 Aeromarine AM-3, wszystkie dane w poniższej tabeli są dla wersji AM-1 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Aeromarine |
| Konstruktor |
Aeromarine |
| Typ |
samolot pocztowy |
| Konstrukcja |
mieszana drewniano-metalowa |
| Historia | |
| Data oblotu |
1923 |
| Liczba egz. |
1? |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
Liberty 12 |
| Moc |
400 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15,0 m (górne) |
| Długość |
10,0 m |
| Wysokość |
3,9 m |
| Powierzchnia nośna |
50,3 mm² |
| Profil skrzydła |
Aeromarine No. 2A |
| Masa | |
| Własna |
1304 kg |
| Startowa |
2018 kg |
| Zapas paliwa |
380 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
185 km/h |
| Prędkość minimalna |
72 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
4,1 m/s |
| Pułap |
5200 m |
| Długotrwałość lotu |
3 godziny |
| Dane operacyjne | |
Aeromarine AM – samolot Aeromarine Plane and Motor Company z początku lat 20. XX wieku zbudowany na konkurs United States Postal Service na nocny samolot pocztowy. Zbudowano jeden prototyp.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1923 United States Postal Service ogłosiła konkurs na nocny samolot pocztowy mający obsługiwać nocną sekcję trasy pomiędzy Nowym Jorkiem i San Francisco, czyli trasę pomiędzy Chicago i Cheyenne[1]. Do konkursu zostały zaproszone firmy Aeromarine Plane and Motor Company, Curtiss Aeroplane and Motor Company i Glenn L. Martin Company[1]. W odpowiedzi Aeromarine zaprojektowało samolot nazywany w ówczesnej prasie Aeromarine Night Mail Plane (Nocny samolot pocztowy Aeromarine)[2], ale współcześnie określany jako AM-1[3][4]. Samolot został zaprojektowany i zbudowany w krótkim czasie - od jego zamówienia do zakończenia konstrukcji upłynęło 122 dni roboczych[2]. Pozostałymi samolotami zgłoszonymi na konkurs były Martin Model 66[5] i Curtiss Night Mail[6].
Według współczesnych źródeł zbudowany został jeden prototyp[3][4], ówczesne materiały prasowe sugerują, że zamówiono dwa egzemplarze[2].
Był to pierwszy amerykański samolot z całkowicie metalowym kadłubem, krytym blachą duraluminiową[3].
Zbudowany prototyp nie został przyjęty do służby i stwierdzono u niego znaczne problemy ze statecznością[4]. W 1924 zbudowano prototyp, AM-2 (być może przebudowany AM-1), w którym zmieniono położenie chłodnicy przenosząc ją z górnego skrzydła pod kadłub[4]. Jeszcze później zbudowano ostatni już prototyp, AM-3, w którym ponownie zmieniono konstrukcję i położenie chłodnicy[4]. Samolot w żadnej wersji nie wszedł do produkcji seryjnej.
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Aeromarine AM-1 był klasycznym jednosilnikowym dwupłatem o z silnikiem ciągnącym[1]. Kadłub miał konstrukcję półskorupową, zbudowany był z duraluminium[1]. Kadłub samolotu był wąski, co wraz z umiejscowieniem chłodnicy silnika na górnym płacie, miało zapewniać pilotowi jak najlepszą widoczność[1].
Silnik typu Liberty 12 był całkowicie zabudowany, chłodnica znajdowała się nad górnym płatem samolotu[1]. Dwa zbiorniki z paliwem umieszczono także pod górnym płatem[1]. Pod kadłubem umiejscowiony zbiornik z olejem, który równocześnie odgrywał funkcję chłodnicy oleju[1].
Obydwa skrzydła miały profil typu Aeromarine No. 2A, górny płat miał nieco większą rozpiętość, jedynie dolny płat miał niewielki wznios[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i New American Night Flying Mail Planes. „Flight”. s. 672.
- ↑ a b c Aeromarine Night Mail Plane. „Flight”.
- ↑ a b c Aeromarine AM-1. all-aero.com. [dostęp 2015-02-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e R. Neal: A Technical and Operational History of the Liberty Engine. s. 518.
- ↑ New American Night Flying Mail Planes. „Flight”. s. 674.
- ↑ P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 173.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert J. Neal: A Technical and Operational History of the Liberty Engine: Tanks, Ships and Aircraft 1917-1960. Specialty Press, 2009. ISBN 978-1-58007-149-9.
- Aeromarine Night Mail Plane. „Flight”, 1923-09-27.
- New American Night Flying Mail Planes. „Flight”, 1923-11-01.
- Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
