| |
| Imię i nazwisko | |
|---|---|
| Pseudonim |
Franek Kimono, Crazy Zdzich, Pan Kimono |
| Typ głosu | |
| Gatunki |
electro-disco, disco, pastisz, synth pop, disco rap, satyra, comedy rap[1] |
| Aktywność |
Franek Kimono (1983–1984, 2008) |
Franek Kimono – postać muzyczna wykreowana przez aktora Piotra Fronczewskiego. Jego postać była parodią stylu disco[2]. Franek Kimono jako formę ekspresji wokalnej stosował melodeklamację.
Pomysłodawcą postaci był Andrzej Korzyński (pod pseudonimem Andrzej Spol)[3], a współautorami Mariusz Zabrodzki i Sławomir Wesołowski. Oprócz Andrzeja Korzyńskiego, teksty na płytę pisał również Krzysztof Gradowski. Piotra Fronczewskiego jako wokalistę wybrano podczas rejestracji ścieżki dźwiękowej do filmu Akademia pana Kleksa (1983).
Jeszcze w 1983 r. wydano singel z piosenkami „King Bruce Lee karate mistrz” i „Dysk Dżokej”, a w roku następnym długogrającą płytę winylową. Z czasem pojawiały się reedycje CD albumu – w 1991, w 1999 oraz w 2008 roku.
Za sprawą posługiwania się charakterystyczną, zbliżoną do rapowania melodeklamacją, postać Franka Kimono bywa określana mianem „pierwszego polskiego rapera”, „ojca chrzestnego polskiego rapu”, jak i protoplasty polskiego hip-hopu[4][5][6][7][8].
Sukces
[edytuj | edytuj kod]Franek Kimono miał być kpiną z subkultury disco. Jak wiele żartów (choćby jak m.in. „Mydełko Fa” Marka Kondrata albo Chłopaki nie płaczą T.Love), został jednak potraktowany na poważnie i entuzjastycznie przyjęty przez bywalców dyskotek. Fronczewski wylansował tą płytą takie przeboje jak m.in. „King Bruce Lee Karate Mistrz”, „Dysk Dżokej”, „Ja jestem Menago”.
Jego piosenki pojawiły się w serialu Tulipan (1986) oraz fragmentarycznie w filmie Wakacje z Madonną (1983). Ponadto, fragment utworu „King Bruce Lee Karate Mistrz” wykonała Magdalena Różczka w serialu Usta usta (2010).
Następstwa
[edytuj | edytuj kod]Na fali nostalgicznej mody na lata 80. aktor podjął próbę zdyskontowania sukcesu sprzed lat i jako Pan Kimono nagrał opublikowaną w maju 1998 r.[9] płytę Toczy się życie – Powrót Mistrza, która została już oceniona dużo gorzej. Żadna piosenka nie osiągnęła statusu przeboju.
W grudniu 2007 roku ukazała się płyta zespołu TPWC, pt. Teraz pieniądz w cenie, gdzie w piosence „W aucie” występuje gościnnie Piotr Fronczewski jako Franek Kimono. Utwór powstał jako hołd dla dokonań Franka Kimono i utrzymany został w klimacie jego pierwszej płyty. 27 maja 2008 ukazał się teledysk do tego utworu[3][10]. Utwór zyskał dużą popularność: zdobywał pierwsze miejsca na listach przebojów głównych polskich stacji muzycznych (tj.: 4fun.tv czy Viva Polska), a na oficjalnym profilu Prosto w serwisie YouTube został obejrzany ponad 48 milionów razy.
W marcu 2008 roku remiks utworu Franka Kimono pt. „Dysk Dżokej” pojawił się na debiutanckiej płycie duetu Wet Fingers jako bonus track.
Źródła
[edytuj | edytuj kod]Stylizacja projektu wiązała się z panującą w latach 80. modą na dalekowschodnie sztuki walki, którą w Polsce zapoczątkował film Wejście smoka z Bruce’em Lee.
Drugim równie ważnym źródłem inspiracji dla postaci Franka był warszawski folklor, opiewający alkoholizujących się, pełnych fantazji cwaniaczków, o jakich pisali Stefan Wiechecki i Stanisław Grzesiuk. Podobnie jak bohaterowie „Wiecha”, Franek posługiwał się slangiem[11].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]EP:
LP:
- Franek Kimono; Arston 1984
- Na progu raju; Polton 1986
CD:
- Franek Kimono; Alcom 1991
- Franek Kimono; Sony Music Entertainment Poland 1999
- Pan Kimono. Toczy się życie; Sony Music Entertainment Poland 1998
- Teraz pieniądz w cenie – gościnnie w piosence „W aucie” jako Franek Kimono; Prosto 2007
- Franek Kimono; Sony Music Entertainment Poland 2008
- Franek Kimono; Arston 1984
- Franek Kimono i „goła prywatka”; Vega 1986
- F. Kimono. Hossa Bossa; Brawo 1990
- Pan Kimono. Toczy się życie; Sony Music Entertainment Poland 1998
Niektóre wydane płyty – m.in. single – nie posiadały różnorodnych nazw i zostały opatrzone pseudonimem śpiewającego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Franek Kimono [online], rateyourmusic.com [dostęp 2024-05-28] (pol.).
- ↑ Franek Kimono – „King Bruce Lee Karate Mistrz”. [w:] Miały być tylko żartem. Stały się hitami! [on-line]. muzyka.wp.pl, 2011-10-25. [dostęp 2011-10-25].
- ↑ a b Ewelina Potocka: Disco polo z wyższej półki. muzyka.onet.pl, 2011-04-15. [dostęp 2013-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].
- ↑ Pierwszy raper... nie było jeszcze stringów. glamrap.pl. [dostęp 2024-05-28]. (pol.).
- ↑ Historia polskiego rapu. O przeszłości Fronczewskiego nie można zapomnieć. ksiazki.wp.pl. [dostęp 2024-05-28]. (pol.).
- ↑ Rap z czarnej wołgi. cgm.pl. [dostęp 2024-05-28]. (pol.).
- ↑ Piotr Fronczewski: Rap ma prawo być agresywny (WYWIAD). gloswielkopolski.pl. [dostęp 2024-05-28]. (pol.).
- ↑ Zakazane piosenki z wiedzy o społeczeństwie, czyli historia polskiego hip-hopu w 60 płytach (część pierwsza). culture.pl. [dostęp 2024-05-28]. (pol.).
- ↑ Franek Kimono – strona oficjalna [online], www.franekkimono.com [dostęp 2018-07-06].
- ↑ Sokół & Pono – W aucie (feat. Fred, Franek Kimono). YouTube, 2008-05-27. [dostęp 2008-05-27].
- ↑ Słownik Franka Kimono. franekkimono.com. [dostęp 2006-10-29].
