Witold Stanisław Domański (ur. 13 października 1914 w Warszawie, zm. 25 lutego 2008 tamże) – dziennikarz sportowy, uczestnik kampanii wrześniowej, więzień oflagu^[1], wieloletni pracownik „Przeglądu Sportowego”, laureat nagrody Złotego Pióra Klubu Dziennikarzy Sportowych (1962).

Domański pisał o sporcie, szczególnie jeździectwie i hokeju na lodzie, działał również w Polskim Komitecie Olimpijskim i Polskim Związku Jeździeckim, był członkiem Komisji Jurorów Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (IIHF).

Sportową pasję zaszczepił synowi Witoldowi Domańskiemu juniorowi, przez lata także dziennikarzowi „Przeglądu Sportowego”, a później szefowi polskiego Eurosportu.

Domański uczestniczył w bitwie nad Bzurą podczas drugiej wojny światowej, po której został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 6E-6-3).

Był autorem książek o tematyce sportowej – Śladem kauczukowego krążka i wspomnień z okresu przedwojennej służby wojskowej – Z koroną i bez.

Był również encyklopedystą. Zasiadał w komitecie redakcyjnym Małej encyklopedii sportu wydanej przez wydawnictwo Sport i Turystyka w Warszawie w latach 1984-1987^[2] .

• Kajetan Hądzelek: Mała encyklopedia sportu t.1. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984. ISBN 83-217-2518-X.
• Odeszli w 2008 roku. Kronika Sportu Polskiego. [dostęp 2015-03-08].
• Jerzy Romanowicz. Witold Stanisław Domański, Z koroną i bez. Wspomnienia artylerzysty, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków (2004), ss. 140. „Słupskie Studia Historyczne”. Nr 13. Rok 2007. s. 360-361.