Blokada powietrzna – odizolowanie z powietrza lotnictwem części terytorium, umocnionego rejonu, miasta lub innego obiektu przeciwnika. Celem blokady powietrznej jest przecięcie komunikacji powietrznej z blokowanym obiektem. Dokonuje się jej przez zniszczenie samolotów przeciwnika osłaniających tę komunikację. Stosuje się najczęściej łącznie z blokada lądową lub morską; niekiedy może mieć ona charakter samodzielnej operacji sił powietrznych (wojsk lotniczych), np. blokada lotnisk, baz powietrznych przeciwnika itp.^[1][2].

• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 44. ISBN 83-11-06229-3.
• Adam Radomyski, Janusz Płaczek, Adam Wetoszka: Mały słownik z zakresu bezpieczeństwa i obronności. Dęblin: Lotnicza Akademia Wojskowa, 2022. ISBN 978-83-66514-54-6.