Wykonawca kompilacji | ||||
Dead Can Dance | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Gatunek | ||||
Długość |
CD1: 1:16:18, CD2: 1:17:45, CD3: 1:11:23 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent |
Brendan Perry, Lisa Gerrard, Mark Magidson (producent filmowy) | |||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
|
Dead Can Dance (1981–1998) – album kompilacyjny zespołu Dead Can Dance, wydany jako box set (3CD+DVD) 6 listopada 2001 roku Stanach Zjednoczonych nakładem wytwórni 4AD i Rhino Records[1] oraz 19 listopada w Wielkiej Brytanii nakładem 4AD[2].
Album
[edytuj | edytuj kod]4-płytowy box set Dead Can Dance 1981–1998 dokumentuje 17-letnią współpracę zespołu z wytwórnią 4AD. Na trzech płytach audio znalazły się kluczowe nagrania z 7 albumów studyjnych i EP-ki Garden of the Arcane Delights a także szereg wcześniej niewydanych występów. Wśród nich znajduje się kompletna sesja Johna Peela, zarejestrowana 19 listopada 1983 roku i nadana przez niego dziewięć dni później. Dwa z występów: „Labour of Love” i „Orion” – to wcześniej nie wydane utwory. Inne rzadkie nagrania radiowe to „Sloth” i „The Wind That Shakes the Barley” pochodzące z występu Perry’ego i Gerrard 10 sierpnia 1993 roku w programie KCRW Morning Becomes Eclectic. Trzy płyty audio uzupełniła dwuwarstwowa płyta DVD z 70-minutowym filmem dokumentalnym Marka Magdisona Toward the Within oraz promocyjne teledyski do utworów: „The Carnival Is Over”, „The Host of the Seraphim”, „Yulunga (Spirit Dance)”, „Frontier” i „The Protagonist”[3].
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]Zestaw utworów[2]:
Disc 1:
1. Frontier (Demo) 3:01 2. Labour Of Love (Radio) 3:57 3. Ocean (Radio) 3:39 4. Orion (Radio) 3:29 5. Threshold (Radio) 4:10 6. Carnival Of Light (Radio) 3:19 7. In Power We Entrust The Love Advocated 4:07 8. De Profundis (Out Of The Depths Of Sorrow) 4:00 9. Avatar 4:35 10. Enigma Of The Absolute 4:15 11. Summoning Of The Muse 4:58 12. Anywhere Out Of The World 5:08 13. Windfall 3:33 14. Cantara 5:59 15. In The Kingdom Of The Blind The One-Eyed Are Kings 4:12 16. Bird 5:01 17. The Protagonist 8:55 1:16:18
Disc 2:
1. Severance 3:23 2. The Host Of Seraphim 6:19 3. Song Of Sophia 1:28 4. The Arrival & The Reunion 1:42 5. Black Sun 4:58 6. The Promised Womb 3:26 7. Saltarello 2:37 8. The Song Of The Sibyl 3:47 9. Spirit 5:02 10. Yulunga 6:56 11. The Ubiquitous Mr. Lovegrove 4:35 12. Sloth (Radio) 2:40 13. Bylar 6:43 14. The Carnival Is Over 5:45 15. The Spider's Stratagem 6:42 16. The Wind That Shakes The Barley (Radio) 2:32 17. How Fortunate The Man With None 9:10 1:17:45
Disc 3:
1. I Can See Now 2:56 2. American Dreaming 4:30 3. Tristan 1:49 4. Sanvean 3:47 5. Rakim 5:39 6. Gloridean 5:52 7. Don't Fade Away 5:10 8. Nierika 5:45 9. Song Of The Nile 8:01 10. Sambatiki 7:32 11. Indus 9:25 12. The Snake & The Moon (Edit) 4:14 13. The Lotus Eaters 6:43 1:11:23
DVD:
Toward the Within with additional videos
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Opinie krytyków
[edytuj | edytuj kod]Oceny łączne | |
---|---|
Publikacja | Ocena |
Album of the Year | 85/100[4] |
Recenzje | |
Publikacja | Ocena |
AllMusic | [3] |
The Guardian | [5] |
Prog Archives | 4.62/5[6] |
RYM | 4.23/5[7] |
Według Lindsaya Planera z AllMusic takie utwory jak: „The Song of the Seraphim”, „The Carnival Is Over”, „Sanvean”, „American Dreaming” i „The Ubiquitous Mr. Lovegrove” są świadectwem stylistyki zespołu, kumulującej w sobie wpływy od europejskiego folku poprzez muzykę średniowiecza i renesansu do współczesnego worldbeatu. „Zarówno dla zwykłego entuzjasty, nie chcącego inwestować w każdy album, jak i dla kolekcjonera dążącego do zdobycia całego zbioru płyt, dźwiękowy i wizualny przeglad zawarty na tym kompendium daleko wykracza poza A Passage in Time – jedyną dotychczasową kompilację zawierającą odkrywcze dokonania tego tragicznie niedocenionego zespołu” – ocenia recenzent[3].
Zdaniem Johna Aizlewooda z dziennika The Guardian box set 1981-1998 „ukazuje australijski duet, który był nieustannie pretensjonalny, ale także pionierski, z ich filmowym, niemal ambientowym podejściem i odwagą w używaniu średniowiecznych instrumentów, takich jak altówka w porywającym 'The Arrival & The Reunion'”[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dead Can Dance – 1981–1998. Discogs. [dostęp 2022-08-05]. (ang.).
- ↑ a b Dead Can Dance – 1981–1998. Discogs. [dostęp 2022-08-05]. (ang.).
- ↑ a b c Lindsay Planer: 1981-1998 – Dead Can Dance. AllMusic. [dostęp 2022-08-05]. (ang.).
- ↑ Album of the Year: Dead Can Dance – 1981-1998. Album of the Year. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
- ↑ a b John Aizlewood: Greatest hits round-up. The Guardian. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
- ↑ Dead Can Dance – Dead Can Dance (1981-1998) reviews. Prog Archives. [dostęp 2022-08-05]. (ang.).
- ↑ Dead Can Dance 1981-1998 by Dead Can Dance. RYM. [dostęp 2022-08-05]. (ang.).