 Tony Iommi (2009) | |
| Imię i nazwisko |
Anthony Frank Iommi |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty |
gitara elektryczna, gitara akustyczna, instrumenty klawiszowe, perkusja |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1966 |
| Instrument | |
| Tony Iommi Signature Model SG | |
| Zespoły | |
| Jethro Tull (1969) Black Sabbath (1969-2006, 2011-2017) Heaven and Hell (2006-2010) WhoCares (2011-2012) | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Tony Iommi, właściwie Frank Anthony Iommi (ur. 19 lutego 1948 w Birmingham[1]) – brytyjski muzyk, gitarzysta i producent, lider i współzałożyciel grupy muzycznej Black Sabbath.
Jego gra na gitarze ma znaczący wpływ na wielu gitarzystów. Wśród muzyków którzy wymieniają go jako źródło inspiracji są między innymi Jeff Hanneman (Slayer), Dimebag Darrell (Pantera)[2], Slash[3], Scott Ian (Anthrax)[4], Zakk Wylde (Ozzy Osbourne, Black Label Society)[5], Tom Morello (Rage Against the Machine)[6], Billy Corgan (The Smashing Pumpkins)[7], Kim Thayil (Soundgarden)[8], Jerry Cantrell (Alice in Chains)[9], oraz Nick Oliveri (Kyuss, Queens of the Stone Age)[10].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie włoskich emigrantów: Sylvii Marii (z domu Valenti, urodzonej w Palermo) i Anthony’ego Franka Iommi. Matka prowadziła sklep, a ojciec był z zawodu stolarzem[11].
Iommi, zanim został gwiazdą muzyki, pracował w hucie w rodzinnym Birmingham. Ostatniego dnia pracy, przed wyruszeniem ze swoim ówczesnym zespołem na trasę koncertową, został przesunięty do pracy na gilotynie do cięcia metalu. W czasie pracy obciął sobie opuszki dwóch palców (środkowego i serdecznego) u prawej ręki. Leworęczny muzyk używał palców prawej dłoni do przyciskania strun, więc by móc grać skonstruował sam nakładki ze starej kurtki skórzanej i wosku. Obecnie w czasie gry używa specjalnych nakładek na palce[12]. Wydarzenie znacząco wpłynęło na grę Iommiego. Gra sprawiała mu ból, więc obniżył napięcie strun, a niestabilność prowizorycznych nakładek na opuszki palców i utrata zręczności spowodowały, że nie mógł grać szybkich riffów, więc musiał jak najlepiej wykorzystać proste akordy i zwiększył głośność gry. Wszystko to dało nowy rodzaj dźwięku, który stał się charakterystyczny dla muzyki Black Sabbath[13][14].
W 1969 roku odszedł z Black Sabbath na dwa tygodnie i przyłączył się do Jethro Tull, lecz potem wrócił, gdyż muzyka tamtego zespołu nie była stricte gitarowa. Zdążył jednak wziąć udział razem z Jethro Tull w projekcie grupy The Rolling Stones pod nazwą „Rock’n’Roll Circus” obok między innymi Johna Lennona i The Who. Po powrocie do Black Sabbath skupił się na tworzeniu materiału na pierwszą płytę tej grupy. W skład oprócz Iommiego wchodzili John ‘Ozzy’ Osbourne (wokal), Terry ‘Geezer’ Butler (gitara basowa) i Bill Ward (perkusja). Był jej jedynym członkiem, który przetrwał wszystkie zmiany zachodzące w składzie zespołu. Jest autorem wszystkich najbardziej znanych riffów gitarowych, z jakich zasłynął zespół Black Sabbath, m.in. „Paranoid”, „Iron Man”, „War Pigs”, „Children of the Grave” i „Sabbath Bloody Sabbath”. W ramach zespołu współpracował z wieloma wokalistami rockowymi, m.in. takimi jak Ronnie James Dio, Ian Gillan, Glenn Hughes, Tony Martin czy Rob Halford.
W 1985 roku postanowił nagrać solową płytę, która jednak ze względów kontraktowych pojawiła się na rynku pod szyldem Black Sabbath featuring Tony Iommi na początku 1986 roku, pod tytułem Seventh Star. W roku 2005 z wokalistą Glennem Hughesem nagrał album Fused.
W 1992 roku wziął udział w The Freddie Mercury Tribute Concert ogromnym koncercie, który miał na celu oddać hołd zmarłemu kilka miesięcy wcześniej frontmanowi grupy Queen – Freddiemu Mercuremu.
W 2003 został sklasyfikowany na 86. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone[15]. Z kolei w 2004 roku muzyk został sklasyfikowany na 1. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów magazynu Guitar World[16].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Iron Man: My Journey through Heaven and Hell with Black Sabbath, 2012, Da Capo Press, ISBN 978-0-306-82145-5.
Wybrana dyskografia
[edytuj | edytuj kod]
- Albumy
| Rok | Tytuł | Pozycja na liście | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| FIN [17] |
SWE [18] |
DEU [19] |
USA [20] |
JPN [21] | |||||
| 2000 | Iommi
|
– | – | 43 | 129 | – | |||
| 2004 | The 1996 DEP Sessions (oraz Glenn Hughes)
|
– | – | – | – | 239 | |||
| 2005 | Fused (oraz Glenn Hughes)
|
39 | 43 | 92 | – | 143 | |||
| „–” pozycja nie była notowana. | |||||||||
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Tytuł | Uwagi |
|---|---|---|
| 2001 | We Sold Our Souls for Rock 'n Roll | film dokumentalny, reżyseria: Penelope Spheeris[25] |
| 2005 | Metal: A Headbanger’s Journey | film dokumentalny, reżyseria: Sam Dunn, Scot McFayden[26] |
| 2007 | Highway Star: A Journey in Rock | film dokumentalny, reżyseria: Craig Hooper[27] |
| 2010 | Heavy Metal Britannia | film dokumentalny, reżyseria: Chris Rodley[28] |
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Kategoria | Nagroda | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 2010 | Best Guitarist | Revolver Golden Gods Awards | Nominacja[29][30] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Eur: International Who’s Who in Popular Music 2002. Routledge, s. 248. ISBN 978-1-85743-161-2.
- ↑ Bob Gulla, Guitar Gods: The 25 Players who Made Rock History, ABC-CLIO, 2009, s. 8.
- ↑ SLASH On OZZY OSBOURNE Tour Setlist – „It Is Basically A Snapshot Of My Entire Career Delivered At Maximum Velocity And Attitude”. bravewords.com. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
- ↑ Lisa Sharken: Interview:Scott Ian and Charlie Benante On Composing Music Of Mass Destruction. musiciansfriend.com. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
- ↑ Nick Bowcott: Brewtal Lesson: Be All You Can Be with Zakk Wylde’s Guitar Boot Camp. guitarworld.com musiciansfriend.com. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
- ↑ Jon Wiederhorn, Katherine Turman, Louder Than Hell: The Definitive Oral History of Metal, HarperCollins, 2013.
- ↑ Smashing Pumpkins: 'There Are Always More Riffs Than Words’. ultimate-guitar.com musiciansfriend.com. [dostęp 2014-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-27)]. (ang.).
- ↑ Chris Kies: Interview: Soundgarden’s Kim Thayil. premierguitar.com. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
- ↑ Matt Blackett: Jerry Cantrell talks ‘Devils & Dinosaurs’. guitarplayer.com. [dostęp 2014-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-08)]. (ang.).
- ↑ Nick Oliveri: 'The New QOTSA Record, I Can’t Wait For People To Hear It’. ultimate-guitar.com. [dostęp 2014-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-30)]. (ang.).
- ↑ Tony Iommi: Iron Man: My Journey through Heaven and Hell with Black Sabbath. Boston: Da Capo Press, 2012, s. 1. ISBN 978-0-306-82145-5.
- ↑ Wydawnictwo DVD Black Sabbath, The Last Supper, 11 stycznia 2000, Sony Music, ASIN: 6305603871.
- ↑ Tony Iommi details cruel irony of accident that cost him two fingertips. hauraki.co.nz, 2020-02-15. [dostęp 2020-11-19]. (ang.).
- ↑ Black Sabbath’s Tony Iommi: How I chopped my fingers off. loudwire.com. [dostęp 2020-11-19]. (ang.).
- ↑ Rolling Stone’s „The 100 Greatest Guitarists of All Time” Do you agree?. theinsider.com. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
- ↑ GUITAR WORLD’s 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time – Jan. 23, 2004. blabbermouth.net. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).
- ↑ Tony Iommi Finnish Albums Chart. finnishcharts.com. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Tony Iommi Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Tony Iommi/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2013-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)]. (niem.).
- ↑ Tony Iommi Billboard Chart. www.allmusic.com. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Oricon: Tony Iommi. www.oricon.co.jp. [dostęp 2013-12-29]. (jap.).
- ↑ Bret Adams: Iommi – Iommi review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-03-23]. (ang.).
- ↑ Eduardo Rivadavia: Tony Iommi, Glenn Hughes The DEP Sessions: 1996 review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
- ↑ Greg Prato: Tony Iommi, Glenn Hughes Fused review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
- ↑ We Sold Our Souls for Rock 'n Roll. www.imdb.com. [dostęp 2011-07-28]. (ang.).
- ↑ Metal: A Headbanger’s Journey (2005). www.imdb.com. [dostęp 2011-07-28]. (ang.).
- ↑ Highway Star: A Journey in Rock (2007). www.imdb.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
- ↑ Heavy Metal Britannia (2010). www.imdb.com. [dostęp 2013-12-11]. (ang.).
- ↑ REVOLVER Editor-In-Chief Talks About Upcoming GOLDEN GODS AWARDS – Mar. 29, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-09-27]. (ang.).
- ↑ Revolver Golden Gods Awards 2010: The Winners. www.metalinjection.net. [dostęp 2010-09-27]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona oficjalna (ang.)
