 WACS pracujące w sekcji komunikacyjnej sali operacyjnej w bazie sił powietrznych, 1944 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1978 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa, wojna koreańska, wojna wietnamska | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Strona internetowa | |
Women’s Army Corps, w skrócie WAC – kobieca formacja Armii Stanów Zjednoczonych. Została utworzona jako jednostka pomocnicza, początkowo pod nazwą Women’s Army Auxiliary Corps (WAAC) 15 maja 1942 roku na mocy Public Law 554[1] i podniesiona do statusu służby czynnej w Armii Stanów Zjednoczonych jako WAC 1 lipca 1943 roku[2]. Jej pierwszym dowódcą była pułkownik Oveta Culp Hobby[3][4]. WAC został rozwiązany w 1978 roku, a cały personel włączony do jednostek męskich.
Struktura organizacyjna WAAC składała się z licznych agencji wojskowych, których koordynacją zajmował się podpułkownik Gillman C. Mudgett, pierwszy planista wstępny WAAC; jednak prawie wszystkie wstępne plany zostały odrzucone lub gruntownie zmodyfikowane przed ich wykonaniem, ponieważ początkowo spodziewano się, że formacja będzie liczyć zaledwie 11 000 żołnierek[5]. Kiedy prezydent Franklin Delano Roosevelt podpisywał Public Law 554, postawił sobie za cel zrekrutowanie 25 000 kobiet już w pierwszym roku funkcjonowania jednostki. Założenie to zostało nieoczekiwanie przekroczone, więc Sekretarz wojny Henry Stimson zdecydował się zwiększyć limit, zezwalając na przyjęcie do wojska 150 000 ochotniczek[6].
Nie licząc pielęgniarek[7], były to pierwsze kobiety służące w wojsku amerykańskim[8]. Chociaż konserwatywne kierownictwo armii i opinia publiczna były początkowo przeciwne służbie kobiet w mundurach, niedobór mężczyzn w wieku poborowym wymusił nowy kurs polityczny. WACS, jak potocznie nazywano żołnierki tej formacji, otrzymały do wykonania wiele prac technicznych i specjalistycznych, a także funkcje administracyjne i biurowe, które kobiety mogły wykonywać równie skutecznie, jak mężczyźni. Największą liczbę członkiń WAC zatrudniał Korpus Medyczny, ale kobiety służyły też w innych służbach technicznych, takich jak Korpus Transportowy, Korpus Łączności, Departament Uzbrojenia i Korpus Kwatermistrzów.
Większość kobiet służyła na terytorium USA, ale niektóre zostały wysłane z wojskiem amerykańskim do różnych miejsc na całym świecie, w tym do Europy, Afryki Północnej i na Nową Gwineę. Na przykład niektóre żołnierki WAC postawiły stopę na plaży w Normandii kilka tygodni po pierwszym desancie[9]. W sumie podczas II wojny światowej w WAC służyło około 150 000 kobiet[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ B-26460, JUNE 17, 1942, 21 COMP. GEN. 1116. U.S. Government Accountability Office. [dostęp 2024-02-01]. (ang.).
- ↑ United States Code, Title 32, Subtitle A, Chapter V, Subchapter F, Part 571 Subpart A, Section 571.1(c/3))
- ↑ Treadwell 1991 ↓, s. 28–30.
- ↑ Meyer 1992 ↓, s. 16–18.
- ↑ Treadwell 1991 ↓, s. 26–28.
- ↑ a b Bellafaire 1972 ↓, s. 2.
- ↑ Feller 2000 ↓, s. 103.
- ↑ AMERICAN ARMY WOMEN SERVING ON ALL FRONTS [ETC.]. National Archives and Records Administration. [dostęp 2024-02-01]. (ang.).
- ↑ Treadwell 1991 ↓, s. 387–388.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Judith A. Bellafaire: The Women's Army Corps: A Commemoration of World War II Service. Washington, DC: United States Army Center of Military History, 1972. (ang.).
- Carolyn M. Feller: Highlights in the history of the Army nurse corps, CMH Pub 85-1. Debora R. Cox (ed.). Wyd. Revised and Expanded. Washington, DC: United States Army Center of Military History, 2000. (ang.).
- Leisa D. Meyer: Creating GI Jane: Sexuality and Power in the Women's Army Corps During World War II. Columbia University Press, 1992. ISBN 0-231-10145-7. (ang.).
- Mattie E. Treadwell: The Women's Army Corps, United States Army in World War II. United States Army Center of Military History, 1991. (ang.).
