Bazylika katedralna Chrystusa Króla w Reykjavíku

Dómkirkja Krists konungs

katedra
Katedra Chrystusa Króla
Państwo	Islandia
Miejscowość	Reykjavik
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
diecezja	diecezja reykjavícka
bazylika mniejsza • nadający tytuł	od 4 maja 1999 Jan Paweł II
Wezwanie	Chrystusa Króla
Historia Data zakończenia budowy koniec I wojny światowej do 1929 Data poświęcenia 23 lipca 1929 Aktualne przeznaczenie czynna katedra diecezji reykjavíckiej
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Guðjón Samúelsson Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 3
Położenie na mapie Islandii Bazylika katedralna Chrystusa Króla w Reykjavíku
64°08′51″N 21°56′56″W/64,147500 -21,948889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Ten artykuł dotyczy katedry katolickiej. Zobacz też: protestancka katedra w Reykjavíku.

Bazylika katedralna pw. Chrystusa Króla w Reykjavíku, Kościół Landakot (isl. Basilika Krists konungs, Landakotskirkja) – rzymskokatolicka katedra znajdująca się w zachodniej części Reykjavíku w dzielnicy Landakot, siedziba biskupów, obejmującej całe terytorium Islandii, diecezji reykjavíckiej, wznoszona od końca I wojny światowej do 1929 według projektu Guðjóna Samúelssona^[1] w stylu neogotyckim^[2], określana również jak Kristskirkja (Kościół Chrystusa). Katedra poświęcona jest Chrystusowi Królowi, jej patronami są również Najświętsza Maria Panna Bogurodzica, św. Józef, św. Torlak i św. Jón.

Pierwszymi katolickimi duchownymi, którzy przybyli do Islandii po reformacji, byli Francuzi Bernard Bernard i Jean-Baptiste Baudoin^[3]. Na początku XIX wieku zakupili teren farmy Landakot i zamieszkali tam, a następnie w 1864 wznieśli niewielką kaplicę. Kilka lat później wybudowano mały drewniany kościół przy Túngata, nieopodal Landakot.

Po zakończeniu I wojny światowej islandzcy katolicy dostrzegli konieczność budowy większego kościoła ze względu na rosnącą liczbę członków wspólnoty. Podjęto decyzję o budowie neogotyckiej świątyni i powierzono to zadanie architektowi Guðjónowi Samúelssonowi. Po latach budowy świątynia została konsekrowana 23 lipca 1929, w tym samym roku ustanowiono administraturę apostolską Islandii. Był to wówczas największy kościół na wyspie. Do dziś katedra jest wyróżniającym się elementem krajobrazu zachodniej części Reykjavíku^[3]. W 1968 roku ustanowiono diecezję reykjavicką, której kościół ten stał się siedzibą. W sąsiedztwie świątyni znajduje się Szkoła Landakot (Landakotsskóli), jedyna katolicka szkoła w Islandii założona w 1896.

Katedra wzniesiona została na planie krzyża łacińskiego w stylu neogotyckim z transeptem oraz ambitem. Pojedyncza wieża w przeciwieństwie do wielu innych, zwieńczonych typowymi iglicami wieżowymi, wyróżnia się płaskim dachem.

W świątyni znajdują trzy ołtarze z 1897 w tym niewielki ołtarz główny z cedrowym posągiem Chrystusa Króla stojącego na globie, podarowanym przez papieża Piusa XI. W prezbiterium umieszczono również kamienny ołtarz posoborowy. Kościół zdobią ponadto drewniane posągi Najświętszej Marii Panny, św. Józefa oraz patrona Islandii, św. Torlaka^[4]. Pochodząca z przełomu XIX i XX wieku bawarska droga krzyżowa podarowana została w 1976 przez Rudolfa Grabera, biskupa Ratyzbony. Krucyfiks znajdujący się ponad tronem biskupim jest dziełem islandzkiego rzeźbiarza Ríkharðura Jónssona. Najcenniejszym zabytkiem katedry jest umieszczony w 1926 XV-wieczny posąg Maryi z dzieciątkiem, koronowany w 1989 przez papieża Jana Pawła II podczas jego wizyty w Islandii. Katedralne organy pochodzą z 1950. Wnętrze budowli wyłożone jest granitową posadzką. Okna ozdobiono witrażami z motywami geometrycznymi. Świątynia ma trzy dzwony – Chrystus Król, Najświętsza Maria Panna i św. Józef. W sąsiedztwie katedry znajdują się dwa monumenty, w tym popiersie biskupa Martina Meulenberga, inicjatora jej budowy^[5].