Urban III
| Umberto Crivelli | ||
| Papież Biskup Rzymu | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1120 | |
| Data i miejsce śmierci |
20 października 1187 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Papież | ||
| Okres sprawowania |
25 listopada 1185–20 października 1187 | |
| Arcybiskup Mediolanu | ||
| Okres sprawowania |
9 stycznia 1185–20 października 1187 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Kreacja kardynalska |
18 grudnia 1182 | |
| Kościół tytularny | ||
| Pontyfikat |
25 listopada 1185 | |
Urban III (łac. Urbanus III, właśc. Umberto Crivelli; ur. ok. 1120 w Mediolanie, zm. 20 października 1187 w Ferrarze[1]) – arcybiskup Mediolanu (1185-1187) i papież od 25 listopada 1185 do 20 października 1187[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Umberto Criveli urodził się w arystokratycznej rodzinie mediolańskiej, która znacznie ucierpiała w wyniku złupienia Mediolanu przez cesarza Fryderyka I Barbarossę w 1162 roku[1]. Umberto udał się wówczas na wygnanie do Francji, gdzie został archidiakonem w Bourges[1]. W tym czasie zaprzyjaźnił się z Tomaszem Becketem. Później powrócił do Mediolanu, gdzie został archidiakonem miejscowej kapituły (udokumentowany na tym urzędzie 1181-82).
W grudniu 1182 roku papież Lucjusz III mianował go kardynałem-prezbiterem San Lorenzo in Damaso[1]. Rok później Uberto działał jako legat papieski w Lombardii i biskup elekt Vercelli. 9 stycznia 1185 promowano go na urząd arcybiskupa Mediolanu, zachował jednak godność kardynalską[1]. Podpisywał bulle papieskie między 2 stycznia 1183 a 11 listopada 1185. 25 listopada 1185 został wybrany w Weronie na nowego papieża po śmierci Lucjusza[2]. Koronowano go 1 grudnia 1185.
Pontyfikat
[edytuj | edytuj kod]Początkowo papież szukał porozumienia z cesarzem Fryderykiem; zapowiedział, że nie konsekruje antycesarskiego kandydata na arcybiskupa Trewiru oraz wysłał przedstawicieli na ślub cesarskiego syna Henryka VI z Konstancją, dziedziczką tronu Sycylii[1]. Niebawem doszło jednak do zerwania stosunków z cesarzem – papież odmówił koronacji Henryka na współcesarza, popadł w konflikt z cesarzem odnośnie do zawłaszczania dóbr po zmarłych duchownych, nie zaakceptował także ostatecznie nominata cesarskiego na arcybiskupstwo Trewiru i powołał własnego arcybiskupa[2]. W odpowiedzi cesarz Fryderyk polecił synowi zajęcie zbrojne Państwa Kościelnego i odcięcie papieża od świata w Weronie razem z kurią[2]. Urban w odpowiedzi wsparł nieudany bunt antycesarski w Cremonie, następnie wahał się i czasowo szukał porozumienia[1]. Nie doszło jednak do zgody i Urban podjął decyzję o ekskomunice cesarza. Na wieść o tym popierające cesarza władze Werony nakazały papieżowi opuścić miasto; wyjechał on do Ferrary, w drodze zachorował i niebawem zmarł; pochowano go w tamtejszej katedrze[1]. Podobno jego śmierć przyspieszyła wiadomość o klęsce krzyżowców w bitwie pod Hittinem.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 253-254. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 90. ISBN 83-7006-437-X.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Richard McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003
- Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and innovations, Cambridge University Press 1990
- Klaus Ganzer, Die entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelater, Tybinga 1963
- Pope Urban III. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
