Władysław Lachowicz

Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1910 prawdopodobnie Wilno
Data śmierci	1993
Miejsce spoczynku	Stary Cmentarz w Łodzi
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Odznaczenia

Władysław Lachowicz (ur. 6 lipca 1910^[1] prawdopodobnie w Wilnie^[2], zm. 1993^[3]) – dziennikarz sportowy związany z „Głosem Robotniczym”^[4].

Lachowicz pochodził z Wilna^[2]. W latach 1945–1946 współpracował z katowickim „Sportem” i łódzkim „Sportowcem Ilustrowanym”. W latach 1946–1948 był dziennikarzem „Kuriera Popularnego”, a następnie „Dziennika Łódzkiego” (1949–1952). Od 1952 był redaktorem „Głosu Robotniczego”, ponadto współpracował z „Przeglądem Sportowym”^[4] i „Expressem Ilustrowanym”^[1]. Był twórcą szkółki piłkarskiej ŁKS Łódź. Poszukiwał młodych piłkarzy zamieszczając ogłoszenia o naborze, w ten sposób odkrywając talent Marka Dziuby, którego był pierwszym trenerem^[2]. Był prezesem Klubu Dziennikarzy Sportowych w Łodzi (1962)^[5].

Pochowany został na Starym Cmentarzu w Łodzi w części rzymskokatolickiej (kw. 42 przy ogrodzeniu, rz. 1, gr. 15^[3]).

• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1967)^[6]
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1970)^[7]
• Nagroda Miasta Łodzi (1985) – za całokształt działalności dziennikarskiej, społecznej i wychowawczej^[8]