| Aloconota sulcifrons | |||
| (Stephens, 1832) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Aloconota sulcifrons | ||
| Synonimy | |||
| |||
Aloconota sulcifrons – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1832 roku przez Jamesa Francisa Stephensa pod nazwą Aleochara sulcifrons[1][2].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 3,4 do 3,8 mm, smuklej zbudowany niż A. insecta i A. subgrandis. Oczy w widoku górnym są znacznie krótsze od niekompletnie obrzeżonych listewkowato skroni. Człony czułków są ku wierzchołkowi coraz szersze, a przedostatnie są już wyraźnie poprzeczne. Przedplecze jest wyraźnie szagrynowane i gęsto punktowane. Na linii środkowej przedplecza owłosienie jest skierowane ku tyłowi w części przedniej, a ku przodowi w części tylnej. Owłosienie w wewnętrznych połowach pokryw kieruje się bardziej na zewnątrz niż ku tyłowi. Pokrywy są o ⅓ szersze od przedplecza i nieznacznie od niego krótsze. Stopy tylnej pary mają człon pierwszy znacznie dłuższy od drugiego, ale wyraźnie krótszy niż drugi i trzeci razem wzięte. Odwłok ma równoległe w zarysie boki. Trzy pierwsze jego tergity są gęsto punktowane, a czwarty ma punktowanie tylko nieznacznie bardziej rozproszone od poprzedniego. U podstawy czwartego tergitu brak jest poprzecznego wcisku. U samca piąty tergit wyposażony jest w wyraźny, podłużny wzgórek, a szósty odznacza się obecnością czterech ząbków na tylnej krawędzi[3].
Ekologia i występowanie
[edytuj | edytuj kod]Owad ten zasiedla przede wszystkim pobrzeża wód, gdzie najczęściej bytuje pod napływkami[4].
Gatunek kosmopolityczny. W Europie znany jest z Azorów, Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Chorwacji, Grecji i europejskiej części Rosji. W Afryce Północnej podawany jest z Madery, Wysp Kanaryjskich, Maroka, Algierii i Tunezji. W palearktycznej części Azji wykazany został z syberyjskiej części Rosji, Gruzji, Azerbejdżanu, Cypru, Syrii, Jemenu, Kazachstanu, indyjskiego Kaszmiru, chińskiego Gansu i Korei Północnej[1]. W krainie australijskiej stwierdzony z Australii i Nowej Zelandii[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 362-366.
- ↑ James Francis Stephens: Illustrations of British entomology; or, a synopsis of indigenous insects; containing their generic and specific distinctions; with an account of their metamorphoses, times of appearance, localities, food, and economy, as far as practicable. Mandibulata. 5. London: Baldwin and Cradock, 1832, s. 121.
- ↑ Arved Lompe: Gattung Aloconota Thoms. (Glossola Fowler). [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-04].
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981.
