Ulica Woźna w Poznaniu

ulica Woźna
	Stare Miasto
	; Muzeum Instrumentów Muzycznych położone na rogu ul. Woźnej i Starego Rynku
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Przebieg
	Położenie na mapie Poznania ulica Woźna
	Położenie na mapie Polski ulica Woźna
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ulica Woźna
	52°24′27,2″N 16°56′04,0″E/52,407561 16,934454
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Woźna – ulica w Poznaniu, na Starym Mieście, na osiedlu samorządowym Stare Miasto biegnąca od Starego Rynku w kierunku wschodnim. W średniowieczu nosiła nazwę Woźna (platea bedellica), do 1919: Büttelstrasse, 1919–1939: Woźna (Butelska), 1939-1945: Büttelstrasse, od 1945: Woźna.

Historia

Ulica została wytyczona wraz z lokacją miasta w 1253^[1]. Trakt wychodzący ze środkowej części wschodniej pierzei Starego Rynku ku Garbarom miał w średniowieczu i okresie I Rzeczypospolitej charakter usługowy, zapewniając przede wszystkim dojazd od tyłu do posesji zlokalizowanych przy ulicach Wielkiej i Wodnej. Prowadził tędy główny miejski rynsztok odprowadzający nieczystości przez otwór w murach miejskich do Warty. Aż do końca XV wieku istniały tu prawie wyłącznie zabudowania gospodarcze (wyjątek stanowiła murowana łaźnia Feterniklów dostępna dla czeladzi i ubogich za darmo, ustępy publiczne i niewielka kamienica na narożniku ulicy Ślusarskiej). Przy końcu wschodnim, w baszcie zamieszkiwał kat miejski, a w małym domu przy murach woźny, co dało asumpt nazwie^[2].

Obiekty

W okresie międzywojennym przy narożniku ulicy Ślusarskiej funkcjonował jeden z sześciu istniejących w Poznaniu specjalistycznych sklepów z bronią myśliwską, należący do Tadeusza Jaruszewskiego (oficjalnie nosił nazwę "fabryki broni"). W pobliżu hurtownię kolonialną prowadził Stanisław Barełkowski. Pod numerem dziewiętnastym działała hurtownia kapelusznicza Bolesława Hahna, a pod dwunastym dom towarowy z dywanami, którego właścicielem był Kazimierz Kużaj, powstaniec wielkopolski i członek Straży Ludowej. W tym samym domu, przez krótki czas, znajdował się oddział włókienniczy Państwowej Szkoły Sztuki Zdobniczej. W budynku pomiędzy Garbarami, a ulicą Mostową mieścił się Związek Weteranów, a na rogu ulicy Klasztornej kamienica będąca własnością drogisty, Józefa Czepczyńskiego. Pod numerem dziesiątym funkcjonowało przedstawicielstwo Fabryki Filców Potok & Weinberg z Łodzi^[3].

Po II wojnie światowej pod numerem 44, siedzibę miał kabaret Tey, natomiast pod numerem szóstym działa do dziś Pracownia Lutnicza Niewczyk & Synowie (najstarsza w Polsce)^[4]. Przy ulicy funkcjonuje pięć zakładów pogrzebowych^[5].

Transport

Ulicą kursowały tramwaje konne ku Chwaliszewu od początku ich istnienia w Poznaniu (1880). W 1898 linia została zelektryfikowana. W 1902, po budowie jednokierunkowych odcinków w ulicach Wodnej i Wielkiej, torowisko to zostało zlikwidowane i nigdy już nie powróciło na ulicę Woźną^[6].

Przypisy

↑ MarcinM. Libicki MarcinM., Poznań – przewodnik, PiotrP. Libicki (ilustr.), Poznań: Wyd. „Gazeta Handlowa”, 1997, s. 313, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402 .
↑ Poznań – przewodnik po zabytkach i historii, JanuszJ. Pazder (oprac.), JerzyJ. Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 100, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344 .
↑ Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Część II, Wydawnictwo Kwartet, Poznań, 2006, s. 92-93, ISBN 83-60069-25-5
↑ Maciej Szymkowiak, Cztery pokolenia lutników. W Poznaniu działa najstarsza pracownia w Polsce, w: Głos Wielkopolski (Magazyn), 21.1.2022, s. 17
↑ MartaM. Nowak MartaM., From old-time to modern Poznań in crime fiction, „Adeptus. Pismo humanistów” (9), 2017, s. 8 .
↑ Edmund Nadolski, 100 lat tramwaju elektrycznego w Poznaniu, w: Z Życia MPK Poznań, nr 2(587)/1998, s. 5, ISSN 0329-6637

Bibliografia

Zygmunt Zaleski, Nazwy ulic w Poznaniu, Magistrat Stołeczny Miasta Poznania, 1926
Zbigniew Zakrzewski, Nazwy osobowe i historyczne ulic Poznania, Wydawnictwo Poznańskie, 1971
Poznań plus 4 - plan miasta 1:20.000, wyd. Demart, Warszawa, 2006, ISBN 83-7427-282-1

[1] MarcinM. Libicki MarcinM., Poznań – przewodnik, PiotrP. Libicki (ilustr.), Poznań: Wyd. „Gazeta Handlowa”, 1997, s. 313, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402 .

[2] Poznań – przewodnik po zabytkach i historii, JanuszJ. Pazder (oprac.), JerzyJ. Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 100, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344 .

[3] Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Część II, Wydawnictwo Kwartet, Poznań, 2006, s. 92-93, ISBN 83-60069-25-5

[4] Maciej Szymkowiak, Cztery pokolenia lutników. W Poznaniu działa najstarsza pracownia w Polsce, w: Głos Wielkopolski (Magazyn), 21.1.2022, s. 17

[5] MartaM. Nowak MartaM., From old-time to modern Poznań in crime fiction, „Adeptus. Pismo humanistów” (9), 2017, s. 8 .

[6] Edmund Nadolski, 100 lat tramwaju elektrycznego w Poznaniu, w: Z Życia MPK Poznań, nr 2(587)/1998, s. 5, ISSN 0329-6637

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

ulice	23 Lutego Dominikańska Franciszkańska Gołębia Góra Przemysła Ignacego Paderewskiego Jana Baptysty Quadro Jaskółcza Klasztorna Kozia Kramarska Kurzanoga Ludgardy Masztalarska Mokra Murna Różany Targ Rynkowa Sieroca Stawna Szewska Szkolna Ślusarska Świętosławska Wielka Wodna Woźna Wrocławska Wroniecka Za Bramką Zamkowa Żydowska
place	Plac Kolegiacki Stary Rynek