| |
| Populacja |
10 tys. |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia |
chrześcijaństwo (protestantyzm), wierzenia tradycyjne |
| Grupa |
ludy austronezyjskie (protestantyzm), Molukańczycy, Indonezyjczycy |
| Pokrewne | |
Alune, także Makabala – indonezyjska grupa etniczna zamieszkująca zachodnią część wyspy Seram (Moluki)[1]. Ich populacja wynosi 10 tys. osób[1].
Posługują się własnym językiem alune[1] z wielkiej rodziny austronezyjskiej, który zaczął być wypierany przez malajski amboński[2]. W użyciu jest także język indonezyjski[1][3].
Są chrześcijanami (w poł. XX w. przyjęli protestantyzm), ale zachowały się elementy wierzeń tradycyjnych[1]. Nie zostali dobrze poznani na gruncie antropologii[4]. Są blisko spokrewnieni z ludem Wemale[1]. Bywają podkładani pod pojęcie Alifuru[5].
Podstawą utrzymania jest rolnictwo żarowe i wyrabianie sago[5]. Tradycyjnie zajmują się uprawą ryżu suchego i roślin bulwiastych[1]. Do głównych upraw należą słodkie ziemniaki, taro i banany[5]. Pewne znaczenie ma też łowiectwo[5]. Rozwinęli tkactwo[1]. Pożywienie głównie na bazie taro, manioku i sago[5].
Ich organizacja społeczna opiera się na patrylinearnym systemie pokrewieństwa[1][5]. Związek małżeński ma charakter patrylokalny[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i Michaił Anatoljewicz Czlenow, Ałunie, [w:] Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.), Narody i rieligii mira: encykłopiedija, Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 40, ISBN 978-5-85270-155-8, OCLC 40821169 [dostęp 2025-01-26] (ros.).
- ↑ Margaret J. Florey, Alune incantations: Continuity or discontinuity in verbal art?, „Journal of Sociolinguistics”, 2 (2), 1998, s. 205–231, DOI: 10.1111/1467-9481.00041, ISSN 1360-6441, OCLC 5152339628 [dostęp 2022-12-22] (ang.).
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Alune, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-24] (ang.).
- ↑ Michaił Anatoljewicz Czlenow, Ałunie, [w:] Julian Władimirowicz Bromlej (red.), Narody mira: istoriko-etnograficzeskij sprawocznik, Moskwa: Sowietskaja encykłopiedija, 1988, s. 300, OCLC 19735047 (ros.).
- ↑ a b c d e f g M. Junus Melalatoa, Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid A–K, Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 24, OCLC 1027454469 [dostęp 2023-09-15] (indonez.).
