Waldemar Maciszewski (ur. 21 maja 1927 w Warszawie, zm. 8 lutego 1956 w Świdrze k. Warszawy) – polski pianista, laureat III nagrody na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1949).

Naukę rozpoczął w szkole muzycznej w Warszawie. W czasie II wojny światowej uczył się w działającym tajnie Konserwatorium Warszawskim. W latach 1945–1948 był studentem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie w klasie Zbigniewa Drzewieckiego^[1].

Odniósł sukcesy na trzech konkursach pianistycznych:

• Międzynarodowy Konkurs Muzyczny im. Béli Bartóka w Budapeszcie (1948) – VI nagroda^[1]
• Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (1949) – III nagroda^[2]
• Międzynarodowy Konkurs Bachowski w Lipsku (1950) – III nagroda (ex aequo z Jörgem Demusem)^[3]

W latach 40. i 50. XX wieku występował pod pseudonimem Waldemar Valdi^[4]. Był jednym z muzyków grających w pierwszych polskich zespołach jazzowych (lub nazywanych jazzowymi). Był m.in. jednym z członków zespołu Władysława Kabalewskiego, prowadzącego firmową orkiestrę wytwórni Fogg Record. W 1947 brał udział w pierwszym jam session w warszawskim Jazz-Clubie^[5]. Jednocześnie kontynuował karierę klasycznego pianisty. W 1949 koncertował w Bułgarii, Rumunii i wielu polskich miastach z okazji 100. rocznicy śmierci Fryderyka Chopina^[3].

Zginął w wypadku pod kołami pociągu^[3]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 133-6-4)^[6].

• Tico Tico / Twoje oczy (Muza 2637)
• Hop, hop / Alexander's Ragtime Band (Muza 2638)
• Waldemar Valdi / Zespół Jazzowy Charles Bovery 1955 (PN Muza L 0065, split)

• Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 157–158. ISBN 83-910515-1-X.
• Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.
• Krystian Brodacki: Historia jazzu w Polsce, PWM Edition, Kraków 2011.

• Waldemar Maciszewski na zdjęciach w bibliotece Polona