Władysław Jan Piskozub^[1][2] (ur. 1882, zm. 14/15 sierpnia 1941 w Czarnym Lesie) – polski nauczyciel.

Urodził się w 1882^[3][4]. 9 września 1908 w charakterze zastępcy nauczyciela został przeniesiony z C. K. Gimnazjum we Lwowie do C. K. Gimnazjum w Trembowli^[5]. Tam uczył geografii, matematyki, fizyki. był kierownikiem kółka matematyczno-fizycznego^[6][7][8]. 5 sierpnia 1909 został tam mianowany nauczycielem rzeczywistym^[6]. 20 grudnia 1911 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora^[9]. Profesorem w austriackim C. K. Gimnazjum w Trembowli był do kresu I wojny światowej w 1918^[10][11].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości od 1921 był profesorem w już Państwowym Gimnazjum w Trembowli^[11]. Od 5 sierpnia 1922 do marca 1926 był dyrektorem tej szkoły^{[12][13][3][4][14][15]}. W tym czasie uczył tam matematyki i fizyki, a ponadto był członkiem Rady Szkolnej Okręgowej^[16]. W 1926 figurował jako zastępca członka okręgu lwowskiego Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych^[17]. Od 1 kwietnia 1926^[14] do lat 30. był dyrektorem I Państwowego Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Samborze, gdzie wykładał matematykę i był członkiem Rady Szkolnej Okręgowej^{[18][19][20][21]}. Z Sambora w 1934 został przeniesiony na stanowisko dyrektora Państwowego Gimnazjum im. Franciszka Karpińskiego w Śniatynie^[22]. W 1936 został mianowany dyrektorem III Państwowego Liceum i Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Stanisławowie (zamieniony posadami z Janem Piskozubem, który został przeniesiony do Śniatynia)^[23][24]. Pozostawał na tym stanowisku do 1939^[25].

Podczas II wojny światowej i nastaniu okupacji niemieckiej został zamordowany w dokonanej przez Niemców egzekucji w Czarnym Lesie pod Pawełczem w nocy 14/15 sierpnia 1941^[25][26].