Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Doroczne święto dziedzińców w Kordobie^[a]

Niematerialne dziedzictwo kulturowe UNESCO
Jedno ze zdobionych patiów (2011)
Państwo	Hiszpania
Wspólnota autonomiczna	Andaluzja
Typ	niematerialne dziedzictwo kulturowe
Numer ref.	00846
Region[b]	Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	2012 na 7. sesji
Położenie na mapie Andaluzji Doroczne święto dziedzińców w Kordobie
Położenie na mapie Hiszpanii Doroczne święto dziedzińców w Kordobie
37°53′06,8″N 4°46′26,5″W/37,885222 -4,774028
Multimedia w Wikimedia Commons
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Święto dziedzińców w Kordobie^[1] (hiszp. La fiesta de los patios de Córdoba^[2]) – festiwal trwający ok. 12 dni i odbywający się corocznie na początku maja w Kordobie, w Andaluzji, w południowej Hiszpanii, w ramach którego dekorowane i udostępniane do zwiedzania są dziedzińce (patia) domów znajdujących się w historycznym centrum miasta.

Po raz pierwszy mieszkańcy Kordoby zaczęli udostępniać zwiedzającym dziedzińce swoich domów w 1918 roku. W 1921 roku nowa tradycja została sformalizowana, kiedy to burmistrz miasta Francisco Fernández de Mesa zorganizował konkurs na najpiękniejszy dziedziniec, balkon lub witrynę, w którym udział wzięły trzy patia, między które rozdzielono nagrody w wysokości 100, 75 i 50 peset^[3]. Kolejne edycje konkursu odbywały się w latach 1933–1936, tradycję przerwał jednak wybuch wojny domowej. Do organizowania święta dziedzińców powrócono w 1944 roku^[3].

W kolejnych latach festiwal rozrastał się, zwiększana była również pula nagród konkursowych^[3]. W latach 80. XX wieku określono ostatecznie kryteria oceny uczestniczących w rywalizacji dziedzińców^[3], w 1980 roku tradycję wpisano na listę festiwali o narodowym znaczeniu turystycznym (hiszp. Fiestas de Interés Turístico Nacional(inne języki))^[4].

W grudniu 2012 roku podczas odbywającej się w Paryżu 7. sesji Międzyrządowego Komitetu ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego święto dziedzińców w Kordobie wpisane zostało na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO^[5].

Kordobańskie dziedzińce usytuowane są w zabytkowym centrum miasta, pośród domów wielorodzinnych lub w zespołach domów jednorodzinnych o wspólnym patio^[1]. Swoją formą nawiązują do architektury okresu islamskiego, w której zewnętrzne elewacje domów stanowią jedynie gołe ściany, zaś okazałe fasady z dziedzińcami zwrócone są do wewnątrz^[6]. Są to przestrzenie kulturowe stanowiące centrum życia rodzinnego, zdobione bujną, starannie dobraną i zaaranżowaną roślinnością posadzoną w doniczkach i na rabatach oraz zwisającą ze ścian^[5][6]. Uzupełnieniem wystroju danego patio często są niewielkie fontanny i sadzawki oraz zdobione meble^[6].

Wyróżnia się dwa rodzaje patiów^[6]:

• okazałe dziedzińce na terenie budowli religijnych (np. sanktuarium Nuestra Señora de la Fuensanta(inne języki) czy meczetu-katedry La Mezquita) lub starych pałaców należących do lokalnej arystokracji (np. Palacio de Viana(inne języki)),
• dziedzińce konkursowe, czyli wszystkie biorące udział w festiwalu od czasu jego rozpoczęcia w 1921 roku aż do dnia dzisiejszego, do których zalicza się dwa podtypy: stare dziedzińce z zachowaną pierwotną architekturą (wybudowane do lat 70. XX wieku) oraz dziedzińce ze współczesną lub odnowioną architekturą o mniejszym stopniu autentyczności.

Dziedzińce biorące udział w konkursie są przez cały czas trwania festiwalu otwarte dla zwiedzających, których witają mieszkańcy lub właściciele domów^[2]. Turyści podziwiają piękno ogrodów i kunszt ich twórców, a jako symboliczny wkład w utrzymanie święta proszeni są o pozostawienie na wystawionej tacy drobnej zapłaty^[2]. Na największych patios tradycyjnie odbywają się wspólne śpiewy, gra na gitarze flamenco, tańczy się popularne tańce (w tym flamenco), organizowane są również przedstawienia oraz koncerty^[1][5]. Część wydarzeń w ramach festiwalu odbywa się również na ulicach i placach w przestrzeni zabytkowego centrum Kordoby^[2].

Tradycja jest odbierana jako integralny element dziedzictwa kulturowego miasta i daje jego mieszkańcom silne poczucie przynależności do wspólnoty. Mieszkańcy Kordoby gromadzą się z przyjaciółmi i rodzinami, by wspólnie dekorować patia, które stają się następnie przestrzenią wspólnego świętowania i biesiadowania^[1]. Przygotowanie święta integruje ludzi ze wszystkich warstw społecznych i grup wiekowych, a efektem współpracy są dziedzińce o kwiatowej, chromatycznej, akustycznej, aromatycznej i kompozycyjnej różnorodności^[5][2]. Transmisja tradycji odbywa się głównie w rodzinach, do których należą pielęgnowane przez cały rok i dekorowane na majowe święto dziedzińce. Swój udział w podtrzymaniu zwyczaju mają również stowarzyszenia oraz władze miasta koordynujące przebieg festiwalu^[2].

• 
  Święto dziedzińców w 2010 roku
• 
  Święto dziedzińców w 2011 roku
• 
  Święto dziedzińców w 2012 roku
• 
  Święto dziedzińców w 2012 roku
• 
  Święto dziedzińców w 2015 roku
• 
  Święto dziedzińców w 2015 roku