| KC PZPR | |
| |
 Siedziba przy ul. Pięknej 10 | |
| Data założenia |
1946 |
|---|---|
| Data likwidacji |
1957 |
| Typ | |
| Państwo | |
| Adres |
Warszawa, ul. Piękna 10 |
| Dyrektor | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′27,34″N 21°01′28,78″E/52,224261 21,024661
| |
Wydział Historii Partii – jednostka organizacyjna istniejąca w latach 1946–1957 przy Komitecie Centralnym Polskiej Partii Robotniczej, następnie KC Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Placówka zajmowała się badaniem dziejów ruchu robotniczego.
Historia i działalność
[edytuj | edytuj kod]Instytucja ta uzyskała faktyczny monopol w dziedzinie najnowszej historii, a w szczególności w historii ruchu robotniczego. Kontroli poddana została cała nauka historyczna, archiwa i biblioteki, instytucje wydawnicze. Dysponując nieograniczonymi możliwościami finansowymi i odpowiednio dobranym licznym personelem instytucja ta stała się narzędziem niszczenia i deprawacji nauki historycznej. Pod kontrolą WHP dokonana została czystka w bibliotekach. Tylko kilkanaście bibliotek w kraju uzyskało przywilej założenia tzw. działu prohibitów. Inne zobowiązane były przesyłać wszystkie zakazane książki do Biblioteki Narodowej w Warszawie[1].
Wydział Historii Partii wydał niewiele monografii. Koncentrowano się raczej na publikacjach popularnych, a także na edycjach źródłowych. Te ostatnie (fałszerstwa[2]) przyczyniły się zakończenia działalności tej instytucji. Konsekwencją powszechnej krytyki było jego rozwiązanie w styczniu 1957[3]. Kontynuacją działalności tej instytucji by utworzony w 1957 roku Zakład Historii Partii przy KC PZPR.
Kierownictwo Wydziału Historii Partii przy KC PPR
[edytuj | edytuj kod]- 1946–1947 – Regina Kobryńska
- 1947–1948 – Maria Turlejska
Kierownictwo Wydziału Historii Partii przy KC PZPR[4]
[edytuj | edytuj kod]- 1948–1957 – Tadeusz Daniszewski
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]Mieściła się w Pałacu Rembielińskich z 1859 (proj. Franciszek Maria Lanci) przy ul. Pięknej 10 (1955)[5].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Barbara Jakubowska: Wydział Historii Partii KC PZPR – krytyka, samokrytyka i autokrytyka [w:] Historia. Społeczeństwo. Wychowanie, Rzeszów 2003, s. 211–219.
- Tadeusz Rutkowski: Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego Warszawa 2007, s. 74–81, 331–335.
- Tadeusz Rutkowski: Rola Wydziału Historii Partii KC PPR/PZPR w kształtowaniu polityki historycznej w Polsce (1946–1956) [w:] Pamięć i polityka historyczna, Łódź 2008, s. 357–371.
- Tadeusz Rutkowski: Tworzenie zrębów mitu. działalność Wydziału Historii Partii Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej na polu propagandy dziejów ruchu robotniczego [w:] Polska Partia Robotnicza 1944 – 1948, Studia i szkice, Rzeszów 2014, s. 262–273.
- Tomasz Siewierski: Komuniści i historycy. Polski ruch robotniczy w badaniach uczonych w PRL – wybrane aspekty [w:] Partia komunistyczna w Polsce. Struktury – ludzie – dokumentacja, Lublin – Radzyń Podlaski 2012, s. 463–479.
- Paweł Korzec: Materiały do studiów nad historiografią Polski Ludowej (w zakresie historii najnowszej), „Zeszyty Historyczne”, 1971, z. 20, s. 43–58.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paweł Korzec, Materiały do studiów nad historiografią Polski Ludowej (w zakresie historii najnowszej), „Zeszyty Historyczne”, 1971, z. 20, s. 51
- ↑ Chodzi o takie publikacje jak: KPP. Uchwały i rezolucje, red. i wstęp Tadeusz Daniszewski, Felicja Kalicka i Szymon Zachariasz, Warszawa 1954; KPP w obronie niepodległości Polski. Materiały i dokumenty, red. Felicja Kalicka, Józef Kowalski i Szymon Zachariasz, Warszawa 1955; SDKPiL w rewolucji 1905 roku. Zbiór dokumentów z lat 1904–1907, red. kolegium pod kier. Tadeusza Daniszewskiego, Witold Kolski; W służbie ludu pod sztandarem KPP, Warszawa 1955; por. Piotr Gontarczyk, Poprawianie historii PPR. Metody fałszowania źródeł historycznych w pierwszej edycji dokumentów PPR, „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej” 5 (2005), nr 1/2 (48/49), s. 33–49.
- ↑ Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 331–335, ISBN 978-83-235-0318-7
- ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 115.
- ↑ Spis telefonów województwa warszawskiego i m. st. Warszawy na rok 1955
