Walenty Marchlewski

podporucznik obserwator
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1898 Kurkorz
Data i miejsce śmierci	26 marca 1925 Poznań
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Formacja	Luftstreitkräfte Armia Wielkopolska Lotnictwo wojskowe II RP
Jednostki	49 pułk piechoty 2 Lotniczy Oddział Zapasowy 1 pułk lotniczy 3 pułk lotniczy
Główne wojny i bitwy	8 eskadra wywiadowcza I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Walenty Marchlewski (ur. 14 lutego 1898 w Kurkorzu w powiecie wąbrzeskim, zm. 26 marca 1925 w Poznaniu) – podporucznik obserwator Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Walentego i matki z Pierzgalskich. 21 lipca 1917, po złożeniu matury w Gnieźnie, został powołany do służby w armii niemieckiej i przydzielony do 49 pułku piechoty^[1]. 24 czerwca 1917 roku został skierowany do szkoły lotniczej przy 2 Lotniczym Oddziale Zapasowym w Pile (niem. Fliegerersatz Abteilung Nr. 2). 21 lutego 1919, po zakończeniu działań wojennych, zgłosił się do służby w Armii Wielkopolskiej. Został przydzielony do Szkoły Lotniczej w Poznaniu, skąd został skierowany na I Kurs Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Warszawie. Kursu nie ukończył z powodu skierowania do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, którą ukończył w styczniu 1920 roku z pierwszą lokatą^[1].

W styczniu został skierowany na III kurs Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych, który ukończył w czerwcu i został przydzielony do 8 eskadry wywiadowczej jako obserwator. W czasie wojny z bolszewikami wykazał wielką odwagę i zaangażowanie^[1].

Po zakończeniu działań wojennych ukończył jeszcze Szkołę Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. We wrześniu 1921 roku, przeniesiony został do rezerwy, ale z równoczesnym zatrzymaniem w służbie czynnej. Zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów aeronautycznych. W tym samym roku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim. W styczniu 1925 roku został przeniesiony z 1 do 3 pułku lotniczego w Poznaniu^[2] i przydzielony do 31 eskadry lotniczej.

Zginął 26 marca 1925 roku w wypadku lotniczym. Czekając na start na lotnisku został uderzony w głowę skrzydłem innego lądującego samolotu. Zginął na miejscu. Został pochowany na cmentarzu garnizonowym w Poznaniu.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1707
• Krzyż Walecznych^[3]
• Polowa Odznaka Obserwatora – pośmiertnie 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”^[4]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
• Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.
• Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 850, 872