| Paradoxurinae | |||||
| J.E. Gray, 1865[1] | |||||
 Przedstawiciel podrodziny – łaskun palmowy (Paradoxurus hermaphroditus) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Infrarząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina |
łaskuny | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
|
Paradoxurus F. Cuvier, 1821 | |||||
| |||||
| Rodzaje | |||||
| |||||
Łaskuny[15] (Paradoxurinae) – podrodzina niewielkich, nocnych ssaków drapieżnych z rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Podrodzina obejmuje gatunki występujące w południowej i południowo-wschodniej Azji[16][17][18].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Do podrodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje[19][16][15]:
- Arctogalidia Merriam, 1897 – łaskunek – jedynym przedstawicielem jest Arctogalidia trivirgata (J.E. Gray, 1832 – łaskunek trójpręgi
- Arctictis Temminck, 1824 – binturong – jedynym przedstawicielem jest Arctictis binturong (Raffles, 1821) – binturong orientalny
- Paguma J.E. Gray, 1831 – paguma – jedynym przedstawicielem jest Paguma larvata (C.H. Smith, 1827) – paguma chińska
- Paradoxurus F. Cuvier, 1821 – łaskun
Opisano również rodzaje wymarłe[20]:
- Ketketictis Morlo, E.R. Miller & El-Barkooky, 2007[21] – jedynym przedstawicielem był Ketketictis solida Morlo, Miller & El-Barkooky, 2007
- Kichechia Savage, 1965[22]
- Lufengictis Qi Guoqin, 2004[23] – jedynym przedstawicielem był Lufengictis peii Qi Guoqin, 2004
- Mioparadoxurus Morales & Pickford, 2011[24] – jedynym przedstawicielem był Mioparadoxurus meini Morales & Pickford, 2011
- Orangictis Morales, Pickford, Soria Mayor & Fraile, 2001[25] – jedynym przedstawicielem był Orangictis gariepensis Morales, Pickford, Soria & Fraile, 2001
- Pseudocivetta Petter, 1967[26]
- Siamictis Grohé, Bonis, Chaimanee, Chavasseau, Rugbumrung, Yamee, Suraprasit, Gibert, Surault, Blondel & Jaeger, 2020[27] – jedynym przedstawicielem był Siamictis carbonensis Grohé, Bonis, Chaimanee, Chavasseau, Rugbumrung, Yamee, Suraprasit, Gibert, Surault, Blondel & Jaeger, 2020
- Tugenictis Morales & Pickford, 2005[28] – jedynym przedstawicielem był Tugenictis ngororaensis Morales & Pickford, 2005
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c J.E. Gray. A revision of the genera and species of Viverrine animals (Viverridae) founded on the collection in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 508, 1864. (ang.).
- ↑ Gill 1874 ↓, s. 4.
- ↑ Gill 1874 ↓, s. 4, 61.
- ↑ J.E. Gray. On the genera Paradoxurus, Platyschista, and Paguma; and notes on some species lately received in the British Museum. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth series. 14, s. 242, 1874. (ang.).
- ↑ A.T. Rochebrune. Faune de la Sénégambie. Mammifères. „Actes de la Société Linnéenne de Bordeaux”. Quatrième série. 7, s. 130, 1883. (fr.).
- ↑ E.D. Cope. On the Systematic Relations of the Carnivora Fissipedia. „Proceedings of the American Philosophical Society”. 20, s. 474, 1882. (ang.).
- ↑ a b Trouessart 1885 ↓, s. 74.
- ↑ Trouessart 1885 ↓, s. 75.
- ↑ H. Winge: Jordfundne og nulevende rovdyr (Carnivora) fra Lagoa Santa, Minas Geraes, Brasilien: med udsigt over pungdyrenes slægtskab. Copenhagen: Bianco Lunos Kgl Hof-Bogtrykkeri, 1895, s. 59. (duń.).
- ↑ R.I. Pocock. The rarer Genera of Oriental Viverridae. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 103 (4), s. 969, 977, 1933. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1933.tb01638.x. (ang.).
- ↑ W.K. Gregory & M. Hellman. On the Evolution and Major Classification of the Civets (Viverridae) and Allied Fossil and Recent Carnivora: A Phylogenetic Study of the Skull and Dentition. „Proceedings of the American Philosophical Society”. 81 (3), s. 320, 1939. JSTOR: 984861. (ang.).
- ↑ a b G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 116, 1945. (ang.).
- ↑ Morales i Pickford 2011 ↓, s. 273.
- ↑ Morales i Pickford 2011 ↓, s. 274.
- ↑ a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 139–140. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 412. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ A.P. Jennings & G. Veron: Family Viverridae (Civets, Genets and Oyans). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 174, 227–230. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Paradoxurinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-03-13].
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-15]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Paradoxurinae Gray, 1965, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-12-15] (ang.).
- ↑ M. Morlo, E.R. Miller & A.N. El-Barkooky. Creodonta and Carnivora from Wadi Moghra, Egypt. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 27 (1), s. 153, 2007. DOI: 10.1671/0272-4634(2007)27[145:CACFWM]2.0.CO;2. (ang.).
- ↑ R.J.G. Savage. Fossil mammals of Africa: 19. The Miocene Carnivora of East Africa. „Bulletin of the British Museum (Natural History)”. Geology. 10 (8), s. 296, 1965. (ang.).
- ↑ G. Qi. Lufengictis—A new genus of viverrids from Lufengpithecus locality of Yunnan. „人类学学报 / Acta Anthropologica Sinica”. 23 (Supplement), s. 277, 2004. (chiń. • ang.).
- ↑ Morales i Pickford 2011 ↓, s. 272.
- ↑ J. Morales, M. Pickford, M.D. Soria Mayor & S. Fraile. New Viverrinae (Carnivora: Mammalia) from the basal Middle Miocene of Arrisdrift, Namibia. „Palaeontologia africana”. 37, s. 99, 2001. (ang.).
- ↑ G. Petter: Petits carnivores villafranchiens du Bed I d’Oldoway (Tanzanie). W: Problèmes actuels de Paléontologie (Évolution des Vertébrés). Paris: Colloques Internationaux du CNRS, 1967, s. 529, 532. (fr.).
- ↑ C. Grohé, L. de Bonis, Y. Chaimanee, O. Chavasseau, M. Rugbumrung, C. Yamee, K. Suraprasit, C. Gibert, J. Surault, C. Blondel & J.-J. Jaeger. The Late Middle Miocene Mae Moh Basin of Northern Thailand: The Richest Neogene Assemblage of Carnivora from Southeast Asia and a Paleobiogeographic Analysis of Miocene Asian Carnivorans. „American Museum Novitates”. 3952, s. 30, 2020. DOI: 10.1206/3952.1. (ang.).
- ↑ J. Morales & M. Pickford. Carnivores from the Middle Miocene Ngorora Formation (13–12 Ma), Kenya. „Estudios Geológicos”. 61 (3-6), s. 280, 2005. DOI: 10.3989/egeol.05613-668. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 1–112, 1874. (ang.).
- É.L. Trouessart. Catalogue des mammifères vivants et fossiles. Ordre des carnivores. „Bulletin de la Société d’Études scientifiques d’Angers”. Quatorzième année (Supplément a l’année 1884), s. 1–108, 1878. (fr.).
- J. Morales & M. Pickford. A new paradoxurine carnivore from the Late Miocene Siwaliks of India and a review of the bunodont viverrids of Africa. „Geobios”. 44 (2–3), s. 271–277, 2011. DOI: 10.1016/j.geobios.2011.02.001. (ang.).
