Wrostek, śródrostek (rzad.), infiks (łac. infixus od in „w” i fixus „umocowany”)[a] – każdy morfem umiejscowiony wewnątrz rdzenia wyrazu (podstawy słowotwórczej)[1].
Wrostki (infiksy) wraz z przedrostkami (prefiksami) i przyrostkami (sufiksami) są zrostkami (afiksami), czyli morfemami słowotwórczymi odpowiadającymi za tworzenie wyrazów pochodnych.
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]- W języku praindoeuropejskim istniał wrostek -n- (z postaciami obocznymi -ne-, -no-). Jego ślady to na przykład:
- w łacinie: frango 'łamię' (fregi 'złamałem'), vinco 'zwyciężam' (vici 'zwyciężyłem')
- w sanskrycie: yunájmi 'łączę' (1. osoba liczby pojedynczej czasu teraźniejszego) z rdzenia yuj- (wrostek -na- oznacza czynność teraźniejszą w klasie VII czasowników[2]).
- W języku angielskim bloody, blooming i inne słowa nacechowane emocjonalnie[3] mogą być wstawiane jako wrostek, na przykład abso-bloomin'-lutely (z My Fair Lady).
- W języku fińskim cechą liczby mnogiej (oprócz mianownika) jest wrostek -i-: talossa 'w domu', taloissa 'w domach'[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wrostka (infiksu) nie należy mylić z międzyrostkiem (interfiksem).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Milewski 1967 ↓, s. 87.
- ↑ Michael Coulson: Sanskrit Teach Yourself Books ISBN 0-340-05982-6, s. 294
- ↑ Michael Swan Practical English Usage Oxford University Press 2005
- ↑ The Finnish Teacher. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.