Wał kutnowski, segment kutnowski – jednostka geologiczna w środkowej Polsce, rozciągająca się z północnego zachodu na południowy wschód, od okolic Włocławka do Łodzi.

Wg autorów Regionalizacji tektonicznej Polski jednostka ta wchodzi w skład segmentu kujawskiego^[1].

Wał kutnowski jest środkową częścią antyklinorium środkowopolskiego. Od południowego zachodu graniczy z synklinorium szczecińsko-łódzko-miechowskim, od północnego wschodu z synklinorium brzeżnym, od północnego zachodu łączy się z wałem kujawskim, a od południowego wschodu z mezozoicznym obrzeżeniem Gór Świętokrzyskich^[2].

Wał kutnowski jest wypiętrzeniem na którym pod osadami kenozoicznymi występują poziomo zalegające utwory marglisto-wapienne jury górnej. Pod nimi zalegają osady jury środkowej, dolnej, triasu i permu^[2].

W obrębie wału kutnowskiego występuje szereg mniejszych jednostek: antyklina Kłodawy, antyklina Gostynina, antyklina Gielniowa i antyklina Sulejowa^[2].

Na obszarze wału kutnowskiego zaznacza się tektonika solna. Są to diapir Kłodawy, Łubień, Łanięta, diapir Rogoźna i brachyantyklina Ciechocinka^[2].

Geograficznie wał kutnowski stanowi głębokie podłoże środkowej części Niżu Polskiego − centralnej części Nizin Środkowopolskich i zachodniej części Wzniesień Południowomazowieckich^[3].

Nadkład wału tworzą osady paleogenu, neogenu i czwartorzędu^[2].

• Ewa Stupnicka, Marzena Stempień-Sałek: Geologia regionalna Polski, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, wyd. 4 zmienione, Warszawa 2016, ISBN 978-83-235-2022-1
• Andrzej Żelaźniewicz i in.: Regionalizacja tektoniczna Polski, Komitet Nauk Geologicznych PAN, Wrocław 2011, ISBN 978-83-63377-01-4