejm.gov.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
- ↑ Odznaczenia z okazji Narodowego Święta Niepodległości. prezydent.pl, 2017-11-11. [dostęp 2017-11-12].
- ↑ Wielka Honorowa Nagroda Sportowa [online], Polski Komitet Olimpijski [dostęp 2021-08-09] .
- ↑ Tomasz Majewski laureatem Superczempiona w Plebiscycie "PS" [online], Przegląd Sportowy, 7 stycznia 2017 [dostęp 2021-08-09] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Majewski w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
- Tomasz Majewski w bazie Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (pol.) [dostęp 8 października 2011].
- Tomasz Majewski, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2011-10-08] (ang.).
- Majewski Tomasz. olimpijski.pl. [dostęp 2014-05-03]. (pol.).
- Tomasz Majewski Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2011-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona internetowa zawodnika (pol.) [dostęp 8 października 2011].
- Mocne słowa Majewskiego: „Zgubiła mnie pewność siebie”. Przegladsportowy.pl. [dostęp 2011-10-13]. (pol.).