Wyspa Bielarska (niem. Hinterbleiche) – jedna z niewielkich wysepek w obrębie wrocławskiego Starego Miasta, sąsiadująca z nieco większą od niej Wyspą Słodową. Obie te wyspy w przeszłości nosiły miano Wysp Bielarskich: Tylnej (niem. Hinterbleiche) i Przedniej (niem. Vorderbleiche). Wyspy rozdzielone są kanałem – Upustem Klary.

Od wieku XIII na Wyspie Bielarskiej zlokalizowany był jeden z dwóch Młynów św. Klary, należących do klarysek (przetrwały do roku 1975, kiedy wysadzono je w powietrze na podstawie decyzji Mariana Czulińskiego, ówczesnego prezydenta Wrocławia).

W 1741 na wyspie zlokalizowano wytwórnię spirytusu, likierów i win owocowych H. Henniga; przetrwała ona do II wojny światowej. Przy kładce św. Klary, która znajdowała się w miejscu dzisiejszej kładki Żabiej (zwanej też Bielarską) prowadzącej z wyspy na północny zachód (w kierunku hotelu HP Park Plaza), zlokalizowane było od XIX wieku kąpielisko Kallenbacha^[1].

Dziś wyspa pozostaje całkowicie niezabudowana. Znajdują się na niej tylko urządzenia rekreacyjne dla dzieci i tereny spacerowe. Na wyspie ustawiono także rzeźbę plenerową – „Sokratesa” dłuta Stanisława Netswoldowa, dar artysty dla miasta Wrocławia.

• Encyklopedia Wrocławia. Wrocław: Wyd. Dolnośląskie, 2001, s. 930. ISBN 83-7023-749-5.

• Wyspa Bielarska