Wilhelm Korabiowski

Wilhelm Korabiowski jako artysta Polskiego Radia (1936)
Imię i nazwisko	Wilhelm Wind
Data urodzenia	1907
Data i miejsce śmierci	sierpień 1944 Warszawa

Wilhelm Korabiowski, właśc. Wilhelm Wind (ur. 1907, zm. w sierpniu 1944 w Warszawie) – polski poeta, dziennikarz, aktor.

Urodził się w 1907 jako Wilhelm Wind^[1]. Pochodził ze Lwowa, został literatem, udzielał się jako poeta^[2], dziennikarz^[3][4], solista sceniczny^[5]. Na antenie Polskiego Radia występował także w audycji Podwieczorek przy mikrofonie^{[5][6][7][8][9]}, a w lwowskiej rozgłośni występował w audycji Wesoła Lwowska Fala, w ramach w której był autorem utworów^[10], występował w skeczach pariodiując znanych spikerów radiowych^[11][12] i wcielał się w rolę c. k. radcy Strońcia, deklamując monologi^{[13][3][14][4]}. Wraz z dwoma innymi członkami tej audycji, Henrykiem Vogelfängerem („Tońko”) i Kazimierzem Wajdą („Szczepko”) wystąpił w filmie komediowym pt. Będzie lepiej z 1936, wcielając się w postać Franciszka Strońcia, woźnego i sekretarza Juliana Dalewicza^[15][16], zbierając za swoją rolę pochlebną recenzję^[17]. Był ceniony za umiejętności recytatorskie^[18], uznawany za najpopularniejszego członka Lwowskiej Fali^[13], uważany za jednego z najpopularniejszych aktorów radiowych w Polsce lat 30.^[3], ulubieńca radiosłuchaczy^[14], a kreowany przez niego radca Strońć stał się w tym czasie postacią legendarną we Lwowie^[19]. 24 lutego 1936 wygłosił odczyt pt. Estetyka słuchowiska radiowego przez 77. wieczorem dyskusyjnym Związku Literatów Polskich^[20]. Jako dziennikarz (głównie reportażysta) publikował na łamach lwowskich czasopism „Gazeta Lwowska”^[21][22][23], „Wola i Czyn”^[24], „Chochoł”^[25], a także krakowskiego „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”^[26]. W 1936 zdobył II nagrodę w konkursie prasowym z okazji Dnia Morza za reportaż pt. Gdynia po raz pierwszy („Gazeta Lwowska” nr 156/1936)^[27]. 17 marca 1938 dał jedyny występ w Stoczni Gdańskiej na obszarze Wolnego Miasta Gdańsk, zorganizowany przez Polską Macierz Szkolną (dochód z imprezy przekazano na wsparcie polskich dzieci tamże)^[13]. Występował także w kabarecie Leona Wyrwicza^[28]. Na 1 lutego 1938 zaplanowano ostatni występ z jego udziałem w Teatrze Rozmaitości we Lwowie, po czym artysta miał przeprowadzić się na stałe do Warszawy^[3][19]. Z uwagi na nadzwyczajne zainteresowane pożegnalnym występem W. Korabiowskiego w roli radcy Strońcia postanowiono o jego powtórnym przedsięwzięciu 6 lutego 1938^[29][14]. W późniejszych miesiącach nadal występował jako konferansjer i jednocześnie aktor w roli radcy Strońcia na antenie ogólnopolskiej Polskiego Radia przy współudziale Małej Orkiestry Polskiego Radia^[30][31][32]. Do 1939 występował także na scenach warszawskich, w „Café Vogue”^[33], w kinie „Stylowy”^[34]. Wystąpił także w produkowanym w 1939 filmie pt. Przybyli do wsi żołnierze, lecz nieukończonym^[1]. Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 ewakuował się w stronę Mińska^[35]. Na początku powstania warszawskiego w sierpniu 1944 poniósł śmierć w więzieniu przy alei Szucha^[36][1][37].