Daniel Sturridge

Pełne imię i nazwisko	Daniel Andre Sturridge
Data i miejsce urodzenia	1 września 1989 Birmingham
Wzrost	188 cm[1]
Pozycja	pomocnik, napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1995–1996 Cadbury Athletic 1996–2000 Aston Villa 2000–2003 Coventry City 2003–2006 Manchester City
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2006–2009 Manchester City 21 (5) 2009–2013 Chelsea FC 63 (13) 2011 → Bolton Wanderers (wyp.) 12 (8) 2013–2019 Liverpool FC 116 (50) 2018 → West Bromwich Albion (wyp.) 6 (0) 2019–2020 Trabzonspor 11 (4) 2021–2022 Perth Glory FC 3 (0) W sumie: 232 (80)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2004–2005  Anglia U-16 4 (0) 2005–2006  Anglia U-17 9 (0) 2007  Anglia U-18 1 (0) 2008  Anglia U-19 3 (1) 2009  Anglia U-20 1 (1) 2009–2011  Anglia U-21 15 (4) 2011–2017  Anglia 26 (8) 2012  Wielka Brytania 5 (2) W sumie: 64 (16)
↑ Aktualne na: 26 lutego 2020. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 26 lutego 2020.
Multimedia w Wikimedia Commons

Daniel Andre Sturridge (ur. 1 września 1989 w Birmingham) – angielski piłkarz pochodzenia jamajskiego, który grał na pozycji napastnika. W latach 2011–2017 reprezentant Anglii. Uczestnik Mistrzostw Świata 2014 oraz Mistrzostw Europy 2016. Dwukrotny zwycięzca Ligi Mistrzów: raz z Chelsea w sezonie 2011/12 oraz drugi z Liverpoolem w sezonie 2018/19.

Wychowanek Aston Villi, jako junior grał również w Coventry City, zaś w 2003 roku trafił do Manchesteru City^[2]. 3 lutego 2007 zadebiutował w jego barwach w Premier League w przegranym 0:2 meczu z Reading, w którym zmienił w drugiej połowie Jorgosa Samaras^[3]. 27 stycznia 2008 strzelił pierwszego gola dla Manchesteru w spotkaniu pucharu Anglii z Sheffield United (1:2)^[4], natomiast trzy dni później zdobył debiutancką bramkę w angielskiej ekstraklasie w pojedynku z Derby County, zapewniając swojemu zespołowi remis 1:1^[5]. W sezonie 2008/2009 rozegrał w Premier League 16 meczów i strzelił cztery gole, ponadto regularnie występował w spotkaniach Pucharu UEFA.

3 lipca 2009 roku podpisał czteroletni kontrakt z Chelsea^[6]. W londyńskim zespole zadebiutował 18 sierpnia w wygranym 3:1 meczu z Sunderlandem, natomiast pierwsze dwa gole strzelił 3 stycznia 2010 w spotkaniu pucharu Anglii z Watford (5:0)^[7]. W sezonie 2009/2010 wraz z Chelsea wywalczył mistrzostwo Anglii oraz zdobył puchar kraju – w finałowym pojedynku z Portsmouth wystąpił w końcówce, zmieniając Nicolasa Anelkę^[8]. W kolejnych rozgrywkach pełnił funkcję rezerwowego, co spowodowało, że 31 stycznia 2011 został wypożyczony do Boltonu^[9]. W nowym zespole wywalczył miejsce w podstawowym składzie, stanowił również o jego sile ofensywnej – w 12 pojedynkach strzelił osiem bramek, m.in. dwie w zakończonym zwycięstwem 3:0 meczu z West Ham United^[10] i jedną w wygranym 2:1 spotkaniu z Arsenalem^[11].

W sezonie 2011/2012, po powrocie do Chelsea, wywalczył miejsce w podstawowym składzie londyńskiej drużyny i regularnie zdobywał gole (m.in. dwa w wygranym 5:1 pojedynku z Boltonem). Po objęciu zespołu przez Roberto Di Matteo w marcu 2012 roku, Sturridge ponownie stał się rezerwowym^[12]. W 2012 roku wraz ze swoim klubem wywalczył puchar Anglii – w finałowym meczu z Liverpoolem nie wystąpił, lecz w spotkaniu wcześniejszej fazy z Birmingham City strzelił bramkę, która doprowadziła do remisu, a co za tym idzie do powtórzenia pojedynku^[13]. Ponadto z Chelsea wygrał rozgrywki Ligi Mistrzów – w finałowym meczu z Bayernem Monachium (1:1, k. 4:3) jednak nie zagrał^[14].

2 stycznia 2013 roku podpisał kontrakt z Liverpoolem^[15]. 6 stycznia miał miejsce jego debiut w barwach The Reds i po siedmiu minutach gry trafił do siatki w meczu Pucharu Anglii z Mansfield Town^[16]. Tydzień później, wchodząc w przerwie z ławki rezerwowych, zadebiutował w rozgrywkach ligowych, w barwach Liverpoolu, strzelając kontaktowego gola w 75 minucie przegranego 2:1 meczu z Manchester United^[17]. 12 maja 2013 roku zanotował pierwszego hat-tricka w barwach klubu, w wygranym 3:1 wyjazdowym meczu z Fulham.

21 sierpnia 2019 roku podpisał trzyletni kontrakt z tureckim klubem Trabzonspor^[18].

1 stycznia 2024 oficjalnie zakończył piłkarską karierę^[19].

W 2008 roku wraz z reprezentacją do lat 19 uczestniczył w mistrzostwach Europy w Czechach, w których strzelił gola w ostatnim meczu grupowym z Grecją, przyczyniając się do zwycięstwa 3:0^[20]. Trzy lata później (2011) wystąpił w mistrzostwach Europy U-21 w Danii – został wybrany do „drużyny gwiazd” turnieju^[21].

15 listopada 2011 roku zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Anglii w wygranym 1:0 meczu ze Szwecją, w którym w drugiej połowie zmienił Theo Walcotta^[22]. W maju 2012 znalazł się na liście rezerwowej zawodników powołanych przez selekcjonera Roya Hodgsona do kadry na mistrzostwa Europy w Polsce i na Ukrainie^[23], jednak ostatecznie w turnieju nie zagrał.

Sturridge znalazł się natomiast w 18-osobowym składzie reprezentacji Wielkiej Brytanii na Igrzyska Olimpijskie w Londynie w 2012 roku; podczas turnieju strzelił dwie bramki^[24]. Jednakowoż w spotkaniu ćwierćfinałowym z Koreą Południową nie wykorzystał „jedenastki” w serii rzutów karnych, co zadecydowało o wyeliminowaniu drużyny gospodarzy z dalszego udziału w Igrzyskach^[25].

Aktualne na dzień 26 lutego 2020 r.^[26]

Pochodzi z piłkarskiej rodziny. Jego ojciec Michael grał w rezerwach Birmingham City. Ma też dwóch wujków, z których jeden, Dean, był napastnikiem w Derby County, a drugi, Simon, grał w Stoke City^[27].

Chelsea

• Mistrzostwo Anglii (1×): 2009/2010
• Puchar Anglii (2×): 2009/2010, 2011/2012
• Liga Mistrzów UEFA (1×): 2011/2012

Liverpool

• Liga Mistrzów UEFA: 2018/19
• Wicemistrzostwo Anglii (2×): 2013/2014, 2018/2019
• Finał Ligi Europy (1×): 2015/2016

• Daniel Sturridge w bazie Soccerbase (ang.)
• Daniel Sturridge w bazie National Football Teams (ang.)
• Daniel Sturridge w bazie TheFA.com (ang.)