Węgiel bitumiczny – pojęcie używane w stosunku do odmian węgla kamiennego oraz brunatnego, w ogólności oznaczające rodzaje węgla o wysokiej zawartości części lotnych – tzw. bitumów.

Ze względu na bardzo złożoną budowę węgli kopalnych nie ma jednej ogólnej, powszechnie akceptowanej w świecie klasyfikacji węgli. Węgiel bitumiczny jest węglem kamiennym o mniejszym stopniu uwęglenia niż antracyt. Węgiel bitumiczny stanowi około 52% zasobów węgla (98% węgla kamiennego), jest stosowany głównie w energetyce i przemyśle^[1]. W polskiej klasyfikacji węgli nie występuje określenie bitumiczny^[2], odpowiada ono znacznej części rodzajów węgla kamiennego.

W odniesieniu do węgla brunatnego terminem węgiel bitumiczny właściwy się określa węgiel wykazujący w pokładzie niską wilgotność (ok. 35–40% wag.) i niski ciężar oraz znaczną zwartością pierwiastków węgla i wodoru. Wyróżnia się on żółtym zabarwieniem. Występuje w formie soczew i warstw o miąższości do 0,4 m^[3].

• Urszula Lorenz: Gospodarka węglem kamiennym energetycznym. Kraków: IGSMiE PAN, 2010. ISBN 978-83-60195-98-7.
• Barbara Bielowicz. Litotyp węgla jako jeden z wyznaczników przydatności węgla brunatnego w czystych technologiach węglowych. „Zeszyty Naukowe nstytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią Polskiej Akademii Nauk”. 94, 2016.