Ten artykuł od 2022-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi (Congregatio Sororum Franciscalium Familiae Mariae), CSFFM, Siostry Rodziny Maryi, RM – żeński zakon katolicki.

Zgromadzenie zostało założone przez metropolitę warszawskiego, abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego (beatyfikowanego przez Jana Pawła II w 2002 w czasie jego ostatniej pielgrzymki do Polski, kanonizowanego przez Benedykta XVI w 2009) w Petersburgu w 1857 dla ratowania biednych dzieci w Imperium Rosyjskim, udzielania pomocy biednym, a także parafiom katolickim w Rosji^[1].

Po wyjeździe abp. Felińskiego do Dźwiniaczki zgromadzenie osiedliło się też w zaborze austriackim, przejmując kaplicę i klasztor przy ul. Kurkowej we Lwowie oraz zakładając placówki w Samborze i Przemyślu^[2].

Siostry kształtują swoje życie według wzoru Świętej Rodziny z Nazaretu, opierając swą duchowość na franciszkańskich ideałach służby Bogu i ludziom, zwłaszcza najuboższym. Duch ubóstwa jest widoczny w standardzie ich życia. Domy i mieszkania sióstr są urządzone tak, by nie gorszyć zarówno biednych jak i bogatych. Wstępując do zgromadzenia postulantki nie wnoszą posagów. W sprawach doczesnego utrzymania siostry starają się zawierzyć Opatrzności Bożej. Spośród innych zgromadzeń wyróżniają się fioletowym sznurem, którym przepasują czarne habity.

W Polsce Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi prowadzą działalność wychowawczą w przedszkolach, oraz zakładach opiekuńczo-resocjalizacyjnych, w domach dziecka, a także pracują przy chorych w szpitalach. Pomagają starszym i samotnym prowadząc domy pomocy społecznej. Podejmują także pracę w parafiach jako katechetki, organistki i zakrystianki, a także w instytucjach kościelnych, głównie w seminariach duchownych.

Poza Polską siostry pracują już od stu lat w Brazylii, gdzie przybyły razem z Polakami-emigrantami na pocz. XX wieku (1906 r.)^[3][4][5] – głównie w mieście Kurytyba, stolicy stanu Parana. Ponadto pracują na Ukrainie, na Białorusi, w Kazachstanie, w Gruzji, w Rosji oraz w Rzymie.

Dom generalny zgromadzenia mieści się w pałacyku Bogusławskiego przy ul. Żelaznej 97 w Warszawie^[6].

Prowincje zgromadzenia:

• Prowincja Poznańska (Prowincja św. Józefa)^[7][8]
• Prowincja Krakowska (Prowincja Najświętszego Serca Jezusowego)^[9][8]
• Prowincja Warszawska (Prowincja Matki Bożej Niepokalanej)^[10][8]
• Prowincja Erechimska (Prowincja św. Franciszka z Asyżu – Erechim RS (Brazylia))^[11]
• Prowincja Kurytybska (Prowincja Dzieciątka Jezus – Curitiba PR (Brazylia))^[12].

• Andrzej Garbarz, Posługa sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi w Wyższym Seminarium Duchownym w Rzeszowie, „Resovia Sacra. Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej”, 18–20, 2013, s. 375–396.
• Gabriela Gacek, Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi a muzyka polskich emigrantów w południowej Brazylii, „Liturgia Sacra”, 20(43), 2014, s. 159–169.
• Henryk Witczak, Dzieje włocławskiej placówki Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, „Studia Włocławskie”, 21, 2019, s. 627–664.

• Matylda Getter

• Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi – strona internetowa zgromadzenia