Witold Dzięcioł (ur. 19 grudnia 1907 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 13 czerwca 1976 w Łodzi) – polski historyk emigracyjny, ksiądz prałat.

W 1926 wstąpił do kieleckiego seminarium duchownego, święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1931, następnie pracował jako wikariusz w parafii św. Wojciecha w Kielcach (1931–1932), parafii katedralnej w Kielcach (1932–1939), proboszczem parafii katedralnej (styczeń 1939–listopad 1939), wikariuszem-substytutem parafii katedralnej (1939–1942). W maju 1942 został aresztowany przez Gestapo za pomoc osobie narodowości żydowskiej, przebywał w niemieckich obozach koncentracyjnych w Auschwitz (lipiec 1942), Matthausen-Gusen (lipiec 1942–listopad 1944) i Dachau (listopad 1944–kwiecień 1945). W tym ostatnim obozie doczekał wyzwolenia 29 kwietnia 1945.

Od lipca 1945 pracował jako duszpasterz Polaków w Hohenfels i Ratyzbonie, w tym ostatnim mieście od listopada 1948 był proboszczem i dziekanem polskiego duszpasterstwa. W styczniu 1950 wyjechał do Australii, od tegoż roku był duszpasterzem Polaków w Zachodniej Australii. W latach 1953–1974 był rektorem Polskiej Misji Katolickiej w Australii (z nominacji biskupa Józefa Gawliny), na emeryturę przeszedł w 1975.

Współpracował z pismem "Teki Historyczne"^[1].

Jest pochowany na cmentarzu w Smardzewicach.

• Aleksander Wielki Macedoński, Londyn: "Veritas" 1963.
• Imperium i państwa narodowe około r. 1000, Londyn: "Veritas" 1963.
• Józef Flawiusz historyk żydowski, London: "Veritas" 1966.
• The origins of Poland, London: "Veritas" 1966.

• Rafał Stobiecki, Klio na wygnaniu. Z dziejów polskiej historiografii na uchodźstwie w Wielkiej Brytanii po 1945 r., Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 2005, s. 292–293, 297–298.
• Józef Szymański, Ks. Witold Dariusz Dzięcioł – świadectwo więźnia obozów koncentracyjnych, w: Archiwa, biblioteki i muzea kościelne, nr 96 (2011)
• http://australia.chrystusowcy.org/historia-prowincji/lata-1969---1978/Rok-1976_69