.jpg) Zdzisław Kostecki (przed 1921) | |
 generał dywizji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 listopada 1864 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 lutego 1947 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Obóz Warowny „Kraków” |
| Stanowiska |
komendant obozu warownego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Zdzisław Andrzej Kostecki herbu Korczak (ur. 27 listopada 1864 we Lwowie, zm. 22 lutego 1947 w Krakowie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 27 listopada 1864 we Lwowie, w ówczesnym Królestwie Galicji i Lodomerii, w rodzinie Macieja i Marii Miksz (Mikosz?). W 1879 wstąpił do korpusu kadetów. W 1884 został wcielony do Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 25 w Łuczeńcu[1], a w 1887 przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 6 w Przemyślu[2]. W latach 1891–1893 był oficerem prowiantowym pułku[3]. W 1905 został komendantem kadry zapasowej pułku, która stacjonowała w Przemyślu[4]. W 1911 został przesunięty na stanowisko komendanta 2. dywizjonu w Dębicy[5], a w 1913 przeniesiony do garnizonu Rzeszów na stanowisko komendanta 1. dywizjonu[6]. W latach 1915–1917 był komendantem Pułku Ułanów Nr 6.
Pod koniec listopada 1918 objął dowództwo 6 Pułku Ułanów Jazdy Lwowskiej[7], a 11 września 1919 6 Pułku Ułanów Kaniowskich[8]. 25 września 1919 został dowódcą 2 Brygady Jazdy[9]. 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[10]. 11 czerwca 1920, na wniosek Ogólnej Komisji Weryfikacyjnej, Naczelny Wódz nadał mu tytuł generała podporucznika kawalerii[11]. 30 stycznia 1921 mianowany dowódcą miasta Krakowa[12]. Od 1 czerwca 1921 jego oddziałem macierzystym był Oddział V Sztabu Generalnego[13]. Następnie był komendantem Obozu Warownego „Kraków”. Z dniem 1 czerwca 1922 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu rzeczywistego generała podporucznika[14]. Jako oficer w stanie spoczynku został zatrzymany w służbie czynnej i pełnił ją w Departamencie II Jazdy Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[15]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[16]. Z dniem 31 sierpnia 1924 został zwolniony z czynnej służby wojskowej[17][18]. 19 stycznia 1925 Prezydent RP, prostując dekret z 26 października 1923, przyznał mu stopień tytularnego generała dywizji[19]. Na emeryturze mieszkał w Krakowie[20][21].
20 kwietnia 1897 w Zarzeczu zawarł związek małżeński z Jadwigą Marią z Markiewczów h. Dunin[22].
Zmarł 22 lutego 1947 w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera 6 WOJ-płd-8)[23].
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- kadet-zastępca oficera – starszeństwo z 1 września 1884[24]
- porucznik (niem. Leutnant) – starszeństwo z 1 maja 1887[25]
- nadporucznik (niem. Oberleutnant) – starszeństwo z 1 listopada 1890[26]
- rotmistrz 2. klasy (rittmeister 2. kl.) – starszeństwo z 1 listopada 1898[27]
- rotmistrz 1. klasy (rittmeister 1. kl.) – 1901 ze starszeństwem z 1 listopada 1898[28]
- major (major) – starszeństwo z 1 listopada 1910[29]
- podpułkownik (oberstleutnant) – 1914
- pułkownik (oberst) – starszeństwo z 1 listopada 1915
- tytularny generał podporucznik – 11 czerwca 1920
- generał brygady – 1 czerwca 1922
- tytularny generał dywizji – 19 stycznia 1925
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych[15]
- Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)[15]
- Order Korony Żelaznej III klasy z dekoracją wojenną (Austro-Węgry, 1916)[30]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Militär-Schematismus 1885 ↓, s. 319.
- ↑ Militär-Schematismus 1888 ↓, s. 625.
- ↑ Schematismus 1893 ↓, s. 705.
- ↑ Schematismus 1906 ↓, s. 774.
- ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 826.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 736.
- ↑ Kiszko-Zgierski 1930 ↓, s. 13.
- ↑ Kiszko-Zgierski 1930 ↓, s. 14.
- ↑ Kiszko-Zgierski 1930 ↓, s. 15.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920, s. 399.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 23 czerwca 1920, s. 501.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 12 lutego 1921, s. 268.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 3, 704.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 25 lutego 1922, s. 150.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1576.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923, s. 738.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 3 lipca 1924, s. 367-370.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 4 lutego 1925, s. 49.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 878.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 321.
- ↑ Kosteccy herbu Dąbrowa. Strona rodzinna.
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Militär-Schematismus 1885 ↓, s. 267.
- ↑ Militär-Schematismus 1888 ↓, s. 550.
- ↑ Schematismus 1891 ↓, s. 578.
- ↑ Schematismus 1899 ↓, s. 625.
- ↑ Schematismus 1902 ↓, s. 655, 760.
- ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 714.
- ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 26 z 18 czerwca 1916.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1885. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1884. (niem.).
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1888. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1887. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1893. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1893. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Henryk Kiszko-Zgierski: Zarys historji wojennej 6-go Pułku Ułanów Kaniowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.
- Andrzej Suchcitz, Generałowie wojny polsko-sowieckiej 1919–1920. Mały słownik biograficzny, Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1993.
