Worek samorozprężalny[a], resuscytator ręczny – przyrząd wykorzystywany w resuscytacji pacjenta nieoddychającego lub oddychającego w sposób nieefektywny, umożliwiający wentylację wysokimi stężeniami tlenu. Wchodzi w skład standardowego wyposażenia zespołu ratunkowego; w żargonie zawodowym ratowników medycznych często nazywany workiem ambu (od firmy Ambu , producenta jednego z pierwszych tego typu urządzeń).
Połączony jest z maseczką zakładaną na usta i nos pacjenta lub z rurką intubacyjną. Często ma możliwość podłączenia tlenu. Wielkość worka jest zależna od zastosowania. Produkowane są rozmiary dla dzieci, dorosłych oraz uniwersalne. W niektórych modelach możliwa jest sterylizacja.
Bez dodatkowej podaży tlenu worek samorozprężalny umożliwia wentylację powietrzem atmosferycznym, czyli tlenem o stężeniu 21%. Po podłączeniu do worka tlenu o przepływie uzyskuje się wzrost stężenia tlenu do 45%, a po zwiększeniu przepływu do i zastosowaniu dodatkowego rezerwuaru możliwe jest uzyskanie stężenia ok. 85%[1].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ także worek samorozprężny
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Specjalistyczne zabiegi resuscytacyjne. Podręcznik do kursu „Specjalistyczne zabiegi resuscytacyjne u osób dorosłych”. Kraków: Wydawnictwo PANDIT, 2006, s. 53.