![]() | |
![]() Widok od południowego zachodu | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
pl. Mariański 13 |
Styl architektoniczny | |
Architekt |
Hermann Voelkel |
Kondygnacje |
2 |
Rozpoczęcie budowy |
1678 r. |
Ukończenie budowy |
1680 r. |
Ważniejsze przebudowy |
1878-1880 r. |
Położenie na mapie Lądku-Zdroju ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego ![]() | |
Położenie na mapie gminy Lądek-Zdrój ![]() | |
![]() |

Zakład przyrodoleczniczy „Wojciech” (niem. Marienbad[1])– zakład przyrodoleczniczy w Lądku-Zdroju, wzniesiony w 1680, przebudowany w latach 1878–1880 w stylu neobarokowym; najokazalszy i najstarszy obiekt balneologiczny w uzdrowisku w Lądku-Zdroju.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowla została wzniesiona w latach 1678–1680, pierwotnie nazwano ją Marienbad[2]. Wzorem dla budowniczych była łaźnia turecka w Budzie"[3]. W latach 1878–1880 obiekt został przebudowany w stylu neobarokowym[2]. Od roku 1974 do 1998. budowla była wielokrotnie restaurowana i remontowana[3]. Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 22 grudnia 1971 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków[4].
Jednym z gości zakładu był król pruski Fryderyk II, który od 5 do 24 sierpnia 1765 roku leczył się tam, biorąc kąpiele w wodzie ze źródła[3]. Poza nim w „Wojciechu” bywało wiele innych znanych osób, między innymi: książę Antoni Henryk Radziwiłł, prezydent USA John Quincy Adams, Oskar Kolberg, Iwan Turgieniew, Józef Cyrankiewicz Władysław Gomułka[5] i Lech Wałęsa[6].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Zakład to obiekt dwukondygnacyjny, wzniesiony na planie koła i posiadający cztery ryzality wejściowe[2]. Ryzality są akcentowane frontonami, przerwanymi portykami wgłębnymi lub arkadowymi podcieniami. Front ozdobiony herbem Lądka-Zdroju[7]. Wszystkie elewacje posiadają bogate podziały pilastrami[2]. Wnętrze jest nakryte centralną kopułą, zwieńczoną wysoką latarnią z parami kolumn, które podtrzymują mniejszą kopułę z lukarnami[2]. Wnętrze utrzymane jest w stylu łaźni tureckiej[8]. Wewnątrz budynku znajduje się źródło „Wojciech”, zasilające także basen[3]. Na parterze obiektu odbywają się fizykoterapie oparte na wodzie mineralnej takie jak kąpiele perełkowe, natryski, wirówki i inne zabiegi balneologicznych, również z wykorzystaniem borowiny[9]. Na piętrze budynku urządzona jest pijalnia wód mineralnych i hotel z 47 miejscami noclegowymi w 23 pokojach[3].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lądek-Zdrój [online], Dolny Śląsk, 17 lipca 2017 [dostęp 2024-02-04] (ang.).
- ↑ a b c d e Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 178. ISBN 83-213-4366-X.
- ↑ a b c d e Wratislaviae Amici. [dostęp 2014-05-01].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Marek Perzyński: Lądek Zdrój. Wrocław: Wrocławski Dom Wydawniczy, 2005, s. 34. ISBN 83-921271-0-2.
- ↑ Lech Wałęsa przebywa na kuracji w Lądku-Zdroju. [dostęp 2020-09-22].
- ↑ Dom zdrojowy Wojciech. [dostęp 2024-03-26].
- ↑ Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 16. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1993, s. 175. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ Uzdrowisko Lądek-Długopole S.A.. [dostęp 2014-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-05)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Józef Pilch , Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, ISBN 83-213-4366-X, OCLC 69480077 .
- Marek Staffa (redakcja), "Słownik geografii turystycznej Sudetów", tom 16, Warszawa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1993, ISBN 83-7005-341-6.
- Marek Perzyński , Lądek Zdrój, Wrocław: Wrocławski Dom Wydawniczy, 2005, ISBN 83-921271-0-2, OCLC 749469310 .