Sługa Boży arcybiskup tytularny Philippopolis in Thracia | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce pochówku |
Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie |
Arcybiskup mohylewski | |
Okres sprawowania |
1910–1914 |
Arcybiskup tytularny Philippopolis in Thracia | |
Okres sprawowania |
1914–1917 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
30 września 1871 |
Nominacja biskupia |
7 kwietnia 1910 |
Sakra biskupia |
29 maja 1910 |
Data konsekracji |
29 maja 1910 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||
|
Wincenty Kluczyński (ur. 30 września 1847 w Szarkowszczyznie, zm. 23 lutego 1917 w Ałupce na Krymie) − polski duchowny katolicki, arcybiskup mohylewski, sługa Boży Kościoła katolickiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 30 września 1847 w Szarkowszczyznie w powiecie dziśnieńskim jako najstarszy z trzech synów Adolfa Kluczyńskiego, pisarza gminnego i Franciszki z Korsaków. Do szkoły chodził w Dyneburgu. W 1865 wstąpił do Seminarium Duchownego w Wilnie. W 1867 r. został wysłany do Akademii Duchownej rzymskokatolickiej w Petersburgu. Ukończył ją w roku 1871 zdobywając stopień magistra teologii i został wyświęcony na kapłana w Kownie przez biskupa żmudzkiego, Macieja Wołonczewskiego. Tego samego roku zostaje powołany na profesora Seminarium Duchownego w Wilnie.
W 1889 jako spowiednik Bronisławy Stankowicz CSA zainicjował powołanie bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr od Aniołów w Wilnie. Nominowany na arcybiskupa mohylewskiego w 1910. Jako duchowny i zwierzchnik archidiecezji katolickiej obejmującej terytorium niemal całej Rosji, cierpiał szykany ze strony władz carskich. Archidiecezją rządził w latach 1910-1914. Papież Benedykt XV przyjął jego rezygnację w 1914. Otrzymał tytularne arcybiskupstwo Philippopolis w Tracji. Następnie do śmierci przebywał głównie na Krymie. Po śmierci przewieziono jego ciało do Petersburga i złożono na cmentarzu Wyborskim[1]. W 1929 ciało jego zostało przewiezione do Wilna i 17 kwietnia pochowane w katedrze wileńskiej[2].
Bp Władysław Blin - ordynariusz diecezji witebskiej - podjął na prośbę Sióstr od Aniołów starania o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego abp. Wincentego Kluczyńskiego i mianował w tym celu postulatora - ks. Adama Sikorskiego MIC[3].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rutkowski Ks. F, Człowiek Wielkiego Serca, Wydawnictwo Duszpasterstwa Rolników, Włocławek 1997, ISBN 83-86493-32-1
- Wincenty Kluczyński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-03-06] (ang.).
- Nasz Ojciec ks. Wincenty Kluczyński. www.siostryodaniolow.pl. [dostęp 2013-03-06].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ks. Franciszek Rutkowski , Ks. Wincenty Kluczyński, polona.pl, 1929 [dostęp 2018-03-30] .
- ↑ Kłos Józef. Red. , Przewodnik Katolicki. 1929 R.35 nr21, 1929 [dostęp 2018-03-30] .
- ↑ Abp Wincenty Kluczyński - kandydat na ołtarze z Białorusi. [dostęp 2012-05-24].