Béla Fleck

Béla Fleck (2011)
Data i miejsce urodzenia	10 lipca 1958 Nowy Jork
Pochodzenie	Boston
Instrumenty	Banjo, gitara, theremin
Gatunki	bluegrass jazz fusion folk muzyka poważna
Zawód	tekściarz, kompozytor, wirtuoz banjo
Aktywność	od 1978
Wydawnictwo	Columbia Records
Powiązania	Béla Fleck and the Flecktones TRIO! Strength In Numbers New Grass Revival
Strona internetowa

Béla Fleck (ur. 10 lipca 1958 w Nowym Jorku) – amerykański wirtuoz gry na banjo. Jest najbardziej znany ze swoich występów z grupą Béla Fleck and the Flecktones, które opisał jako „mieszankę akustycznej i elektronicznej muzyki z folkowymi i bluegrassowymi korzeniami oraz funkiem i jazzem^[1].

Występował m.in. w Warszawie na Warsaw Summer Jazz Days.

• Crossing the Tracks (Rounder Records, 1979)
• Natural Bridge (Rounder Records, 1982)
• Double Time (Rounder Records, 1984)
• Inroads (Rounder Records, 1986)
• Daybreak (Compilation, Rounder Records, 1987)
• Drive (Rounder Records, 1988)
• Places (Compilation, Rounder Records, 1988)
• Tales From The Acoustic Planet (Warner Bros., 1995)
• Tales from the Acoustic Planet Vol 2, the Bluegrass Sessions (Warner Bros., 1999)
• Perpetual Motion (Sony Classical, 2001)
• Drive (Mobile Fidelity, 2004)

• Béla Fleck And The Flecktones (Warner Bros., 1990)
• Flight of the Cosmic Hippo (Warner Bros., 1991)
• UFO Tofu (Warner Bros., 1992)
• Three Flew Over the Cuckoo's Nest (Warner Bros., 1993)
• Live Art (Warner Bros., 1996)
• Left of Cool (Warner Bros., 1998)
• Greatest Hits of the 20th Century (kompilacja, Warner Bros., 1999)
• Outbound (Columbia Records, 2000)
• Live at the Quick (Columbia Records, 2002)
• Little Worlds (Columbia Records, 2003)
• Ten From Little Worlds (wybór z Little Worlds, Columbia Records, 2003)
• The Hidden Land (2006)

• Tabula Rasa (Water Lily Acoustics, 1996)

• Aras (Silver Wave, 1996)

• The Dreadful Snakes (Rounder Records, 1983)
• Snakes Alive! (Rounder Records)

• Uncommon Ritual (Sony, 1997)

• Music For Two (Sony, 2004)

• Sam Bush: Late as Usual (Rounder 1984)
• On the Boulevard (Sugar Hill 1984)
• New Grass Revival (EMI 1986)
• Hold to a Dream (Capitol 1987)
• Live, nagrane w 1983 (Sugar Hill 1989)
• Friday Night in America (Capitol 1989)
• Anthology (Capitol 1989)
• Deviation (Rounder Records, 1984)
• Best of New Grass Revival (Liberty 1994)
• Grass Roots: The Best of the New Grass Revival (Capitol 2005)

• Telluride Sessions (MCA Nashville Records, 1989)

• Tasty Licks (Rounder Records, 1978)
• Anchored to the Shore (Rounder Records, 1979)

• Solo Banjo Works (Rounder Records, 1992)

• Fiddle Tunes For Banjo (Rounder Records, 1981)

• Before These Crowded Streets (RCA, 1998)
• Live Trax Vol. 1: 12.8.98 Centrum Centre, Worcester, MA (2004)
• Live Trax Vol. 7: 12.31.96 Hamptom Coliseum, Hampton, VA (2006)

• Opening Roll (Rounder Records, 1981)
• Too Hot For Words (Rounder Records, 1982)
• Live in Japan (Rounder Records, 1983)

• 1995
  • Najlepsze wykonanie instrumentalne country, „Hightower” (singel) dla Asleep at the Wheel z Bélą Fleckiem i Johnnym Gimble
• 1996
  • Najlepsze wykonanie instrumentalne pop, „The Sinister Minister” (ścieżka) dla Béla Fleck and the Flecktones
• 1998
  • Najlepsza kompozycja instrumentalna, „Almost 12” (ścieżka) dla Béla Fleck, Future Man, and Victor Lemonte Wooten
• 2000
  • Najlepsze wykonanie instrumentalne country, 'Leaving Cottondale' (ścieżka) dla Alison Brown i Béli Fleck
  • Najlepszy album współczesnego jazzu, Outbound dla Béla Fleck and the Flecktones
• 2001
  • Najlepsza aranżacja instrumentalna, 'Claude Debussy „Doctor Gradus Ad Parnassum” z Children's Corner' Béla Fleck i Edgar Meyer (Béla Fleck z Joshuą Bellem i Garym Hoffmanem).
  • Best Classical Crossover Album, Perpetual Motion, z Bélą Fleckiem, Edgarem Meyerem, i innymi
• 2007
  • Najlepszy album współczesnego jazzu, „The Hidden Land” dla Béla Fleck and the Flecktones

• 1986
  • Najlepszy utwór instrumentalny country, „Seven by Seven”, by New Grass Revival
• 1987
  • Najlepszy utwór instrumentalny country, „Metric Lips”, by New Grass Revival
• 1988
  • Najlepszy album bluegrass, „Drive”, by Béla Fleck
• 1989
  • Najlepszy utwór instrumentalny country, „Bigfoot”, by New Grass Revival
• 1990
  • Najlepszy album jazzowy, „Béla Fleck & the Flecktones”, by Béla Fleck and the Flecktones
• 1991
  • Najlepszy album jazzowy, „Flight of the Cosmic Hippo”, by Béla Fleck and the Flecktones
  • Najlepszy utwór instrumentalny lub kompozycja jazz, „Blu-bop”, by Béla Fleck and the Flecktones
• 1992
  • Najlepszy utwór instrumentalny lub kompozycja jazz, „Magic Fingers”, Béla Fleck and the Flecktones
• 1994
  • Najlepsza recytacja dla dzieci, „The Creation”, by Amy Grant with Béla Fleck
• 1995
  • Najlepszy utwór instrumentalny country, „Cheeseballs in Cowtown”, by Béla Fleck
• 1996
  • Najlepszy na świecie album muzyczny, „Tabula Rasa”, by Béla Fleck et al
• 1998
  • Najlepszy utwór instrumentalny pop, „Big Country”, by Béla Fleck and the Flecktones
  • Najlepszy utwór instrumentalny country, „The Ride”, by Jerry Douglas with Béla Fleck
• 1999
  • Najlepszy album bluegrass, „Tales from the Acoustic Planet: Volume 2: the Bluegrass Sessions”, by Béla Fleck
• 2000
  • Najlepszy utwór instrumentalny pop, „Zona Mona”, by Béla Fleck and the Flecktones
• 2002
  • Najlepszy występ instrumentalny country, „Bear Mountain Hop”, from The Country Bears Soundtrack (with Béla Fleck)
• 2007
  • Najlepszy utwór instrumentalny pop, „Subterfuge”, by Béla Fleck and the Flecktones

• Bela Fleck: Biography. frii.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-12-07)]. (ang.)
• The Flecktone Zoo: by Wendell Norman (ang.)
• Bela Fleck, Official Biography. belafleck.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-20)]. (ang.)

• Interview with Bela Fleck (ang.)
• Béla Fleck and the Flecktones World Headquarters Web Site (ang.)
• Béla Fleck - The Official Website (ang.)
• Béla Fleck and the Flecktones live recordings (ang.)
• Bela Fleck articles and CD reviews (ang.) at Country Standard Time