15 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

15 Dywizja Strzelecka
15-я стрелковая дивизия
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	sierpień 1941
Nazwa wyróżniająca	Siwaszsko-Szczecińska
	Tradycje
Rodowód	Inzienska Rewolucyjna Dywizja,; 15 Dywizja Zmotoryzowana
	Działania zbrojne
	II wojna światowa; agresja ZSRR na Polskę ; front wschodni bitwa na łuku kurskim; 0peracja Bagration; operacja pomorska; operacja berlińska;
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
	Odznaczenia

15 Dywizja Strzelecka (ros. 15-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

Sformowana w czerwcu 1918 w Inzje, w guberni Simbirskskiej (obwód Uljanowsk) jako Inzjenskaja rewolucyjna dywizja, od 18 kwietnia 1919 jako 1 Inzjenskaja Dywizja Piechoty, od 30 kwietnia 1919 jako 15 Inzjenskaja Dywizja Piechoty.

Wyróżniona w walkach w latach wojny domowej nagrodzona nazwą honorową „Siwaszskaja” (1921), nagrodzona Orderem Czerwonego Sztandaru (1921), Honorowym Rewolucyjnym Czerwonym Sztandarem (1928) i Orderem Lenina (1936). Od września 1939 jako 15 Dywizja Zmotoryzowana.

W sierpniu 1941 przekształcona w 15 Dywizję Strzelecką, wchodziła kolejno w skład: 9 Armia, 18 Armia, 6 Armia, 12 Armia, 37 Armia, 13 Armia, 70 Armia, 61 Armia i od kwietnia 1944 65 Armia.

Szlak bojowy

walki w Mołdawii
bitwa pod Humaniem
walki w okręgu Artiomowska
operacja obronna woronieżsko-woroszyłowgradzka 1942
operacja ofensywna woronieżsko-kastornienska 1943
bitwa na łuku kurskim
operacja czernigowsko-prypecka
operacja gomielsko-rieczycka
operacja kalinkowiczsko-możyrska
operacja białoruska
operacja mławsko-elbląska
operacja pomorska
operacja berlińska

15 Dywizja Strzelecka musiała toczyć ciężkie walki o zdobycie Dobrodzienia. Atak od czoła załamał się. Rosjanie musieli otoczyć miasteczko z trzech stron i dopiero koncentryczny atak drugiego dnia walk powiódł się. Miasto zostało zdobyte 21 stycznia 1945. Było niemal doszczętnie zniszczone.

Odznaczenia

Za bojowe zasługi nagrodzona honorową nazwą „Szczecińska” (Sztiettinskaja) (czerwiec 1945) oraz Orderem Suworowa drugiego stopnia. Wielu jej żołnierzy nagrodzono orderami i medalami, 11 tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.

Dowódcy dywizji

Dywizją dowodzili:

kombrig Michaił Sołomatin (był w 1939)^[1]
generał major N.N. Biełow (1941), pułkownik, od października 1942
generał major A.N. Słyszkin (1941–1943)
pułkownik W.N. Dżandżgawa (1943)
pułkownik W.I. Bułchakow (1943)
pułkownik, od czerwca 1944 generał major D.J. Griebiennik (1943–1945)
pułkownik A. P. Wariuchin (1945).

Przypisy

↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 344.

Bibliografia

Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
Сивашцы в боях и труде (Siwaszcy w walkach i pracy), Ер., 1978
Маковеев М. С, По следам легенды (Po śladach są legendy), М., 1966
Джанджгава В. Н., Немеренные версты (Wykręcone wiorsty), М., 1979
RKKA – 15-я Сивашско-Штеттинская дважды Краснознаменная стрелковая дивизия. [dostęp 2010-12-18]. (ros.).
https://web.archive.org/web/20090719004242/http://victory.mil.ru/rkka/units/05/index.html

[CITEREFZarzycki2014344-1] Zarzycki 2014 ↓, s. 344.

[1]