| Data urodzenia |
21 grudnia 1916 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 lipca 1983 |
| profesor nauk chemicznych | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
Włodzimierz Dahlig, ps. „Chemik” (ur. 21 grudnia 1916, zm. 10 lipca 1983 w Warszawie) – polski chemik, profesor Politechniki Warszawskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Henryka i Emmy[1]. Po ukończeniu w 1935 sosnowieckiego Liceum im. Stanisława Staszica rozpoczął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej.
Podczas II wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej, uczestniczył w powstaniu warszawskim.
Po wyzwoleniu Warszawy, 20 stycznia 1945 uczestniczył w wydobywaniu z kanałów i piwnic Politechniki Warszawskiej ukrytych pomocy naukowych i biblioteki Wydziału Chemicznego. Jako inżynier chemik był pionierem w zakresie stosowania tworzyw sztucznych do celów medycznych. Prowadził badania dotyczące chemii i technologii polimerów, uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, był dziekanem Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej.
Patenty
[edytuj | edytuj kod]Był współautorem patentów z dziedziny chemii i tworzyw polimerowych:
- Sposób wytwarzania szkła do barwnego przepuszczania światła[2];
- Urządzenie do kropelkowego nawadniania roślin[3];
- Poduszka przeciwodleżynowa[4];
- Cewnik do długotrwałych wlewów dożylnych[5];
- Sposób wytwarzania opakowań z tworzyw termoplastycznych[6];
- Sposób zamykania przedmiotów w torebkach, zwłaszcza z folii z tworzyw sztucznych[7].
Poza pracą naukową Włodzimierz Dahlig pełnił funkcję wiceprezesa konsystorza kościoła ewangelicko-augsburskiego w Warszawie.
19 stycznia 1955 został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[8].
Spoczywa razem z żoną Haliną Bojarską-Dahlig na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 32-4-14)[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Powstańcze Biogramy - Włodzimierz Dahling [online], www.1944.pl [dostęp 2018-06-30] (ang.).
- ↑ Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, Opis patentowy nr. PL 39121 B1
- ↑ Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, Opis patentowy nr. PL 117810 B1
- ↑ Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, Opis patentowy nr. PL 123045 B1
- ↑ Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, Opis patentowy nr. PL 44761 B1
- ↑ Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, Opis patentowy nr. PL 128521 B1
- ↑ Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, Opis patentowy nr. PL 93457 B1
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: FRANCISZEK XAWERY KRYSIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Jerzy Waldorff, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, ISBN 83-03-00758-0, OCLC 830234313.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wydział Chemiczny Politechniki Warszawskiej, Historia kierunku Technologia Chemiczna. ch.pw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-06)]., data dostępu: 2016-02-09.
