Valerio Valeri

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	28 października 1927
Konsekrator	Donato Raffaele Sbarretti
Współkonsekratorzy	Pietro Benedetti; Giuseppe Angelucci
Konsekrowani biskupi
Giuseppe Maria Sensi	24 lipca 1955
Giuseppe Paupini	26 lutego 1956
Współkonsekrowani biskupi
Sergio Pignedoli	11 lutego 1951
Ghebre Jesus Jacob	1 maja 1951
Hailé Mariam Cahsai	1 maja 1951
Paolo Bertoli	11 maja 1952

Valerio Valeri
	Kardynał prezbiter
	Pax in virtute; Pokój w męstwie
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	7 listopada 1883 ; Santa Fiora
Data i miejsce śmierci	22 lipca 1963 ; Rzym
Miejsce pochówku	?↗
	Prefekt Kongregacji ds. Zakonów
Okres sprawowania	1953–1963
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	21 grudnia 1907
Nominacja biskupia	18 października 1927
Sakra biskupia	28 października 1927
Kreacja kardynalska	12 stycznia 1953; Pius XII
Kościół tytularny	San Silvestro in Capite
	Multimedia w Wikimedia Commons

Valerio Valeri (ur. 7 listopada 1883 w Santa Fiora, zm. 22 lipca 1963 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał, prefekt Kongregacji ds. Zakonów.

Życiorys

Ukończył Pontyfikalne Rzymskie Ateneum "S. Apolinare". Święcenia kapłańskie otrzymał 21 grudnia 1907 w Rzymie. Pracował w Rzymie m.in. jako wykładowca na swej macierzystej uczelni, w Sekretariacie Stanu a także jako audytor w nuncjaturze we Francji. W 1921 został prywatnym szambelanem Jego Świątobliwości, a w 1923 prałatem domowym.

18 października 1927 został tytularnym arcybiskupem Efezu i delegatem apostolskim do Egiptu i Arabii. Sakrę otrzymał z rąk kardynała Donato Sbarrettiego. W latach późniejszych był nuncjuszem w Rumunii i Francji. W latach 1944–1948 pracował w sekcji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła Sekretariatu Stanu. W styczniu 1953 kreowany kardynałem z tytułem prezbitera San Silvestro in Capite. Pięć dni po otrzymaniu kapelusza kardynalskiego mianowany prefektem Kongregacji ds. Zakonów. Brał udział w konklawe 1958 i 1963 roku. Zmarł niedługo po wyborze papieża Pawła VI.

Wyświęcił na kapłanów przyszłego brytyjskiego kardynała Murphy'ego-O’Connora i polskiego abpa Wesołego.

Delegaci apostolscy	Jean-Baptiste Auvergne (1833–1836) Perpetuo Guasco da Solero OFMObs (1839–1859) Paškal Vujičić OFMObs (1860–1866) Ljudevit Ćurčija OFMObs (1866–1881) Anacleto Chicaro OFMObs (1881–1888) Guido Corbelli OFMObs (1888–1896) Gaudenzio Bonfigli OFMObs (1896–1904) Aurelio Briante OFM (1904–1921) Andrea Cassulo (1921–1927) Valerio Valeri (1927–1933) Riccardo Bartoloni (1933) Torquato Dini (1933–1934) Gustavo Testa (1934–1945)
Internuncjusze apostolscy	Arthur Hughes MAfr (1947–1949) Albert Levame (1949–1954) Georges de Jonghe d’Ardoye MEP (1955–1956) Silvio Angelo Pio Oddi (1957–1962) Mario Brini (1962–1965)
Nuncjusze apostolscy	Lino Zanini (1966–1969) Bruno Heim (1969–1973) Achille Glorieux (1973–1984) Giovanni Moretti (1984–1989) Antonio Magnoni (1989–1995) Paolo Giglio (1995–2002) Marco Dino Brogi OFM (2002–2006) Michael Fitzgerald MAfr (2006–2012) Jean-Paul Gobel (2013–2015) Bruno Musarò (2015–2019) Nicolas Thévenin (od 2019)