Boris Gerus (ukr. Борис Володимирович Герус, hebr. בוריס גֶרוּס; ur. 9 grudnia 1978 w Odessie) – muzykolog, literat, eseista i tłumacz literatury polskiej, hebrajskiej, rosyjskiej, ukraińskiej i białoruskiej.

Urodzony w rodzinie żydowskiej, pochodzącej z Polski. Do 1991 r. mieszkał w Odessie, następnie przeniósł się do Izraela. Od 2008 r. mieszka w Polsce. Nauczyciel akademicki na UW (2006) i UJ (2008/09). Doradca naukowy w dziedzinach literatury izraelskiej, historii sztuki, historii żydowskiej i ogólnej, a także sztuki przekładu literackiego. Obecnie doktorant na Uniwersytecie Telawiwskim.

W październiku 2011 odznaczony Odznaką Honorową Bene Merito za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury i wzmocnienie pozycji międzynarodowej RP.^[1] Laureat Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „za wybitne dzieła w dziedzinie tłumaczenia literatury polskiej i przybliżenie współczesnej literatury polskiej czytelnikowi izraelskiemu”.

Od 2010 r. zmaga się z ciężką chorobą, tzw. Zespołem Takayasu.

Od 2013 r. posiada uprawnienia tłumacza przysięgłego języka hebrajskiego^[2].

Przełożył na język hebrajski powieści „Lalę” Jacka Dehnela^[3], a także utwory Marka Krajewskiego (m.in. „Śmierć w Breslau”), Stanisława Lema, Zbigniewa Herberta^[4], Marka Hłaski, Czesława Miłosza, Adama Zagajewskiego, Juliana Tuwima, Ewy Lipskiej, Wisławy Szymborskiej, Jana Kochanowskiego i in.

W 2012 roku wydał w Izraelu powieść dokumentalną „Wiza wjazdowa” (hebr. „Wizat knisa”), zawartą w książce „Dwie historie podróży” (hebr. „Sznej sipurej masa”).

Twórca prac naukowych w zakresie etyki, estetyki, historii ogólnej i żydowskiej oraz literatury żydowskiej i izraelskiej.

Współpracuje z wydawnictwami i czasopismami w Izraelu (czasopisma literackie „Mit’an”, „Emda”, „Moznaim”, „Iton 77”^[4], wydawnictwa izraelskie „Keter” i „Karmel”, „Ahuzat bait”) oraz z gazetą „Ma’ariw”^[5].