Wysokość astronomiczna, elewacja[1] – kąt między płaszczyzną horyzontu astronomicznego a kierunkiem na ciało niebieskie.
W astronawigacji przyrządem do wyznaczania wysokości astronomicznej jest sekstant.
Wysokość astronomiczna wraz z azymutem są współrzędnymi w układzie horyzontalnym i określają chwilowe położenie ciała niebieskiego. Wysokość jest oznaczana symbolem i wiąże się z odległością zenitalną wzorem: [2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ elewacja, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-04-25] .
- ↑ Astronomia ogólna, Hannu Karttunen i inni, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 24, ISBN 978-83-01-20808-0 (pol.).