Spis treści
Uracyl
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C4H4N2O2 | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
112,09 g/mol | ||||||||||||||||||||||
Wygląd |
bezbarwne ciało krystaliczne[1] | ||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||
Pochodne | |||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Uracyl (łac. urina ‘mocz’, acetum ‘ocet’) – organiczny związek chemiczny z grupy pirymidyn, jedna z pięciu zasad azotowych, wchodzących w skład podstawowych nukleotydów kwasów nukleinowych (DNA i RNA)[6]. W dwuniciowych kwasach nukleinowych tymina tworzy parę komplementarną z adeniną za pomocą dwóch wiązań wodorowych[7].
Uracyl po połączeniu wiązaniem N-glikozydowym z rybozą tworzy nukleozyd pirymidynowy – urydynę. Odpowiednikiem uracylu w DNA jest tymina, a urydyny – tymidyna[6].
Pochodne uracylu (na przykład 5-fluorouracyl) stosowane są jako leki w onkologii.
Może występować w kilku formach tautomerycznych, np.:
Obecność uracylu została wykryta w meteorycie Murchison. Badania wykluczyły ziemskie pochodzenie cząsteczek[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Encyklopedia Audiowizualna Britannica: Biologia. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz S.A., 2006, s. 141. ISBN 978-83-60563-11-3.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-97.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-166.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 3-546.
- ↑ Uracil (nr U0750) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-07-10]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b Stryer 1986 ↓, s. 528–531.
- ↑ Stryer 1986 ↓, s. 586–589.
- ↑ Z. Martins i inni, Extraterrestrial nucleobases in the Murchison meteorite, „Earth and Planetary Science Letters”, 270 (1–2), 2008, s. 130–136, DOI: 10.1016/j.epsl.2008.03.026 (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
- Lubert Stryer, Biochemia, wyd. 1, Warszawa: PWN, 1986, ISBN 83-01-00140-2 .