ZK 145 – czterościeżkowy, monofoniczny, lampowy magnetofon szpulowy, produkowany w latach 70. XX wieku przez Zakłady Radiowe im. Marcina Kasprzaka w Warszawie na licencji niemieckiej firmy Grundig, powstały na bazie modelu ZK 140. Umożliwia odtwarzanie taśmy magnetofonowej przez wewnętrzny głośnik, bądź podłączenie zewnętrznego głośnika o impedancji 4 omów. Od pierwowzoru wyróżnia się zastosowaniem układu automatyki poziomu zapisu, która […] zabezpiecza przed zniekształceniami nagrywanej audycji spowodowanymi zbyt dużymi sygnałami i jest szczególnie pomocny dla niewprawnych użytkowników magnetofonów^[1].

Układ zastosowany w magnetofonie posiadał 4 tryby pracy, wybierane poprzez odpowiednie ustawienie styków^[2] przez pokrętło ZAPIS^[3]:

• Automatyczny: mowa
• Automatyczny: muzyka
• Ustawiany – regulacja poziomu zapisu potencjometrem głośności
• Trikowy – nagrywanie z wyłączeniem użycia głowicy kasującej

• Wymiary: 395x290x175 mm
• Masa: 8,2 kg
• Jedna prędkość przesuwu taśmy: 9,53 cm/s
• Maksymalna średnica szpuli: 15 cm
• Wbudowany wzmacniacz oraz głośnik
• Lampy elektronowe:
  • ECC81
  • ECL86 – wzmacniacz mocy
  • EF83
  • EF86
  • EM84 – wskaźnik wysterowania

• ZK 120
• ZK 120T
• ZK 125
• ZK 140
• ZK 140T