 Danuta Kaczyńska | |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 listopada 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 sierpnia 2001 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Danuta Antonina Kaczyńska h. Jastrzębiec[1], ps. Lena (ur. 10 listopada 1924 w Warszawie, zm. 14 sierpnia 2001 tamże) – sanitariuszka batalionu „Parasol”, uczestniczka powstania warszawskiego, polska dziennikarka, autorka książek o tematyce powstańczej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w rodzinie Zdzisława Antoniego Erazma Rudnickiego (1897–1951) i Jadwigi z domu Życkiej (zm. 1945). Jej młodszy brat Janusz Antoni Rudnicki ps. Orzeł (ur. 1927)[1] był żołnierzem IV Obwodu „Grzymała”, poległ 2 sierpnia 1944 pod Pęcicami[2]. Uczęszczała do Państwowego Gimnazjum Żeńskiego im. Narcyzy Żmichowskiej, podczas okupacji niemieckiej, wiosną 1943 na tajnych kompletach uzyskała maturę. Była drużynową 23. Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej („Zielona”), następnie w Szarych Szeregach. Uczestniczyła czynnie w powstaniu warszawskim w szeregach Armii Krajowej - zgrupowanie „Radosław” - batalion „Parasol” - 1. kompania. Podczas walk trzykrotnie ranna, po raz trzeci ciężko, we wrześniu 1944 na Górnym Czerniakowie. Awansowano ją do stopnia podporucznika[2].
Po wojnie pracowała jako dziennikarka. W latach 1956–1981 była związana z „Życiem Warszawy”. Jest autorką kilku książek o tematyce powstańczej.
Od 23 października 1943 była żoną Zygmunta Kaczyńskiego, komendanta Okręgu Południe organizacji Wawer[3]. Mieli dwóch synów: Janusza Antoniego (1945–2016) i Bogdana Antoniego (ur. 1948)[1].
Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 95-1-6,7)[4].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- W ich oczach, Wyd. MON, Warszawa 1964 (współautorka: Maria Wiśniewska), w serii „Biblioteka Żółtego Tygrysa”.
- Królestwo Hansa Franka, Wyd. MON, Warszawa 1964 (współautorka: Maria Wiśniewska), w serii „Biblioteka Żółtego Tygrysa”.
- Wilcza Jama, Wyd. MON, Warszawa 1967 (współautorka: Maria Wiśniewska), w serii „Biblioteka Żółtego Tygrysa”.
- Rozstanie po raz drugi, Wyd. MON, Warszawa 1967.
- Moje - nie moje, Wyd. 3, PZWS, Warszawa 1973.
- Byli żołnierzami „Parasola”, Wydawnictwo Harcerskie Horyzonty, Warszawa 1976, wyd. 2, MAW, Warszawa 1985.
- Piotr Pomian. Szef Głównej Kwatery Szarych Szeregów, Wyd. MAW, Warszawa 1984 (współautor: Gotfryd Pyka).
- Dziewczęta z „Parasola”, Oficyna Wydawnicza WieK, Warszawa 1993.
- Stefan Rowecki w relacjach, pod redakcją naukową Tomasza Szaroty, PAX, Warszawa 1988 (jako współautorka).
- Testament powstańczej Warszawy: antologia dokumentów i tekstów historycznych, Warszawa 1994 (jako współautorka).
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Warszawski Krzyż Powstańczy[5]
- Krzyż Armii Krajowej
Źródło:[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Danuta Antonina «Lena» Rudnicka h. Jastrzębiec [online], www.sejm-wielki.pl [dostęp 2024-05-10].
- ↑ a b c Powstańcze Biogramy - Danuta Kaczyńska [online], www.1944.pl [dostęp 2024-09-29] (pol.).
- ↑ Powstańcze biogramy - Zygmunt Kaczyński. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2013-04-07].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: BOLESŁAW MOLSDORFF, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-09-29].
- ↑ Lista odznaczonych Warszawskim Krzyżem Powstańczym. „Stlolica”. Rok XXXVII, Nr 32 (1805), s. 15, 24 października 1982. Warszawa: Warszawskie Wyd. Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2024-09-29].
