Ahmed Osman

Nie mylić z: Ahmedem Osmanem, egipskim pisarzem.

Ahmed Osman

Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1930 Wadżda
Premier Maroka
Okres	od 2 listopada 1972 do 22 listopada 1979
Przynależność polityczna	Narodowe Zgromadzenie Niezależnych
Poprzednik	Mohammed Karim Lamrani
Następca	Maati Bouabid
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ahmed Osman (ar. أحمد عصمان; ur. 3 stycznia 1930 w Wadżdzie) – marokański polityk i dyplomata, premier w latach 1972–1979.

Urodził się w Wadżdzie, gdzie jego ojciec, Algierczyk w służbie Francji, stacjonował jako żołnierz. Razem z przyszłym monarchą Hasanem II skończył Collège Impérial. W roku 1947 rozpoczął studia w Rabacie, ukończył je na Uniwersytecie w Bordeaux^[1].

Od 1955 był doradcą prawnym rządu, a od 1957 zatrudniono go w ministerstwie spraw zagranicznych. W 1959 został sekretarzem generalnym w ministerstwie obrony. Dwa lata później objął stanowisko ambasadora Maroka w Republice Federalnej Niemiec^[2]. Od 1962 do 1963 pełnił funkcję podsekretarza stanu w ministerstwie handlu, przemysłu i wydobycia, przechodząc potem na pozycję dyrektora generalnego spółki Comanav. Od 1967 ponownie w dyplomacji, tym razem jako ambasador w USA, Kanadzie i Meksyku^[2]. W 1970 powołany na stanowisko ministra ds. administracji, a rok później na fotel szefa rządu (pozostał na stanowisku aż przez 7 lat, najdłużej spośród marokańskich premierów). W 1978 wybrany na przewodniczącego nowo powołanej partii Narodowe Zrzeszenie Niezależnych. Od 1977 zasiadał w parlamencie, będąc jego przewodniczącym od 1984 do 1992. W 1983 pełnił funkcję ministra stanu. Pozostawał przeciwnikiem konstytucji z 1996 i zwiększaniu znaczenia parlamentu, a zwolennikiem podkreślenia roli monarchy^[3].

Jego żoną była księżniczka Lalla Nuzha (zm. 1977 w wypadku samochodowym), siostra króla Hasana II^[1]. Odznaczony Orderem Tronu z Wielką Wstęgą, kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego, kawaler Orderu św. Michała i św. Jerzego, kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.